تشویق گرم فیلم "شب، داخلی، دیوار" وحید جلیلوند در جشنواره ونیز / منتقدان: فیلمی به شدت موثر و و به شدت ناگوار (+ فیلم)

عصر ایران - امشب (پنج شنبه) فیلم "شب، داخلی، دیوار" وحید جلیلوند بعد از پایان نمایش در جشنواره ونیز مورد تشویق گرم حاضران در سالن قرار گرفت.

نوید محمد زاده که در میان تشویق حضار بسیار احساساتی شده بود، آلبرتو باربارا (رئیس جشنواره ونیز) به سمتش رفته و او را بغل کرد.

قبل از نمایش فیلم کنفرانس خبری «شب، داخلی، دیوار» با حضور وحید جلیلوند کارگردان و فیلمنامه نویس، نوید محمدزاده و دایان حبیبی بازیگران فیلم و علی جلیلوند تهیه کننده کار برگزار شد.

"سینما دیلی" ترجمه‌ای از واکنش منتقدان به فیلم را منتشر کرد و نوشت:

جسیکا کیانگ منتقد ورایتی فیلم «شب داخلی دیوار» را نوری دردناک به درون کابوسی از ایران نامید و در نقد خود نوشت: «هیچ کسی از فیلم به شدت موثر و عمیقا ناگوار «شب داخلی دیوار» زخم نخورده بیرون نخواهد آمد. استعاره‌ای خشن و تاریک از تاثیر تروماهای انجام شده از طرف دولت بر سر افراد جامعه معاصر ایران که انگار جایی در میان حلقه ششم یا هفتم جهنم است.»

کیانگ در نقد مثبت خود به تعریف از عوامل این فیلم هم پرداخته و نوشته:«محمدزاده و حبیبی عمیقا به نقش‌های خود متعهد هستند. در ابتدا به نظر جزئیات نقش‌ها کم می‌آید، اما با پایان قصه که به شدت ناامیدکننده و احساسی است، شخصیت آنها منطق پیدا می‌کند. اما ستاره این اثر طراحی صدای خشونت آمیز علیرضا علویان است که با لوپ‌های زمانی، حرکت شخصیت علی از واقعیتش را به درون تخیلش هدایت می‌کند. دوربین پرحرکت و روی دست ادیب سبحانی هم، «شب داخلی دیوار» را به اثری به تیزی سیم خاردار بدل کرده ولی در عین حال دوست داشتنی است.»

لیلا لطیف منتقد سایت ایندی وایر در نقدی درباره فیلم «شب داخلی دیوار» نوشت:«. این تریلر هنرمندانه از وحید جلیلوند راههای جدیدی برای نمایش نابینایی و انتقال صحنه های فلش بک پیدا کرده است. هر دو بازی محمدزاده و و حبیبی سرتاپا عالی، پرتنش و همراه با حسی از ناامیدی هستند. هرچند وقتی قصه جلو می‌رود، پاسخ برخی از سوالات آنقدر که در ابتدا به نر می‌رسید جالب نیستند. ایده‌های بزرگی در این فیلم درباره اهمینت از دست دادن توانایی دیدن در جامعه مبتنی بر نظارت که به شدت زیر فشار اقتصادی و گرسنگی است وجود دارد.» لطیف درباره کارگردانی جلیلوند نوشت:«جلیلوند حتی در معماری بی‌رحمانه ساختمان هم نکات زیبایی پیدا می کند. پلکان آهنی ساده به آسمان با زنگ زدگی و چسب‌هایی که خورده انگار در حال گریه از تنهایی است. جلیلوند به خوبی می‌تواند زمان و مکان‌های مختلف را در هم بیامیزد، ولی هنوز تا داشتن اعتماد به نفس یک استاد قدیمی سینما، فاصله دارد.»

در کنفرانس خبری فیلم وحید جلیلوند نویسنده، کارگردان و تدوینگر فیلم در پاسخ به پرسش سیاسی بابک غفوری آذر خبرنگار "رادیو فردا" در مورد اینکه آیا ماموران امنیتی درون ایران پیام فیلم مبنی بر کنار گذاشتن خشونت را دریافت می کنند و آیا شما با آثار هنری می توانید این تاثیر را بگذارید، گفت:

دوست نداشتم وارد مسائل سیاسی شوم با این حال دوست دارم به سوال شما پاسخ بدهم. شاعر گفت هر کسی از ظن خود شد یار من، جناب غفوری آذر، همان گونه که از پیام من درباره جریانات خوزستان یک عده آنچه را می‌خواستند برداشت کردند به گمانم شما هم آنچه را می خواستید از فیلم برداشت کردید. شما صرفا از آن پیام برداشت کردید که تفنگت را زمین بگذار، در حالی که این نکته را برداشت نکردید که در کل آن پیام من ماموران امنتیی و پلیس را برادرم خطاب کردم. من در این فیلم هم این کار را کردم، قهرمان فیلم من یک مامور امنیتی است که برادر من است.

این سینماگر تاکید کرد: چنانکه نگاه ما دو قطبی باشد یا له یک جریان هستیم یا علیه یک جریان، در حالی که نگاه ما به یک تعادل برسد که چه کسی که آن طرف است و چه کسی که این طرف قرار دارد هر دو برادر هستند، آن زمان گفتگو سهل تر و ساده تر می‌شود. طبیعتا شما فکر می کنید من این حرف ها را برای این می زنم چون در ایران کار دارم و زندگی می کنم و می خواهم به سرنوشت پناهی دچار نشوم، نه واقعا اینگونه نیست. من در صورت برادران امنیتی در ایران گفته‌ام برادرم به شما (خبرنگار رادیو فردا) هم می گویم برادرم.

کارگردان «بدون تاریخ، بدون امضا» تصریح کرد: این دوقطبی به شدت آزارم می دهد. من در آن وَن امنیتی دو مامور دارم که یکی وظیفه‌محور و دیگری (با بازی نوید محمدزاده) وجدان‌محور است. شخصی که وظیفه اش را انجام می دهد فقط به کارش فکر می کند در حالی که کاراکتر نوید در کنار وظیفه به قلبش هم رجوع می کند. برمی گردم به پیامم درباره خوزستان، من به ماموران امنیتی و پلیس گفتم برادرم علاوه بر انجام وظیفه به قلبت هم رجوع کن. داخل فیلمم نیز همین را گفتم و از شما هم خواهش می کنم علاوه بر وظیفه نگاه سیاسی داشتن، به قلبت هم رجوع کنی، همه چیز «یین و یانگ» است یعنی سیاه مطلق یا سفید مطلق وجود ندارد. اگر نگاه حاکمیتی و اپوزیسیون همدیگر را برادر هم ببینند احتمال برقراری گفتگو و به وجود آمدن خشونت کمتر وجود دارد. به واقع این باور من است حتی اگر در اروپا و آمریکا هم زندگی می کردم این گونه بود.

در ادامه کنفرانس خبری فیلم در هفتاد و نهمین دوره فستیوال ونیز که عصر 17 شهریور ماه برگزار شد، علی جلیلوند تهیه کننده «شب، داخلی، دیوار» نیز درباره روند رسیدن دایان حبیبی به نقش لیلا گفت: دایان مدت یک سال که هشت ماه آن به صورت فشرده بود، برای رسیدن به نقش لیلا زحمت کشید و البته نکته دیگر اینکه او به مدت 6 ماه زمان صرف کرد تا دوباره از لیلا به دایان برگردد. به یاد دارم که می گفت دیگر توانایی ارتباط برقرار کردن با اعضای خانواده ام مثل خواهرم را ندارم. او به لطف خدا، کمک تراپی و تلاش های خودش توانست دوباره به زندگی برگردد. صادقانه بگویم که از این تغییر ما هم ترسیده بودیم و می ترسیدیم نتواند دوباره به جامعه برگردد.

در پایان نشست مطبوعاتی فیلم «شب، داخلی، دیوار» در جشنواره ونیز، علی جلیلوند تهیه کننده این فیلم خطاب به بابک غفوری آذر خبرنگار ایرانی رادیو فردا ساکن چک که در بخش ابتدایی نشست سوالی سیاسی مطرح کرده بود، گفت: آقای غفوری آذر، به قول اخوی من، برادر! فکر کنم شما اگر تمرین کنید در جلسه های سینمایی در مورد فیلم و سوالات سینمایی بپرسی؛ منظور من در مورد هر فیلمی است، احتمالا اتفاق بهتری بیفتد.

ببینید | حرفه عجیب یک مرد ژاپنی؛ او با مشتریان می‌خورد، می‌آشامد و به آنها گوش می‌دهد / جلسه‌ای 70 دلار

طرح مفت و ارزان برای آنکه کودکان در مدارس تحرک داشته باشند / از 61 هزار دبستان فقط 1000 دبستان حیاط پویا دارند (فیلم)