تفاوت احزاب در حکومت‌های دینی و غیردینی
تحلیل‌گر مسائل سیاسی غرب آسیا با اشاره به تفاوت احزاب در حکومت‌های دینی و غیردینی، گفت: در دموکراسی دینی کار حزب هدایت جامعه به سمت کمال و رشد است.
امیرعلی‌حیدر امیری، دوم اردیبهشت در اولین جلسه از نشست‌های بصیرتی ویژه انتخابات 1400 که به همت مدرسه علمیه الزهرا (س) پلدختر ویژه بانوان طلبه در پیام‌رسان ایتا برگزار شد، با اشاره به در پیش بودن انتخابات ریاست جمهوری و لزوم جلب مشارکت مردم و حضور آگاهانه و بابصیرت آنان در این انتخابات، به معرفی دو تفکر، گفتمان و جریان سیاسی اصولگرایی و اصلاح‌طلب پرداخت و گفت: برای شناخت بیستر جریانات سیاسی در کشور ابتدا نیاز است شناختی نسبت به جریان‌شناسی اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان داشته باشیم.
وی با بیان اینکه در هر نطام سیاسی برای پیشبرد امور بخش‌ها و نهادهای مختلفی شکل می‌گیرد که بخش نرم‌افزاری آن احزاب هستند و بخش سخت‌افزاری آن نیز نطام را شکل می‌دهند، افزود: در تمام نظام‌های سیاسی دنیا احزاب، جناح‌ها، گروه‌ها، جبهه‌ها و دسته‌های سیاسی براساس بینش خاص خودشان شکل می‌گیرند.
این کارشناس سیاسی با اشاره به این فرموده مقام معظم رهبری که «احزاب در غرب باشگاه‌هایی برای کسب قدرت هستند»، ادامه داد: در دموکراسی غربی هدف حزب رسیدن به قدرت است اما در دموکراسی دینی کار حزب هدایت فکری جامعه به سمت کمال و رشد است.
امیری با اشاره به پیشینه گفتمان اصولگرایی و نحوه شکل‌گیری آن، اظهار کرد: اصولگرایی واژه‌ای است برگرفته از اصل یعنی بنیان، بیخ و ریشه در ادبیات سیاسی کشور و در نظام جمهوری اسلامی ایران اصول‌گرا به کسانی اطلاق می‌شود که اعتقاد و التزام به اسلام و انقلاب اسلامی، نظام اسلامی، قانون اساسی، آرمان‌های امام راحل (ره)، ولایت مطلقه فقیه و مقام معظم رهبری دارند البته اصولگرایی تفاوت ماهوی با بنیادگرایی و مرتجع بودن دارد چون مرتجع بودن و بنیان‌گرایی و ارتجاع بازگشت به گذشته و توقف در آن است در صورتی که اصولگرایی به مفهوم تاکید بر اصول اساسی انقلاب اسلامی با نگاه به آینده هست.
وی اعتقاد و التزام به اسلام، ولایتمداری، اعتقاد به جامعیت دین اسلام و کارآمدی آن، جمهوریت نظام، مردم‌باوری و مردم‌سالاری دینی را از شاخصه‌های جریان اصوالگرایی ذکر کرد.
این کارشناس فرهنگی در بیان شاخصه‌های اصولگرایی از دیدگاه مقام معظم رهبری عدالت‌خواهی و عدالت‌گستری، ایمان و هویت اسلامی و انقلابی، حفظ استقلال همه‌جانبه کشور، تقویت خودباوری و اعتماد به نفس، جهاد علمی، تثبیت آزادی و آزاداندیشی، اصلاحات به مفهوم صحیح آن، شکوفایی اقتصادی و رسیدگی به زندگی مردم، استکبارستیزی، التزام به اسلام، ساده‌زیستی و مردم‌گرایی، تواضع و نلغزیدن در غرور و کبر، اجتناب از اسراف و ریخت و پاش، خودگرایی و تدبیر و حکمت در تصمیم‌گیری، سعه صدر، اجتناب از هواهای نفسانی، شایسته‌سالاری، نظارت بر عملکرد زیرمجموعه، تلاش بی‌وقفه برای ارائه خدمات، قانون‌گرایی، شجاعت و قاطعیت در بیان و اعمال حق را از جمله این شاخصه‌ها بیان کرد.
این استاد حوزه و دانشگاه در اداه ضمن ارائه تعریفی از اصلاح‌طلبی، گفت: فرق بین اصلاح‌طلبی دبینی و غیردینی در این است که اصلاح و مصلح مسلمان در واقع اصلاحات را در زمینه رشد و کمال انسان دنبال می‌کند و از نگاه اسلام و نظام اسلامی اصلاحات جزئی، تدریجی و مشروع است این در حالی‌است که هر جامعه‌ای نیاز به اصلاحات دارد چرا که بدون اصلاحات قادر به بقا نخواهد بود کمااینکه هر حکومتی لاجرم دچار آفت‌هایی می‌شود که این آفت‌ها جز از طریق اصلاح رفع نمی‌شود و به طور طبیعی یک نظام پویا باید بداند و بتواند برای حفظ سلامت خودش از طریق اصلاحات با این آفت‌ها مقابله کند.
وی با بیان اینکه در اصلاح‌طلبی غیردینی نگاه به اصلاح امور بدون توجه به مبانی الهی است و تنها جنبه بشری و به‌عبارتی این دنیایی را دارد، پیراستن عقیده مسلمانان از خرافات و بدعت‌ها و بازگشت به اسلام اصیل، وحدت و هم‌بستگی مسلمانان در برابر خطر سلطه فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، علمی و اجتماعی غرب و نظام سلطه، هماهنگ کردن تعالیم و رهنمودهای دینی با عقل و مقتضیات زمان را از ویژگی‌های اصلاح‌طلبی بیان کرد.
این تحلیل‌گر مسائل سیاسی غرب آسیا با بیان اینکه قانون اساسی ما سند واضح و تبیین‌کننده اندیشه اصلاح‌طلبی بر مبنای حفظ اصول جمهوری اسلامی است، اظهار کرد: در قانون اساسی گستره وسیعی از اصلاحات از جمله اصلاح نظام اداری، اصلاح قوانین و مقررات و برنامه‌ریزی‌ها در جهت آسان کردن تشکیل خانواده، اصلاح وضعیت مطبوعات، اصلاح نظام اقتصادی برطبق موازین اسلامی و اصلاح در جهت رفع تبعیضات ناروا بین آحاد ملت مطرح شده و با توجه به شعارهای انقلاب که برخاسته از متن منابع دینی است اصلاحات در کشور و نظام دینی ما به هیچ‌وجه نمی‌تواند خارج از معیارهای اسلامی و انقلابی باشد.
انتهای پیام