خرمشهر خانه اصلی این نمایش است / ماجرای سفری که منجر به خلق این نمایش شد

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» به نویسندگی و کارگردانی مریم منصوری همزمان با سالروز آزادسازی خرمشهر، در سالن تماشاخانه سرو به روی صحنه رفته است. نمایشی دفاع مقدسی که پیش از این در جشنواره مقاومت اجرا داشته که به گفته کارگردان، با بازخورد خوبی از طرف منتقدان و داوران جشنواره روبرو شد و توانست جایزه سوم نمایشنامه نویسی و تقدیر بازیگری مرد را از آن خود کند.

در افتتاحیه این نمایش، سعید جهان آرا، برادر شهید و جمعی از مسئولین تئاتری میهمان این نمایش بودند. به این بهانه با مریم منصوری در دانا گفت و گو کرده ایم تا از انگیزه او برای ساخت این نمایش و بازخوردهایی که از تماشاگران گرفته برایمان بگوید.

مریم منصوری، نویسنده و کارگردان این نمایش درباره بازخوردهای خوبی که از تماشاگران در شب نخست اجرا گرفته بود گفت: شب اول نمایش اجرای خوبی داشتیم و خداروشکر که بازخوردها هم مثبت بود؛ چه از طرف تماشاگران و چه خانواده شهید و مسئولینی چون آقای مسافر آستانه، دبیر جشنواره تئاتر فجر، حمید نیلی مدیرعامل انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس، سید صالح موسوی که از نیروهای مردمی همرزم جهان آرا بوده و دیگرانی که آمده بودند و از اجرا رضایت داشتند.

وی افزود: پیش از اجرا نیز آقای موسوی خاطراتی از آن روزها و فرمانبری هایشان از شهید جهان آرا تعریف کردند؛ در کنار همه این ها ما میزبان تماشاگرانی از خرمشهر و آبادان بودیم که رضایت را می شد در چشمان آن ها دید و من متاسفانه نشد با تک تک آنها صحبت کنم ولی همبن که بعدا به من رساندند که با یک کار سفارشی مواجه نشدند و از کار لذت بردند خستگی را از تن من درآورد.

منصوری از سفر و اتفاقی که منجر به خلق این نمایش شده گفت: چند سال گذشته که من دانشجوی ارشد هنر بودم، معمولا در ماه آخر سال همیشه برنامه سفر به مناطق جنگی و راهیان نور در دانشگاه ها وجود دارد و من خیلی دوست داشتم به عنوان یک نویسنده از این مناطق دیدن کنم. چون جنگ یک موضوعی است که در ادبیات جهان پیوسته مورد توجه قرار گرفته است؛ از ادبیات یونان باستان تا ادبیات معاصر. جنگ خودش یک موقعیت دراماتیک است و در دل خود جدال خیر و شر را به تصویر می کشد و واژه «وطن» برای همه مقدس است و بدون شک همه دوست دارند از سرزمین و خانواده خود در برابر هر هجومی دفاع کنند.

وی ادامه داد: من آن سفر دانشجویی را رفتم و به مناطق مختلفی مثل فکه، دهلاوییه و سرانجام خرمشهر رسیدیم. اتوبوس ما کنار خانه ای نزدیک رود کارون پارک شده بود که هنوز آثار گلوله های جنگ بر روی دیوارهای آن پیدا بود. یک آقای مسنی از آن خانه بیرون آمد و من با او گرم صحبت درباره جنگ و خرمشهر شدم و از او سوال کردم که در زمان جنگ نیز شما همین جا سکونت داشتید که در پاسخ گفت که آن روزها به دلیل حملات سنگین عراق مجبور شدیم به همراه خانواده شهر را ترک کنیم و همان آقا در ادامه حرف هایش خاطره ای برای من تعریف کرد که همان روزهای جنگ، پس از اشغال خرمشهر توسط عراقی ها، این خانه مقر فرماندهی عراقی ها در خرمشهر بوده است. همان جا استارت اولیه این نمایش در ذهن من زده شد؛ «خانوادهای که پس از جنگ به خانه ای برمی گردند که در زمان اشغال، مقر فرماندهی عراقی ها بوده است.»

منصوری درباره تصمیم بریا نوشتن این نمایش گفت: بعد از ان سفر مطالعات زیادی درباره تاریخ خرمشهر داشتم و دیدم که این شهر چه به لحاظ جغرافیایی و چه سیاسی همواره یک یاز شهرهای مهم ایران بوده تا این دوران به زمان جنگ ایران و عراق می رسد و مقاوت مردم شجاع این شهر با کمترین امکاناتی که در تاریخ ذکر شده، همه این ها بعلاوه سفری که خودم از نزدیک بهآنجا داشتم و آن خاطره و خانه باعث شد تا این نمایش را نگارش کنم.

وی افزود: داستان این نمایش درباره خانواده ای است که پس از امضای قطعنامه به اصرار مادر خانواده به خانه و شهرشان خرمشهر برمی گردند تا خبری از فرزندانی به دست آورند که در طول جنگ از دست داده اند و یا مفقود شده اند و نمی دانند که چه بلایی بر سر آن ها آمده است.

کارگردان نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» از علاقه فراوان خود برای اجرای این نمایش در خرمشهر گفت و افزود: خرمشهر خانه اصلی این نمایش است و امیدوارم روزی بتوانم این نمایش را با قدرت و انرژی مردم آنجا به روی صحنه ببرم.

انتهای پیام /