«خان‌طومان»؛ میان‌بُری تا بهشت / خنده مستانه این زخم‌ها از باده نیست

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از بلاغ؛ چند سالی است که حوالی «اردیبهشت» تمام مازندران بوی «بهشت» می‌گیرد، بوی خوشی که مرهون مقاومت جوانان غیور این دیار علوی است که با شهادت‌شان در اردیبهشت 95 برای همیشه تاریخ، ماندگار شده است. حالا شش سال است که پس از شهادت 16 تن از مدافعان حرم مازندران در شمال سوریه، اردیبهشت مازندرانی‌ها رنگ‌وبوی حماسی به خود گرفته است و «اردیبهشت مقاومت» نام مراسمی است که هر ساله در پاسداشت این شهدا در استان، برگزار می‌شود تا نه نام‌شان و نه یادشان از لوح زرین افتخارات این دیار فراموش نشود. در پی نقض آتش‌بس توسط عوامل تکفیری داعش در اطراف حلب سوریه و حملات وحشیانه این جنایتکاران به شهرک خان طومان، تعدادی از داوطلبان مدافع حرم که برای دفاع از حرم عقیله بنی‌هاشم حضرت زینب سلام الله علیها راهی سوریه شده بودند، به شهادت رسیدند. حماسه خان‌طومان حماسه‌ای است مثل کربلای 5 و رزمندگان مازرندانی، عملیاتی ماندگار را برای همیشه تاریخ رقم زده‌اند که قداستی به بلندای مقاومت‌های این سرزمین دارد. در برهه‌ای که نام تکفیری‌ها، لرزه به اندام خیلی‌ها می‌انداخت، شیرمردانی از خطه مازندران به دل قائله زدند تا نکند آب در دل کسی تکان بخورد؛ آری، تَرک دیار کردند تا دیارشان، ترک بر ندارد. مردم خوب قدر این رشادت‌ها را می‌دانند؛ چه پرشور به بدرقه‌شان آمدند. از اشک‌هایشان پیداست همه عزیزی را از دست داده‌اند! خوش‌به حالتان، چقدر برادر و خواهر دارید... چقدر برایتان پدری کردند، چون مادر برایتان گریستند؛ فرزند شدند و نام‌تان را فریاد زدند... هنوز داغدارتان هستیم، اینجا اردیبهشت دیگر ماه بهار نیست، ماه مقاومت است؛ میعادگاهی است برای بیعتی دوباره، اینجا باری دیگر در دل‌مان بهار می‌شود، بهاری که شکوفه‌های عاشقی و دلدادگی دوباره از تن خسته آدمی در این دنیای خاکی، زنده می‌شود؛ گل می‌دهد و میوه‌هایش، بذری می‌شوند برای روییدن درختی دیگر... اینجا مازندران است، دل فرد فرد این دیار مملو از عشق به این شهدا است، آری، شهدا نمی‌میرند؛ این جمله را ما لمس کرده‌ایم؛ تازه باورش کرده‌ایم... چه تاوان سختی داشت فهمیدنش! شهادت 16 اسطوره... هر چند به قول همرزمان‌تان، آن روز جهنمی در خان‌طومان بپا شده بود اما برای شما، خان‌طومان میان‌بری بود تا بهشت؛ میان‌بری که فقط خودتان می‌دانستید... خوابش را دیده بودید... حالا فرصتی است که دوباره شما را به خودمان بشناسانیم، اصلا خودمان را به خودمان بشناسانیم شاید حتی خودمان را به خودتان بشناسانیم... به مناسبت سالروز آسمانی شدن آلاله‌های خونین بال مازندرانی در غربت خان‌طومان بنا داریم تا به معرفی این شهدا بپردازیم:

شهید مدافع حرم «محمود رادمهر» سال 1359 در «ساری» متولد شد. شهید «محمود رادمهر» آبان سال 94 به مدت 58 روز به‌همراه برادرش «محمدرضا» برای نخستین‌بار به سوریه رفت و در مرحله دوم نیز 14 فروردین سال 95 به جبهه مقاومت اعزام شد و سرانجام در 17 اردیبهشت همان سال در منطقه «خان‌طومان» به شهادت رسید

در فرازی از وصیت‌نامه شهید محمود رادمهر آمده است: «پروردگارا، نمی دانم که چه زمانی، در کجا و چگونه به دیدار تو خواهم شتافت. اما عاجزانه از تو می خواهم که اولاً مرگ من در راه دفاع از دینت باشد. و در این راه توفیق شهادت در راه خودت را نصیبم کنی...» شهید مدافع حرم «محمد بلباسی» متولد اسفندماه 1357 از شهرستان قائمشهر بود، این شهید بزرگوار دارای چهار فرزند به نام‌های فاطمه، مهدی، حسن و زینب است که زینب 6ماه بعد از شهادت پدر به دنیا آمدند. اشتیاق و اصرار وی برای اعزام در تاریخ 17 فروردین سال 1395 نتیجه داد و محمد بلباسی به همراه گروهی از پاسداران سپاه 25 کربلا مازندران راهی سوریه شد. شهید محمد بلباسی در شانزدهم اردیبهشت 1395 به همراه 12 تن دیگر از همرزمانش در منطقه خان طومان سوریه به دست تکفیری ها به شهادت رسید. در فرازی از وصیت‌نامه شهید محمد بلباسی» آمده است: «در این برهه از زمان که ایران اسلامی، ام القرای جهان اسلام شده است و مسلمانان جهان که در بند طاغوت و پادشاهی هستند با تشکیل جبهه مقاومت چشم به ایران دوختند و می خواهند از الگوی انقلاب اسلامی ایران که به رهبری حضرت امام خمینی (ره) و همراهی مردم عزیز توانستند استکبار جهانی را با دست خالی از ایران بیرون کنند، استفاده کنند و گوش بفرمان حضرت امام خامنه ای هستند و دشمنان اسلام و شیعیان ایران از این جایگاه انقلاب اسلامی هراس پیدا کرده و بدنبال گسترش اسلام آمریکایی هستند.» شهید مدافع حرم «سیدجواد اسدی» تولد 18 مهر ماه سال 1359 در روستای (امره) از توابع شهرستان ساری است. یکی از شهدای مدافع حرم استان مازندران بود، که در اردیبهشت ماه سال 1395 و در کربلای خانطومان بهمراه 12 نفر دیگر از شیرمردان این خطه دل از دنیا شست و در سوریه آسمانی شد و پیکر مطهرش به وطن بازنگشت. شهید مدافع حرم «علیرضا بریری» متولد 30 فروردین ماه سال 1366 در شهرستان است. علیرضا در بهمن 1387 بطور رسمی وارد سازمان مقدس سپاه پاسداران شد و برای اولین بار در آبان ماه 1394 عازم شهر دمشق شد و پس از 49 روز به وطن بازگشت. در تاریخ 14 فروردین 1395 برای دومین بار عازم سوریه شد و در 16 اردیبهشت ماه 1395 شهید علیرضا بریری به همراه 12 آلاله پرپر لشکر عرشی 25 کربلا در نقض آتش بس تروریستهای تکفیری پس از 14 ساعت تلاش پی در پی در منطقه خانطومان حلب به آرزوی دیرینه خود دست یافت. در فرازی از وصیت‌نامه شهید علیرضا بریری آمده است: «همواره شهدا را به‌یاد داشته باشید و رهرو راه آنها باشید و همچون شهدا تابع محض ولایت فقیه باشید، مبادا از راه آن بزرگوار خارج شوید و او را تنها بگذارید و بدانید که او در زمان غیبت امام زمان (عج) ناخدای کشتی صراط مستقیم است و فراموش نکنید که امنیت این کشور را مدیون خون شهدا هستیم.» شهید مدافع حرم «علی جمشیدی» در تاریخ 15 آبان ماه سال 1369 در شهرستان نور بدنیا آمد. وی جانشین فرمانده دسته ویژه و تک تیرانداز گردان امام حسین (ع) نور بود که در تاریخ 16 اردیبهشت 1395 در خان طومان سوریه در دفاع از حرم آل‌الله به درجه رفیع شهادت نائل آمد. در فرازی از وصیت‌نامه شهید علی جمشیدی آمده است: «در حال حاظر که حرم الله دوباره محاصره شده‌اند، انگار تاریخ بار دیگر در حال تکرار شدن است و بایستی با توجه به فرموده امام راحل، چنان درسی به یهودیان و وهابیان و تکفیری دهند که دیگر حتی فکر چنین جسارتی را هم نتوانند بکنند؛ حال اینکه نبرد شام، خود مطلع تحقق وعده آخرالزمانی ظهور است». شهید مدافع حرم «علی عابدینی» در سحرگاه 25 مرداد 1365 در شهرستان فریدونکنار (روستای فرم) دیده به جهان گشود. شهید علی عابدینی برای اولین بار سال 94 جهت دفاع از حرم عقیله اهل بیت (ع) راهی دیار شام بلا شد. او در فروردین ماه 1395 ندای "هل من ناصر ینصرنی" عمه جان زینب (س) را لبیک گفت و مجددا با وجود مجروحیتی که داشت راهی سوریه و دفاع از حرم شد. شهید علی عابدینی در تاریخ 17 اردیبهشت ماه 1395 در شهر خان طومان از توابع حلب سوریه به همراه 12 یار دیگرشان به فیض شهادت نائل گردید. در فرازی از وصیت‌نامه شهید علی جمشیدی آمده است: «از خدا می خواهم همه ی ما را ببخشد واز گناهانمان بگذرد. من علی عابدینی یک گنه کار خاطی که اگر لطف خداوند نبود و ستار العیوب بودنش نبود، رسوای زمانه بودم». شهید مدافع حرم «حسن رجایی‌فر» متولد 4 تیرماه سال 1354 از شهرستان بابل می‌باشد. وی که برای اولین‌بار برای دفاع از حرم اهل بیت (ع) و مبارزه با تکفیری‌ها به سوریه رفته بود و پس از 20 روز مبارزه، از ناحیه کتف مجروح شد و برای معالجه و درمان به ایران بازگشت؛ اما مجروحیت مانعی برای مبارزه وی با تکفیری‌ها نشد و مجدداً 14 فروردین سال 1395 برای دومین‌بار به مصاف تکفیری‌ها رفت و سرانجام در 17 اردیبهشت همان سال، در «خان‌طومان» به شهادت رسید. پیکر شهید رجایی که در معرکه نبرد در خاک غربت جا مانده بود، پس از 4 سال دوری، در سال 1399 در جریان عملیات تفحص، به کشور بازگردانده شد. شهید مدافع حرم «رضا حاجی‌زاده» شهید مدافع حرم «رضا حاجی‌زاده» سال 1366 در شهرستان «آمل» متولد شد. شهید حاجی‌زاده از شهدای لشکرعملیاتی 25 کربلا به همراه 12 تن دیگر از یارانش در روز 17 اردیبهشت ماه سال 95 در خان‌طومان سوریه به شهادت رسید که سرانجام، پیکرش در 21مهر 1399 به وطن بازگشت و در 24 مهر1399 تشییع شد. در فرازی از وصیت‌نامه شهید حاجی‌زاده آمده است: «من نمی‌خواهم که عمرم بی‌ثمر باشد و مرگم یک مرگ عادی، مرگی می‌خواهم که در راه اسلام و ایران اسلامی باشد. من به‌خاطر منطق خویش برای دفاع از اسلام و حریم اهل بیت (ع) وارد جنگ با دشمنان اسلام شدم و با عشق و علاقه و رضایت کامل جان خویش را فدای این راه می‌نمایم و می‌روم تا انتقام سیلی حضرت زهرا (س) را بگیرم.» شهید مدافع حرم «حسین مشتاقی» متولد 2 اردیبهشت ماه 1364 در شهرستان نکا می‌باشد. حسین مشتاقی از نیروهای یگان ویژه صابرین بود که برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) عازم سوریه شد، که در اردیبهشت 95 و همزمان با عید مبعث در منطقه خان طومان سوریه طی یک درگیری شدید به همراه دیگر همرزمانش به شهادت رسید. پس از گذشت حدود دو ماه از شهادتش و شناسایی پیکرش توسط آزمایش DNA، در تاریخ 1 تیر 1395 همزمان با سالروز میلاد امام حسن مجتبی (ع) در گلزار شهدای نکا به خاک سپرده شد. شهید مدافع حرم «سیدرضا طاهر» متولد دهم دی‌ماه سال 1364 در شهرستان بابل می‌باشد. در تاریخ 14 فروردین 95 ساعت 10 شب با او تماس گرفتند و به او خبر دادند که تا ساعت 1 صبح (بامداد) برای رفتن به مأموریت خود را به محل کارش برساند، ایشان از نیروهای یگان ویژه صابرین بود که برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) عازم سوریه شد. از سفر دومش به سوریه 33 روز گذشته بود که در پنج شنبه 16 اردیبهشت ماه 95 مصادف با مبعث پیامبر، به دلیل درگیری سنگینی که در زمان آتش بس در منطقه خان طومان صورت گرفت، به درجه ی رفیع شهادت نائل آمد. در فرازی از وصیت‌نامه شهید حاجی‌زاده آمده است: «من نمی‌خواهم که عمرم بی‌ثمر باشد و مرگم یک مرگ عادی، مرگی می‌خواهم که در راه اسلام و ایران اسلامی باشد. من به‌خاطر منطق خویش برای دفاع از اسلام و حریم اهل بیت (ع) وارد جنگ با دشمنان اسلام شدم و با عشق و علاقه و رضایت کامل جان خویش را فدای این راه می‌نمایم و می‌روم تا انتقام سیلی حضرت زهرا (س) را بگیرم.» شهید مدافع حرم «بهمن قنبری» فرزند حسن متولد 27 بهمن ماه سال 1345 در بهشهر می‌باشد. شهید قنبری را می‌توان از دیدبان‌های ماهر و خلاق بود که با هدایت دقیق آتش توپخانه و سلاح‌های نیمه سنگین، مانع از هجوم چندباره‌ی دشمن به منطقه و نیز ایجاد خسارت فراوان به جبهه‌ی تکفیری شد؛ شهید قنبری توسط موشک کرنت مورد اصابت قرارگرفته و شهید شد. خوشبختانه نیروهای خودی موفق شدند، پیکر ایشان را به عقب برگردانند. وی از اولین شهدای مدافع حرم مازندران، در 16 اردیبهشت ماه سال 1395 در سن 49 سالگی پس از نقض آتش بس توسط تروریست‌های تکفیری، حوالی ساعت یک بعدازظهر به فیض شهادت نائل آمد. شهید مدافع حرم «رحیم کابلی» متولد 11 مهرماه سال 1342 از شهرستان بهشهر می‌باشد. وی یکی از 13 شهید مازندرانی بود که در 17 اردیبهشت 94 در جبهه خان طومان سوریه آسمانی شد؛ حاج رحیم سابقه 80 ماه رزمندگی در دفاع مقدس را داشت و با اینکه 53 سال از عمرش می‌گذشت و بازنشسته شده بود، باز عزم میدانی دیگر کرد و این بار در دفاع از حرم و حریم اهل بیت به شهادت رسید. حالا او تنها شهید از جمع خان‌طومانی‌هاست که هنوز به بچه‌های گروه تفحص دست نداده و پیکر مطهرش تاکنون به وطن بازنگشته است. در فرازی از وصیت‌نامه شهید مفقودالاثر رحیم کابلی آمده است: «در مراسم اهل البیت جشن میلاد و شهادت، از امام زمان (عج) غافل نشوید. امام را دعا کنید و شهدا را نیز همچنین. لحظه‌ای از ولایت غافل نباشید و در همه احول آقا را دعا کنید.» آری، خان‌طومان ثابت کرد که کربلا همچنان ادامه دارد و قیام حق علیه باطل همواره پابرجا است و هر روز و در زمان و مکانی، کربلایی یکی پس از دیگری با حماسه کربلائیان خلق می‌شود. انتهای پیام /