حکایت "ز گهواره تا گور دانش بجوی" از زبان مسن‌ترین دانشجوی ایران

" ماهی را هر وقت از آب بگیری، تازه است" یک ضرب الامثل قدیمی و معروف برای ما ایرانی هاست که به ما گوشزد می کند برای انجام خیلی از کارها هیچ وقت دیر نیست، از جمله این کارها پرداختن به تحصیل و علم آموزی است که حتی می توان تا آخرین لحظه عمر نیز آنرا دنبال و پیگیری کرد.

"مصطفی کریمی" نشان داده که سن و سال تنها یک عدد است و اگر انسان برای رسیدن به هدف خود تلاش و اراده به خرج بدهد می تواند به اصطلاح و به قول معروف حتی کوه قاف را نیز از جا بکند که بیانگر توان بالا و شگفت انگیز انسان در رسیدن به خواسته ها و آروزهای خود در صورت داشتن عزم، کوشش و اراده لازم و بالاست.

رفتن به دانشگاه در سن 86 سالگی یک انگیزه قوی و همت بالا را می طلبد که آقای کریمی آنها را به خوبی داشته است.

او در حال حاضر کهن سال ترین دانشجوی ایرانی است که در مقطع کارشناسی ارشد رشته ادبیات فارسی در دانشگاه پیام نور واحد قزوین به تحصیل می پردازد.

گفت و گوی خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) قزوین را با این دانشجوی کهن سال و دل زنده را در ادامه می خوانید.

ایرنا: خودتان را معرفی کنید و از شغل تان بگویید؟

متولد سال 1313 در شهر تبریز هستم، دارای مدرک کارشناسی ادبیات از دانشگاه فردوسی مشهد هستم و در حال حاضر هم دانشجوی ترم سه کارشناسی ارشد رشته ادبیات در دانشگاه پیام نور قزوین هستم.

کارمند شرکت راه آهن در مشهد بودم و بیش از 40 سال است که بازنشسته شده ام، البته پس از بازنشستگی بیکار ننشستم و به مدت 18 سال نیز به معاون اتاق پایاپای بانکی در شهر ساری مشغول به کار بودم و پس از آن نیز با توجه به اینکه محل کار فرزندانم که پزشک هستند در قزوین بود به این شهر مهاجرت کردم و از آنجا که اهل خانه نشینی و وقت را به بطالت گذراندن نبودم به عضویت یک موسسه مهر امید متشکل از فرهیختگان و معلمان و اساتید بازنشسته درآمدم و در برنامه های آنها و فعالیت هایشان شرکت داشته و مشارکت می کردم.

ایرنا: از ماجرای اینکه پس از سالها و در سن 85 سالگی، تصمیم به ادامه تحصیل در دانشگاه گرفتید، بگویید؟

همیشه دوست داشتم تا فرصتی پیدا کنم که دوباره در دانشگاه مشغول به تحصیل شوم اما تا سال قبل به دلایل مختلف هیچ گاه این فرصت به من دست نمی داد تا اینکه یک اتفاق ساده به همراه عزم و اراده ام دست به دست هم داد تا بار دیگر وارد دانشگاه شده و به تحصیل بپردازم.

خیلی از انسان ها دوران بازنشستگی را دوره الک خود را آویزان کردن می دانند و در این دوران دست به هیچ اقدام و یا کاری نمی زنند در حالی که من معتقدم این دوره از زندگی انسان نیز می تواند با شکوفایی و رشد همراه باشد و انسان باید تا لحظه آخر عمر خود که از خداوند متعال هدیه گرفته از حرکت و تلاش بازنایستد.

من به مطالعه روزنامه و حل جدول علاقه دارم، 2 سال قبل یک روز صبح مشغول مطالعه روزنامه اطلاعات بودم که چشمم به آگهی شرکت در کنکور کارشناسی ارشد خورد که اتفاقا همان روز نیز آخرین روز مهلت ثبت نام بود، یکباره به سرم زد که خودم را محک بزنم و مدارک لازم را برداشتم و ثبت نام کردم و قبول شدم و در زمان انتخاب شهر و دانشگاه نیز رشته مورد علاقه ام ادبیات و شهر محل سکونت فعلی ام یعنی قزوین و دانشگاه پیام نور را انتخاب و در آن پذیرفته شدم.

البته در ابتدا قصد جدی برای ورود به دانشگاه نداشتم و فقط در کنکور شرکت کردم اما پس از قبولی به صرافت افتادم تا حتما به تحصیل بپردازم، فرزندانم به من می گفتند شما می خواستید تواتمندی علمی تان را بسنجید و خود را محک بزنید که آنرا انجام دادید و قید حضور در دانشگاه را بزنید چون سخت تان است اما من وقتی سری به دانشگاه محل قبولی ام (پیام نور قزوین) زدم و احترام و استقبال و خوشامدگویی گرم کارمندان، مسوولان و اساتید دانشگاه را دیدم عزمم برای تحصیل در دانشگاه جزم تر شد و اصلا خجالت کشیدم که بگویم من فقط برای آزمایش و محک زدن خودم در کنکور شرکت کردم.

ایرنا: همسرتان برای شرکت در کنکور ارشد و حضور در دانشگاه مخالفت نکردند؟

همسرم همیشه مشوق و حامی من بوده و پس از این که تصمیم را برای شرکت در کنگور با او مطرح کردم از آن استقبال کرد و همچنین پس از قبولی نیز مشوق من برای حضور در دانشگاه بود.

اگر تشویق های او و البته همراهی فرزندانم نبود امکان ادامه تحصیل را پیدا نمی کردم.

ایرنا: انگیزه تان برای ادامه تحصیل در سن هشتاد و پنج سالگی چه بود؟

برخی فکر می کنند باید از ادامه تحصیل یک سری مواهب مادی مثلا ارتقای شغل و رتبه بدست بیاورند در حالی که برای من چه در این سن و چه در زمان تحصیل در دوره کارشناسی این موضوعات اصلاح مطرح و مهم نبود و من برای رشد علم و دانش خودم اقدام به تحصیل کردم.

اگر اراده می کردم در هر رشته تحصیلی قادر به تحصیل بودم اما به خاطر عشق و علاقه زیاد به ادبیات فارسی تصمیم گرفتم در این رشته به تحصیل بپردازم و از این تصمیم رضایت کامل دارم.

ایرنا: ظاهرا باید کم کم خود را برای تهیه پایان نامه و دفاع آماده کنید، این طور نیست؟

بله همین طور است، با مشورت و توصیه یکی از اساتیدم فصد دارم خاطرات دوران تحصیل خودم را با توجه به اینکه فاصله تحصیل بین 2 مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد بنده دارای اختلاف زمانی بسیار طولانی است را به رشته تحریر دربیاورم و آنرا موضوع پایان نامه خود قرار بدهم.

در دهه 50 و در طول دوران تحصیلم در دانشگاه از اساتید برجسته ای از جمله استاد مرحوم علی شریعتی و محمدرضا شفیعی کدکنی بهره بردم و همچنین دورادور در برخی محافل ادبی بزرگان شعر و ادب خراسان حضور می یافتم و خاطرات زیادی در این خصوص دارم که وقتی آنها را برای اساتید فعلی ام تعریف کردم آنها من را تشویق به نگارش این خاطرات و ارایه پایان نامه ام با این موضوع کردند.

ایرنا: واکنش دانشجویان و اساتید در مواجهه با شما در کلاس درس چطور بوده است؟

برخورد آنها بسیار خوب، عالی و صمیمی بوده به طوری که آنقدر به من احترام می گذارند من خجالت زده می شوم، اساتیدم از اینکه من را در کلاس دانشگاه می بینند شور بیشتری پیدا می کنند و همواره به تحسین من می پردازند.

البته آنها در ابتدای کار از اینکه یک فرد به سن و سال من پس از سال ها تصمیم به ادامه تحصیل گرفته است برایشان جالب و تعجب برانگیز بود.

ایرنا: یادگیری درس ها در این سن و سال برای شما سخت نیست؟

اصلا نه، اتفاقا اشتیاق زیادی به یادگیری دارم و مطالب بسیار ارزشمندی را در همین سه ترم از اساتیدم آموخته ام و حسرت می خورم که چرا قبل از این فرصتی به من برای ادامه تحصیل دست نداده بود، چرا که انسان هر چقدر هم در مسیر تحصیل و دستیابی به علم قدم بردارد باز کم است.

به جرات می گویم که حضورم در دانشگاه برای ادامه تحصیل از بهترین خاطرات و لحظات زندگی ام به شمار می رود و از حضور در فضا و محیط دانشگاه لذت زیادی می برم.

در این سه ترم حضورم در دانشگاه مطالب ارزشمندی را آموخته ام که اگر ادامه تحصیل نمی دادم این امکان میسر نبود.

ایرنا: پس از فارغ التحصیلی در مقطع کارشناسی ارشد به ادامه تحصیل در مقطع دکترا نیز فکر کرده اید؟

راستش را بخواهید خیر و هنوز در این خصوص برنامه ای ندارم و باید پس از فارغ التحصیلی به این موضوع فکر کنم.

ایرنا: چه توصیه ای برای جوانان دارید؟

توصیه من به جوانان این است که هیچ وقت از حرکت برای رشد و پیشرفت و گشودن دروازه های علم و دانش دست نکشند، من حسرت می خورم وقتی می بینم که یک جوان به خاطر یک مشکل و دست انداز کوچک امید و انگیزه خود را برای ادامه راه از دست می دهد.

انرژی جوانی باید موتور محرکی برای رشد و حرکت رو به جلوی این قشر باشد و باید آنان بدانید بهترین وقت برای رشد و پیشرفت همین دوران است و باید قدر آنرا دانسته و برای لحظه لحظه جوانی خود برنامه تنظیم کنند.

ناپلئون یک جمله و تاکید معروفی دارد که "نمی توانم، نمی دانم و نمی شود" را نباید بر زبان جاری ساخت چرا که انسان به ویژه یک جوان می تواند همه کار انجام دهد، البته همه کار یعنی اینکه در مسیر درست و برای خدمت به خانواده اش و جامعه و میهنش تلاش کند.

• دانشجو
• سالمندان
• استان قزوین
• دانشگاه پیام نور