خوان هفتم

به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «بعد از یک سال و نیم خانه‌نشینی به خاطر ویروس کرونا حالا دراگان اسکوچیچ در حال لذت‌بردن از بزرگ‌ترین شغل عمرش است؛ سرمربیگری تیم ملی ایران! بهمن ماه 98 که او به طور ناگهانی به عنوان سرمربی تیم ملی برگزیده شد، بسیاری نسبت به این انتخاب موضع گرفتند و هنوز هم نقدها ادامه دارد. واقعیت هم همین است که اسکوچیچ با سرمربیان خارجی قبلی تیم ملی اختلاف سطح فاحشی دارد اما به هر حال او این روزها نتایج خوبی می‌گیرد و بدون تعارف اگر موفق به بالابردن تیم ملی از این مرحله شود، حسابی به اعتبار کارنامه‌اش اضافه خواهد کرد. اسکوچیچ از زمان قبول هدایت تیم ملی شش پیروزی پیاپی کسب کرده و حالا به خوان هفتم رسیده؛ به جایی که عراق، در سرنوشت‌سازترین بازی دوران کاری او انتظارش را می‌کشد. آیا مربی کروات خوان هفتم را هم پاس خواهد کرد؟

بهتر از کی‌روش و برانکو

دراگان اسکوچیچ تا اینجا کارنامه صد درصد پیروزی روی نیمکت تیم ملی به جا گذاشته است. او ابتدا در سه مسابقه دوستانه موفق به شکست ازبکستان، بوسنی و سوریه شد و سپس در سه دیدار رسمی هنگ‌کنگ، بحرین و کامبوج را شکست داد. از این نظر در سی سال گذشته هیچکدام از مربیان تیم ملی در شش بازی نخست به اندازه اسکوچیچ امتیاز جمع نکرده‌اند. با این حال می‌دانیم که حساب مسابقات دوستانه جداست و حتی اگر تیم خوبی مثل بوسنی را هم ببرید، خیلی اتفاق مهمی رخ نداده است. دو بازی رسمی برابر هنگ‌کنگ و کامبوج هم شرایط مشابهی دارند و نباید خیلی روی آنها حساب کرد اما پیروزی بر بحرین ارزش کلیدی داشت و یک پوئن بزرگ برای مربی کروات به شمار می‌آید. با همان پیروزی بخت‌های صعود ایران به مرحله بعدی زنده ماند و نیز حذف بحرین که با هزار مکافات میزبانی دور برگشت را گرفت، تقریبا قطعی شده است. نیازی به توضیح نیست که ما از حذف بحرین به اندازه صعود احتمالی خودمان لذت می‌بریم!

جبران افتضاح ویلموتس

بدون کوچک‌ترین تردید یکی از بدترین انتخاب‌های تاریخ فوتبال ایران، عقد قرارداد با مارک ویلموتس بود؛ سرمربی بلژیکی که دو میلیون یورو دستمزد گرفت، به اندازه شش میلیون یوروی دیگر حکم دریافت غرامت از فدراسیون را در دست دارد و با دو باخت مفتضحانه برابر بحرین و عراق، تیم ملی را در این دام بزرگ انداخت. قاعدتا بازی‌های این مرحله نباید این قدر سخت می‌شد اما بدشانسی در قرعه‌کشی و بعد هم بی‌تعهدی ویلموتس، تیم ملی را تا آستانه حذف زودرس پیش برد و هنوز هم خطر به شدت تهدیدمان می‌کند. در چنین شرایطی اگر دراگان اسکوچیچ بتواند گره کار تیم ملی را باز کند و ما را به مرحله بعد برساند، در حقیقت بخش فنی افتضاح ویلموتس را کاملا جبران کرده است. بخش مالی داستان که متاسفانه تحمیل یک هزینه هنگفت به فوتبال کشور بود و احتمالا از جیب مردم پرداخت خواهد شد که غیر قابل جبران است اما بازگشت به مسیر جام جهانی لااقل جلوی ضرر بیشتر را می‌گیرد.

شب سرنوشت‌ساز

بازی سه‌شنبه شب با عراق اما فقط برای فوتبال ایران حیثیتی و سرنوشت‌ساز نیست، بلکه مهم‌ترین نقش را در کارنامه مربی کروات ایفا می‌کند. دراگان اسکوچیچ 52 ساله در تمام دوران کارش صرفا سرمربی تیم‌های متوسط بوده؛ از دو باشگاه کم‌نام و نشان در کرواسی و اسلوونی تا العربی کویت، النصر عربستان، ملوان و فولاد و نفت در لیگ برتر و حتی خونه‌به‌خونه بابل در دسته اول کشور! خیلی از کسانی که با اسکوچیچ کار کرده‌اند از علاقه او به کارش و نیز دانش فوتبالی این مربی تمجید می‌کنند اما واقعا این که چنین آدمی با این کارنامه چطور سر از نیمکت تیم ملی درآورده هنوز جزو عجایب روزگار است. با این همه دراگان می‌تواند با موفقیت در مسابقه با عراق کارنامه‌اش را زیر و رو کند. اگر تیم کشورمان به مرحله بعد نرسد، او به احتمال زیاد عزل خواهد شد و باز باید به یکی از همان تیم‌های معمولی برگردد اما صعود ایران مسلما «سطح» شغلی اسکوچیچ را ارتقا خواهد داد. آیا مرد کروات، به سلامت از خوان هفتم عبور می‌کند؟»

انتهای پیام