تغییرات هفتمین دو سالانه خوشنویسی؛ از اهمیت کیفیت آثار تا حضوری نویسی

امروز دوشنبه 25 دی ماه 1402، نشست رسانه‌ای هفتمین دو سالانه‌ی ملی خوشنویسی ایران در موزه هنر‌های معاصر تهران با حضور مدیر کل دفتر هنر‌های تجسمی و رئیس شورای سیاست‌گذاری این رویداد، معاون هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قزوین، دبیر هفتمین دوسالانه ملی خوشنویسی و عضو شورای سیاست گذاری و قائم مقام انجمن خوشنویسان ایران برگزار شد.

محمد خراسانی زاده، مدیر کل دفتر هنر‌های تجسمی و رئیس شورای سیاست‌گذاری این رویداد درمورد این دوره از دو سالانه خوشنویسی کشور بیان کرد: چنین اتفاق و رویدادی مستلزم یک سری تغییرات و اعمال سختگیری‌هایی در جریان فرآیند‌های اجرایی بود که نتیجه و برون داد چنین تصمیمی را می‌توان در تعداد آثاری دانست که به مرحله‌ی انتخاب نهایی رسیدند. زیرا شورای سیاست گذاری تأکید داشت که میزان آثار کاهش پیدا کنند و در طول زمان به نقطه‌ای دست یابیم که کیفیت خوب دوسالانه به آرزوی جدی‌تر هنرمندان تبدیل شود.

رئیس شورای سیاست‌گذاری این رویداد گفت: تأکید جدی دیگری که در این دوره از دوسالانه خوشنویسی داشتیم این بود که دوسالانه باید با جشنواره تفاوت داشته باشد چراکه باید این موضوع را درنظر بگیریم که بینال‌ها جشنواره نیستند. هرچند که بعضاً شاهد این مسئله بوده ایم که دوسالانه‌ها جشنواره‌هایی بوده اند که برگزاری آن‌ها فقط هر دو سال یک بار بوده است و به همین خاطر، سیاست گذاری‌هایی انجام شد تا اقداماتی برای این منظور صورت بگیرد.

خراسانی زاده تصریح کرد: همان طور که گفتم دوسالانه باید با جشنواره فرق داشته باشد و تلاش می‌کنیم دو سالانه خوشنویسی را از حالت جشنواره به قالب متفاوتی از جشنواره سوق دهیم. هرچند که این مهم، نیاز به برنامه ریزی دارد و سعی کرده ایم و ساز و کار‌هایی را برای این منظور پیش بگیریم.

او مطرح کرد: امسال، در خصوص اقدامات جانبی جشنواره، برخی از شهرستان‌های خارج از قزوین نیز آمادگی خود را اعلام کردند که بعضی از رویداد‌ها را همزمان با دو سالانه داشته باشند و در این راستا با دوسالانه همکاری کنند.

خراسانی زاده با بیان این که نوع پرداختن به داوری و جریان سازی از دیگر تفاوت‌های هفتمین دو سالانه‌ی خوشنویسی است، عنوان کرد: نوع پرداختن به داوری و جریان سازی از دیگر تفاوت‌های این دوره است؛ به طوری که جریان سازی در راستای نحوه پرداختن به خط صورت گرفت و همین امر باعث شد تا توجه ویژه‌ای به موضوع حضوری نویسی شود و این مسئله در شورای سیاست گذاری موردتوجه جدی قرار گرفت. زیرا حضوری نویسی تأکید بر روح زنده خوشنویسی دارد و از طریق این هنر می‌توان بداهه نویسی را به کار برد. زیرا خوشنویسی در تاریخ ایران همواره دارای یک ویژگی بوده است و آن هم، توان بداهه نویسی است و این به خاطر خلق لحظه‌ای خط توسط هنرمند است و هنرمند خوشنویس از خط سازی دور می‌شود و در بخش اجرایی تأکید زیادی بر این مسئله صورت گرفت.