تهدید بزرگ پوتین برای آمریکا عملی شد
به گزارش اقتصادنیوز، واشنگتن در 14 فوریه با اخبار مربوط به یک سلاح فضایی مرموز روسیه سر و صدای زیادی به راه انداخت. مایک ترنر، رئیس کمیته اطلاعات مجلس نمایندگان، از کاخ سفید خواست تا اطلاعات مربوط به یک "تهدید جدی امنیت ملی" را از حالت طبقه بندی خارج کند. پخش‌کننده‌ها و روزنامه‌های آمریکایی گفتند که این موضوع مربوط به یک سیستم هسته‌ای مرتبط با فضای روسیه است که هنوز مستقر نشده و می‌تواند ماهواره‌های آمریکایی و متحدانش را به خطر بیندازد. آنگونه که اکونومیست نوشته، بسیاری از گزارش‌های اولیه متناقض هستند، برخی از رسانه‌ها یک فضاپیمای هسته‌ای را توصیف می‌کنند و برخی دیگر یک فضاپیمای مجهز به سلاح هسته‌ای را. اساسا سه گزینه وجود دارد: یک سلاح هسته‌ای «پاپ‌آپ» که برای نابود کردن ماهواره‌ها طراحی شده، که روی زمین مستقر می‌شود و تنها زمانی که قرار بود استفاده شود پرتاب می‌شد. یک سلاح هسته ای که در مدار مستقر می شود. یا یک ماهواره با انرژی هسته ای که بمب نخواهد بود، بلکه در عوض از انرژی هسته ای برای تامین انرژی نوعی دستگاه دیگر استفاده می کند.
بازی با آتش
اگر روسیه قصد دارد سلاح هسته ای را در مدار کامل مستقر کند، پیمان فضای ماورای جو در سال 1967 را زیر پا می گذارد. انفجارهای هسته ای در فضا نیز طبق قانون 1963 ممنوع است. فارغ از ممنوعیت های قانونی، در زمین، تشعشعات شدید ناشی از انفجار هسته ای نه تنها به خود آسیب می رساند، بلکه موج انفجاری عظیمی را ایجاد می کند، آتش سوزی به راه می اندازد و ریزش ایجاد می کند. پالس الکترومغناطیسی ایجاد شده توسط انفجار مداری می تواند به الکترونیک ماهواره ها در بیشتر آسمان آسیب برساند. هنگامی که آمریکا در سال 1962 یک آزمایش هسته‌ای در ارتفاع بالا انجام داد، که به ستاره‌های ستاره‌ای پرایم معروف بود، نه تنها به ماهواره‌های در مسیر دید، بلکه به ماهواره‌های آن سوی زمین نیز آسیب رساند، زیرا تشعشعات توسط میدان مغناطیسی سیاره هدایت می‌شد. تشعشعات بالا در نهایت حدود یک سوم از تمام ماهواره‌هایی را که در مدار پایین زمین قرار داشتند (لئو) آسیب رساند یا نابود کرد.
اگر روسیه امروز انفجار مشابهی را با حدود 8300 ماهواره فعال در لئو انجام دهد، نه تنها بر ماهواره های آمریکایی بلکه بر ماهواره های روسیه، چین و سایر کشورها نیز تاثیر مخرب می گذارد. همچنین می‌تواند ایستگاه فضایی بین‌المللی را که در حال حاضر سه سرنشین روسی دارد تحت تاثیر قرار دهد. ماهواره‌های نظامی و اطلاعاتی آمریکا، به‌ویژه آنهایی که برای فرماندهی و کنترل هسته‌ای استفاده می‌شوند، تمایل دارند برای مقاومت در برابر چنین پالس‌هایی، تجهیزات الکترونیکی شان سخت شود. ماهواره های تجاری این کار را نمی کنند. به طور خلاصه، به نظر می‌رسد چنین حمله‌ای برای دولت‌های مستاصل مانند کره شمالی مناسب‌تر است، که توانایی‌های فضایی کمی برای محافظت از خود دارند و در شرایط بحرانی ممکن است احساس کنند چیزی برای از دست دادن ندارند.
هدف پنهان کرملین
هدف روسیه از ارسال بمب هسته ای به مدار، به جای استفاده از موشک های زمینی موجود، می تواند رسیدن به مدار زمین سنکرون (ژئو) باشد - نوار مهمی در حدود 360 هزار کیلومتر از سطح زمین در مقایسه با لئو در فاصله کمتر از دو هزار کیلومتر. ماهواره‌های جغرافیایی روزی یک‌بار دور کره زمین می‌چرخند و به طور گسترده در آسمان ثابت می‌شوند که برای پخش، هشدار موشک و موارد دیگر مفید است. بسیاری از ماهواره های نظارتی و ارتباطی نظامی ارزشمند آمریکایی در آنجا قرار دارند. نظریه دوم در مورد این که این سلاح ممکن است که توسط pbs NewsHour گزارش شده باشد، این است که روسیه قصد دارد یک ماهواره هسته ای با قابلیت جنگ الکترونیک (ew) مستقر کند. هدف از حمله الکترونیکی مختل کردن یا جعل سیگنال های ارسال یا دریافت شده توسط ماهواره هدف است. اکثر این حملات موقتی و برگشت پذیر هستند. بسیاری از کشورها از جمله آمریکا و روسیه دارای سکوهای جنگ الکترونیک زمینی هستند که می توانند ماهواره ها را هدف قرار دهند. انجام آن از فضا سخت‌تر است، اما ممکن است حملات متمرکزتر و مداوم‌تری را امکان‌پذیر کند، به خصوص اگر سلاح را بتوان نزدیک هدف قرار داد.
گزارشی درباره قابلیت‌های جهانی ضد ماهواره‌ای که سال گذشته توسط بنیاد جهانی امن منتشر شد، خاطرنشان کرد: «شواهد جدید نشان می‌دهد که روسیه ممکن است در حال توسعه پلت‌فرم‌های EW فضایی با قدرت بالا برای تقویت سکوهای زمینی موجود خود باشد.» مقاله ای در سال 2019 در مجله تخصصی Space Review، ماهواره ای با انرژی هسته ای را که برای این منظور طراحی شده و به نام Ekipazh شناخته می شود، توصیف کرد. دیمیتری استفانوویچ از آکادمی علوم روسیه همچنین به پروژه جداگانه روسی معروف به زئوس اشاره می کند، یک "کشنده فضایی" با انرژی هسته ای که برای حدود سال 2030 برنامه ریزی شده و می تواند میزبان طیف وسیعی از قابلیت ها از جمله پارازیت باشد. جیمز اکتون، کارشناس موسسه کارنگی، یک اندیشکده در واشنگتن، یکی از دلایل جذاب بودن چنین فرایندی برای روسیه بررسی کرده است. او خاطرنشان می کند که در سال های اخیر، نیروهای مسلح آمریکا به طور فزاینده ای به صور فلکی "تکثیر یافته" مانند ماهواره های Starlink اسپیس ایکس که به طور گسترده توسط اوکراین و نیروهای مسلح آن استفاده می شود، علاقه مند شده اند. این صور فلکی که شامل هزاران ماهواره است، از نظر فیزیکی غیرممکن است که یکی یکی از بین بروند. یک حمله الکترونیکی گسترده موضوع متفاوتی است.
همچنین بخوانید ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید