تفاوت مدیریت در «دولتِ اصلاح طلبان» و «دولت رئیسی» / از قطعی برق تا قحطی واکسن و ناتوانی در پرداخت حقوق

سرویس سیاست مشرق - این روزها جریان اصلاح طلب ژست حق به جانب به خود گرفته و با گلایه از وضع موجود مدعی است که دولت سیزدهم هیچ نقطه مثبتی در کارنامه خود نداشته و همه امور نسبت به آنچه در تابستان 1400 وجود داشته به مراتب بدتر شده است.

اما برخلاف این ادعا، با یک بررسی کوتاه پی می بریم که وضعیت فعلی نسبت به یکسال پیش به مراتب بهتر است. برای نمونه در تابستان سال گذشته در همین ایام شاهد قطعی مکرر برق در طول شبانه روز بودیم.

در آن مقطع فعالین و رسانه های اصلاح طلب مدعی بودند که قطعی برق ناشی از تحریم است و تا تحریم ها لغو نشود، قطعی برق ادامه خواهد داشت.

در همین رابطه روزنامه سازندگی - ارگان حزب کارگزاران - 16 تیر 1400 در مطلبی نوشت: «حسن روحانی سال 96 هنگامی که تازه دور دوم ریاست جمهوری خود را آغاز کرده بود، گفت:"اینکه می گوییم تحریم ظالمانه باید از بین برود بعضی ها چشم هایشان را زیاد نچرخانند! تحریم های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید، تا مسئله محیط زیست حل شود، تا اشتغال جوانان حل شود، تا صنعت جامعه حل شود، تا آب خوردن مردم حل شود، تا منابع آبی زیاد شود، تا بانک های ما احیا شود". پس از این سخنان بسیاری بر او خرده گرفتند که روحانی آب خوردن ملت را به مذاکره گره زده است، این نقل دستمایه طنز و تخریب و انتقادات بسیاری علیه رئیس جمهور شد».

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت: «اکنون پس از 4 سال به آن سخنان رسیده ایم، علت تاریکی ها، نیروگاه های برق هستند که در این سال ها از یک سو فرسوده شده اند و از دیگر سو تجهیزات جدید به آن ها افزوده نشده است. همزمان برای آنکه بتوانیم تحریم ها را دور بزنیم عده ای با راه اندازی مزرعه های بیت کوین مصرف برق کشور را چندین برابر افزایش داده اند».

همچنین روزنامه اعتماد در مطلبی با عنوان «کمبود برق؛ موضوعی فنی یا سیاسی؟» نوشت: «تاکسی‌های قدیمی را یادتان است؟ صندلی‌هایش آستر نداشت، فنرهای آن وارد بدن می‌شد، شیشه‌هایش بالا و پایین نمی‌رفت، چرک سر و روی تاکسی را گرفته بود، چرا؟ چون کرایه آن ارزان بود و تعمیر و نگهداری خودرو صرف نمی‌کرد. تازه دود هم وارد اتاق می‌شد. نیروگاه‌های ایران با قیمت فعلی برق، مشابه همان تاکسی‌های خطی است. سرمایه‌گذاری نمی‌شود، چون تحریم هستیم، از خارج سرمایه نمی‌آید، بیاید هم با این رقم فروش، تولید برق به‌صرفه نیست.»

و اما با روی کارآمدن دولت سیزدهم با تغییر ریل مدیریت اجرایی کشور، قرار بر این شد تا ابتدا از تمامی ظرفیت تولید برق موجود در کشور به شکل حداکثری استفاده شود و در گام بعدی با حداکثر توان، ظرفیت تولید برق افزایش یابد و در نهایت نیز همراه با توسعه ظرفیت نیروگاهی زمینه فرهنگ سازی و مدیریت مصرف نیز به شکل حداکثری و با در نظر گرفتن زیرساخت های فراوان مورد توجه قرار گیرد.

پیش از این به دلیل سوءمدیریت، واحدهای نیروگاهی در اوج بار به دلیل تعمیرات نیروگاهی از مدار خارج می شدند. اما در دولت سیزدهم با مدیریت جهادی به نقطه ای رسیدیم که هیچ واحد نیروگاهی، خارج از مدار قرار نداشت.

علاوه بر این، در کنار تعمیرات نیروگاهی، ارتقای ظرفیت نیروگاهی موجود در کشور با اتکا به روش های دانش بنیان با هزینه بسیار کم و بدون نیاز به سوخت نیز در دستور کار قرار گرفت. نتیجه آن شد که به لطف خدا و با مدیریت جهادی و شبانه روزی در دول، تاکنون و علیرغم گرمای بسیار زیاد هوا، شاهد قطعی برق نبوده ایم. این در حالی است که در این مدت، نه تحریم ها لغو شده بود و نه به FATF پیوسته بودیم.

این روند بیش از پیش ثابت کرد که قطعی برق به دلیل تحریم ها نبود، بلکه علت اصلی در سوءمدیریت دولت و دیدگاه غیرکارشناسی و تأمل برانگیز دولت اصلاح طلبان بود.

در حال حاضر فرانسه حدود 75 درصد تامین برق خود را از طریق صنعت هسته ای تامین می کند. این در حالی است که در اینسو امثال تاجزاده و حجاریان و شیرزاد و زیباکلام و... با هجمه به صنعت هسته ای، این تکنولوژی برتر را هزینه ساز و بی فایده قلمداد کردند.

رهبر معظم انقلاب - 13 دی 86- در دیدار دانشجویان دانشگاه های استان یزد فرمودند: «در داخل کشور خودمان جنجال راه انداختند که آقا انرژی هسته‌ای هزینه‌ی بدون سود است؛ چرا دارید این کار را میکنید؟... اول گفتند نمیشود، نمیتوانیم؛ بعد که دیدند توانستیم، گفتند آقا این هزینه‌ای است که سود ندارد، فایده‌ای ندارد».

ایشان در ادامه تاکید کردند: «چطور فایده‌ای ندارد؟ ما برای بیست سال دیگر حداقل بایستی بیست هزار مگاوات برق از انرژی هسته‌ای به دست بیاوریم. برآوردی که برای مصرف انرژی در کشور و تولید برقِ مورد نیاز کرده‌اند، حداقل بیست هزار مگاوات باید از طریق انرژی هسته‌ای باشد؛ والا ما باید برق را از دیگران گدائی کنیم؛ یا اگر نتوانستیم گدائی کنیم، یا ننگمان آمد، یا به ما ندادند، از خیر چیزهائی که با نیروی برق میچرخد، باید بگذریم؛ از کارخانه، از تولید، از بسیاری از ابزارهای پیشرفت. خب، ما کِی شروع کنیم تا بتوانیم بیست هزار مگاوات را بیست سال دیگر به دست بیاوریم؟ الان اگر دیر هم نشده باشد، قطعاً زود نیست».

در یک نمونه دیگر، در سال گذشته شاهد سوءمدیریت در واکسیناسیون کرونا بودیم. صف های طولانی ایرانیان پشت مرزهای ارمنستان تنها یک قاب از شرایط تأمل برانگیز در واکسیناسیون کرونا در سال گذشته است.

در آن مقطع دولتمردان با این ادعا که «واکسن کرونا، سوهان قم نیست که همه جا فراوان باشد»، مدعی بودند که «چون برجام احیا نشده و چون هنوز به FATF نپیوستیم، بنابراین از واکسن کرونا خبری نیست».

تا 15 مرداد 1400(اتمام کار دولت روحانی) در حدود 19 میلیون دز واکسن کرونا وارد کشور شده بود. با شروع کار دولت سیزدهم به جهت تغییر ریل گذاری در امور اجرایی کشور، تا پایان اسفند 1400 مجموع واکسن‌های وارد شده به کشور به حدود 158 میلیون دز رسید. یعنی در حدود 8 ماه تقریبا واردات واکسن کرونا به کشور 8 برابر افزایش یافت. در این مدت واکسن‌های تولید داخل نیز به پیشرفت‌های قابل توجهی رسید و در سطح انبوه تولید شده و هم اکنون به چندین کشور نیز صادر می‌شود.

در تابستان 1400 میزان فوتی‌های روزانه کرونا به بیش از 700 نفر افزایش یافت. در ادامه با سیاستگذاری‌های دولت سیزدهم و دایر شدن مراکز شبانه‌روزی تزریق کرونا و افزایش قابل توجه مراکز واکسیناسیون در کنار واردات گسترده و تولید داخلی انبوه واکسن کرونا، روند معکوس شد.

باز در یک نمونه دیگر، دولتِ اصلاح طلبان در تابستان سال گذشته به دلیل سوءمدیریت حتی توان پرداخت حقوق کارمندان را هم نداشت. رئیسی چندی پیش گفته بود: «در مرداد ماه 1400 که دولت تغییر کرده بود ولی وزرا هنوز رای اعتماد نگرفته بودند و با وزرای دولت قبل کار می‌کردم، آنها می‌گفتند که حتی توان پرداخت حقوق مرداد را هم نداریم. اما دولت از این وضعیت به شرایطی رسیده که حتی یک بار هم در پرداخت حقوق‌ها تاخیر نشد، آن هم بدون استقراض.»

دولت سیزدهم در حالی این شرایط را تغییر داد که هر ماه بخشی از بدهی های کلان دولت قبل را نیز تسویه کرده است.

قطعا فهرست ناکارآمدی های دولتِ اصلاح طلبان و همچنین فهرست اقدامات مثبت دولت سیزدهم به همین موارد ختم نمی شود. بهتر است فعالین و رسانه های اصلاح طلب کمی هم به فهم و شعور مردم احترام گذاشته و ضمن پذیرش مسئولیت مشکلات موجود و عذرخواهی از مردم، برای کاهش و رفع مشکلات بکوشند.