خارجی یا داخلی؟ والیبال ایران با یوروی 18هزار تومانی و نفت زیر20 دلار دنبال سرمربی / داورزنی ورژن جدید، در فدراسیون چه میکند؟
چنین احوالی در والیبال ایران طی دو دهه اخیر بیسابقه است. تیمهای ملی بدون سرمربی و لایههای فدراسیون بدون گردانندگان متخصص؛ آن هم در شرایطی که تصور میشد با بازگشت داورزنی، نوعی اقتدار و آرامش به والیبال بازخواهد گشت. کرونا یک نعمت برای والیبال ایران بود تا با لغو المپیک، از شر کولاکوویچ مربی درجه3 خلاص شود اما با نفت زیر20دلار و یوروی 18هزار تومانی چه میتوان کرد؟
کرونا زندگی میلیاردها انسان را در سراسر جهان دیگرگون کرده و بر آرزوهای زیادی نقطه پایان گذارده است؛ از جمله با لغو المپیک در تابستان پیش رو که رویاهای نخبه ترین ورزشکاران حال حاضر را برای حداقل یک سال به تاخیر انداخت.
به گزارش تابناک ورزشی؛ شغلهای زیادی در پهنه زمین از دست رفته است و هزاران کسبوکار خانهنشین وخاموش شده اند و البته در چنین اوضاعی سرمربی تیم ملی والیبال ایران هم از آخرین قربانیان روزگار کروناست. با به تعویق افتادن المپیک 2020 بیدرنگ عذر ایگور کولاکویچ را خواستند. قراردادش فسخ شد و اکنون سوال این است که فصل جدید والیبال چطور رقم خواهد خورد؟ قرار بود کولاکویچ بعد از المپیک برود. مربی درجه دو یا حتی سه، اما خوششانسی که در دوران هرج و مرج و تغییر سه رییس و سرپرست در فدراسیون والیبال، ماهی 15 تا 17 هزار یورو دستمزد دریافت کرد. او تجربههای مهمی در والیبال ایران بدست آورد، لیگ ملتها و قهرمانی جهان را دید و انتخابی المپیک و قهرمانی آسیا رفت اما درمقابل، ارزش افزوده ای برای والیبال ایران نداشت. تیم ملی با او به دستاورد نادری دست نیافت و در همان صفحات باقی ماند.
سوغات داورزنی از وزارت؛ خصلت دولتی جای نیروی جوانی
دوران کرونا به محمدرضا داورزنی مدیر تازه بازگشته به ریاست والیبال، فرصت فکر کردن به المپیک و بازسازی تیم ملی و فلسفه ساختاریاش را داده است؛ مدیر تکنوکراتی که هیچ شباهتی به پیش از انتصابش در معاونت وزیر ورزش ندارد. از دبیر فدراسیون تا روابط عمومی و نایب رییس و همه و همه را از بیرون میآورد. سوغاتی غیرمنتظره برای والیبالی که امروز تشنه تخصص و شور جوانی برای جهش است! به کمتر از سابقه مدیرکلی راضی نیست و نیروی جوانی را نادیده میگیرد. معاون وزیر با همان حال و هوای ساختمان وزارت به والیبال برگشته و حالا سخاوتمندانه افراد نا آشنا به والیبال را دورش جمع میکند. داورزنی بعد از کنار گذاشتن کولاکویچ میگوید: «مربیانی مثل استویچف و کنستانتیناف برای کار در ایران اظهار علاقه کردهاند. همچنین برناردی که گزینه ما بعد از ولاسکو بود و میدان را خالی کرد.»
رژه نامهای خارجی مقابل مربیان وطنی
یکسوی ماجرا نامهایی مثل استویچف و برناردی که بهتر و مطرحتر از کولاکویچ هستند و سوی دیگر دلار 16 هزار و 500 تومانی و وضعیت کشور. داورزنی با نامبردن از مربیان خارجی، تلاش کرد جریان مهمی از منتقدان را که معتقد به استفاده از مربیان داخلی بودند عقب بزند. اکبری و عطایی دو مربی نسبتا موفقی بودند که بعد از کولاکویچ نامشان بر زبانها چرخید و تلاشها برای آماده کردن مقدمات حضورشان شروع شد. بدون شک شرایط امروز اقتصاد ایران به تاسی از اوضاع جهانی، اجازه پیشبینی را از همگان گرفته است. نفت 60 دلاری ایران امروز به زیر بشکه ای 20 دلار رسیده و مشخص نیست کرونا چند هزار قربانی دیگر از بشر شوکه شده میگیرد ولی خب در چنین شرایطی نام بردن از برناردی و استویچف برای داورزنی آسان است. اینرا هم میدانیم داورزنی آن مدیر ماجراجو و اهل ریسک گذشته نیست. خودش را بالاتر از اداره والیبال میداند و آماده سورپرایز کردن کارشناسان و منتقدان است. گویی پیچ سخت سازمانهای نظارتی و سازمان بازرسی کشور در بازخواست آنچه در مدیریت قبلی او گذشته بود، برایش گران تمام شده و اکنون بی توجه به تخصص نامزدها، دست به انتخاب میزند.
والیبال ایران به کدام سو خواهد رفت؟
در روزهای آینده همچون همیشه نامهایی مثل آناستازی و دی جورجی به گزینههای مربیگری تیم ملی والیبال اضافه میشود و دلالها حضورشان پررنگتر میشود. فراموش نمیکنیم هیچکدام از تیمهای ایران (نوجوان، جوانان و بزرگسالان) مربی ندارند و هرگوشه از والیبال را افراد غیر والیبالی گرفتهاند. چنین احوالی در والیبال بیسابقه است. تیمهای ملی بدون سرمربی و فدراسیون بدون گردانندگان متخصص آنهم در شرایطی که تصور میشد با بازگشت داورزنی نوعی اقتدار و آرامش به والیبال باز خواهد گشت. امروز صحبت از آوردن برناردی و استویچف و دی جوردی سادهترین کاری است که یک مدیر برای عوض کردن نگاهها میتواند انجام دهد. آن هم در شرایطی که بعد از ماهها حتی تکلیف کادر فنی تیم نوجوانان ایران مشخص نیست و داورزنی با تعلل هنوز نتوانسته کادر فنی تیم را مشخص کند.
نویسنده: فرزاد کفیلی