حامیان مالی حلقه مفقوده رشته تیروکمان در کشور هستند
احمد اکبری زیارانی گفت: کمبود زمین تمرین در شهرستانهای استان؛ نبود اسپانسر، تجهیزات گران قیمت و درآمد اندک ورزشکاران حرفهای رشته تیروکمان از جمله مشکلات این ورزش است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ احمد اکبری زیارانی در گفتوگو با خبرنگار ورزشی صبح قزوین درخصوص شروع فعالیت ورزشیخود گفت: از سن بیست سالگی رشته تیروکمان را آغاز کردم و تا به امروز که 28سال سن دارم درحال انجام این رشته به صورت حرفهای هستم؛ پیشتر از این و در سنین پایینتر نیز در رشتههای ورزشی رزمی و ژیمناستیک فعالیت داشتهام؛ اما تیروکمان تنها رشته ورزشی بود که قصد داشتم آنرا به صورت جدی ادامه دهم.
تیروکمان ورزشی بدون محدودیت سنی است وی افزود: ورزش تیروکمان رشتهای است که محدودیت سنی ندارد؛ من نیز چون بسیار علاقه داشتم یک رشته ورزشی را بطور جدی دنبال کنم؛ بعد از اینکه به صورت اتفاقی در شهرستان آبیک با این رشته ورزشی آشنا شدم به هیئت ورزشی تیروکمان مراجعه کردم و این رشته را آغاز کردم. این ورزشکار گفت: از آنجایی که قصد من از انجام ورزش تیروکمان حرفهای ادامه دادن آن بود و این رشته نیز هزینههای بالایی داشت؛ ابتدا یک دوره کوتاه آموزش دیدم؛ بعد از آن ورزش را رها کردم و به دنبال تهیه هزینههای تیروکمان و تجهیزاتش رفتم؛ بعد از 9ماه با یک کمان حرفهای به تمرینات بازگشتم و یک سال پس از آن به تیمملی دانشجویان دعوت شدم؛ از همان زمان نیز در مسابقات حرفهای کشوری شرکت کردم. اکبری ادامه داد: درحال حاضر عضو تیم ملی هستم و توانستهام داخل اردوی تیم ملی رکوردهای خوبی بزنم؛ همچنین از آنجایی که مجددا در مرداد ماه نیز انتخابی تیمملی وجود دارد؛ امیدوارم بتوانم داخل اردو بمانم و برای کاپ آسیا حضور داشته باشم. هزینههای سنگین تیروکمان وی درباره هزینههای این رشته ورزشی ابراز کرد: بعضی از رشتههای ورزشی مانند تیروکمان که تجهیزاتمحور است نسبت به سایر رشتهها پرهزینهتر میباشد؛ همچنین به دلیل اینکه 90 درصد این تجهیزات از آمریکا و به دلار تهیه میشود قیمتهای بالایی دارد؛ به طور مثال یک کمان حرفهای حدود 4000هزار دلار قیمت دارد؛ اما برای شروع میتوان از تجهیزات دست دوم نیز استفاده کرد که در اینصورت هزینهها به حدود 25 میلیون تومان میرسد. این بازیکن تیمملی تیروکمان افزود: کمان میتواند حدود 10 سال مورد استفاده قرار بگیرد؛ اما کسی که در سطح ملی و جهانی فعالیت میکند نیاز دارد حداکثر هر سه سال یکبار تجهیزات خود را بهروز کند؛ البته میشود با کمانهای نسبتا قدیمی نیز رکوردهای خوبی زد اما بهتر است که کمان را پس از مدتی تعویض کرد. عدم وجود اسپانسر و زمین تمرین اکبری تصریح کرد: از آنجایی که رشته تیروکمان خیلی شناخته شده نیست و نسبت به ورزشهای دیگر نیز گرانتر است؛ افراد برای ورود به این رشته کمتر ترغیب میشوند؛ همچنین بعضی از اسپانسرها به آن شکل که در رشتههای ورزشی دیگر حضور دارند؛ در تیروکمان سرمایهگذاری نمیکنند؛ یا در واقع بهتر است که بگویم اصلا در رشته ورزشی تیروکمان اسپانسری وجود ندارد که در بحث خرید تجهیزات جدید کمک کند؛ به همین دلیل ورزشکاران مجبور هستند با کمانهایی که دارند تیر بزنند. وی گفت: از دیگر مشکلات رشته تیروکمان که از گذشته بوده و هست بحث زمین است؛ زیرا یک تیرانداز حداقل طولی که باید در محیط بیرون تیر پرتاب کند 50متر است؛ بنابراین عملا پیدا کردن زمینی با این مسافت سخت میباشد؛ البته این امکان در شهرستان آبیک وجود دارد؛ اما بسیاری از شهرستانهای استان از داشتن زمین محروم هستند. اکبری درباره تاثیر کرونا بر ورزش تیروکمان بیان کرد: این بیماری برای ورزشکاران خیلی آزاردهنده بود؛ بااینکه ورزش تیروکمان در محیط بیرون است؛ اما بحث کرونا به ورزشکاران آسیب زد و بسیاری را درگیر خود کرد؛ حتی فعالیت باشگاه نیز برای یکمدت متوقف شد. این ورزشکار اظهار کرد: ورزشکاران رشته تیروکمان حتی در سطح تیمملی نیز درآمد خاصی ندارند؛ چون این رشته شبیه ورزشهایی همچون فوتبال که قراردادهایی میبندند و حقوق های آنچنانی میگیرند نیست؛ ورزشکاران این رشته از جیب خود خرج میکنند و صرفا با علاقه ادامه میدهند. وی درپایان گفت: بالاترین قله موفقیت هر ورزشکاری حضور در المپیک است؛ امیدوارم در سال 2028 بتوانم در المپیک مدال قهرمانی کسب کنم. انتهای پیام /