خط قرمز جنبش دانشجویی جان کارگر بوده و خواهد ماند

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه تهران پیرامون فاجعه معدن طبس بیانیه‌ای به شرح زیر صادر کرد:

بسم الله الرحمن الرحیم

قال الصادقُ علیه‌السلام:

الکادُ عَلی عَیالِهِ کَالمُجاهِد فی سَبیلِ الله

کسی که برای تأمین معاش و مایحتاج زندگی خانواده‌اش تلاش کند، مانند رزمنده‌ای است که در راه خدا می‌جنگد. (وسایل الشیعه جلد 17 صفحه‌ی 67)

پس از تجربه‌های تلخ و متعدد حوادث مربوط به معادن همچون معدن یورت، طزره و... بار دیگر این تجربه در معدن ذغال سنگ طبس تکرار شد. این واقعه با 52 جان‌باخته، خونبار ترین حادثه معدن تاریخ ایران از ابتدای انقلاب تا کنون است. در شرایطی که نتیجه دستور پیگیری روسای قوه قضائیه، مقننه و... در مورد حادثه سال 1402 طزره مشخص نیست، هر روز حادثه ای جدید جان کارگران را میگیرد. گویا از جان کارگر کالایی ارزانتر در بازار یافت نمی‌شود.

تکرار این قبیل حوادث نشان می‌دهد سود سرمایه داران و مدیران این معادن بر خون کارگران بیصدای ایرانی اولویت داشته و می‌چربد. از تجهیزات ایمنی نه تنها کپسول اکسیژن، دستگاه گازسنجی، تجهیزات ضد احتراق، سیستم تهویه، سیستم زهکشی و... که حتی یک جفت چکمه سالم سهم کارگران از سودهای کلان میلیاردی صاحبان این معادن نیست. این را تصویر چکمه های پاره کارگر جان‌باخته معدن طبس میگوید.

کارگر شریف و زحمتکش ایرانی که در شرایط اقتصادی فعلی و نرخ تورم سرسام آور با حقوق ناچیز و حداقلی 10-12 میلیون تومانی برای تامین معاش خانواده خود می‌جنگد، حیاتش حیات مجاهد فی سبیل الله و مماتش شهادت است.

از دستگاه قضایی انتظار می‌رود با جدیت و قاطعیت به پرونده مسببان و عاملان حادثه رسیدگی نموده اجازه ندهد آنچه قبلا در حوادث مشابه گذشت تکرار شود. تجربه هایی نظیر دستکاری صحنه حادثه، نصب تجهیزات ایمنی و... قبل از بررسی صحنه توسط ماموران گزارش حادثه. فراموش نکرده ایم که این صدور احکام سبک برای مسببان حادثه و عدم ابطال پروانه فعالیت معدن طزره در سال 1400 بود که موجبات حادثه مجدد در سال 1402 در همان معدن را فراهم کرد.

انتظار می‌رود وزارت صمت و کار نیز با نظارت بر معادن خصوصی فعالیت تمامی معادن فاقد تجهیزات ایمنی که ضامن امنیت جانی کارگران است را متوقف کرده و تا تامین این تجهیزات مجوز فعالیت مجدد به آنها ندهند.

جناب آقای دکتر اتابک وزیر محترم صمت، متاسفیم که تصور میکنید با پرداخت دیه و بیمه جانباختگان و همچنین هزینه های کفن و دفن ایشان، رسالت خود را بجا آورده اید. جناب آقای دکتر میدری وزیر محترم کار، پرداخت مستمری جانباختگان نوشدارو پس از مرگ سهراب است. اظهارات شما منعکس کننده این حقیقت بود که این نگاه که جان کارگر چیزی جز یکی از فاکتور های اقتصادی نبوده و از دست رفتن آن بخشی از سود و زیان اقتصادی است، فقط مختص صاحبان این معادن نیست، بلکه شما نیز چنین می‌اندیشید که میتوان با پرداخت هزینه کفن و دفن و بیمه و مستمری جای خالی انسانی را پر کرد. درحالی که 52 خانواده احتمالا پدر و سرپرست خود را از دست داده اند بسی جای تأسف است که افق دید شما این موارد است.

خط قرمز جنبش دانشجویی جان کارگر بوده و خواهد بود. اجازه نمی‌دهیم جان کارگر در معادلات اقتصادی تبدیل به اعداد و ارقام بی اهمیت شود. عدم رسیدگی به وضعیت اسفناک ایمنی سایر معادن پس از این حادثه واکنش جدی جنبش دانشجویی را در پی خواهد داشت.

در پایان ضمن تسلیت به خانواده‌های داغدار این حادثه و همچنین خانواده بزرگ کارگری ایران، از خداوند متعال رحمت و مغفرت برای جانباختگان این حادثه و صبر جزیل برای بازماندگان ایشان مسئلت داریم.