دست ما کوتاه و طلا بر نخیل!/ دعوا و حاشیه به جای مدال و موفقیت
مرور اتفاقات پیش از مسابقات کشتی قهرمانی جهان در بلگراد شاید تصویر تازه‌تری از ناکامی‌های اخیر را ارائه دهد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ رقابتهای کشتی قهرمانی جهان در صربستان برای کشتی ایران تا به امروز عایدی به جز ناکامی نداشته، به گونه‌ای که کشتی ایران تا به امروز دستش از رسیدن به طلا کوتاه مانده و نتوانسته حتی یک مدال زرین خوشرنگ از بلگراد صید کند.
اتفاقی به غایت تلخ و نگران کننده که نمی‌توان آن را پذیرفت. چه آنکه تا به امروز تقریبا مهمترین کشتی‌گیران ما در کشتی فرنگی و آزاد روی تشک رفته‌اند و جملگی به طلا نرسیده‌اند. ستاره‌هایی که جملگی پیش از آغاز رقابتها جزو شانس‌های مسلم و قطعی مدال طلا بودند و برای آنها طلای جهانی را کنار گذاشته بودیم اما یکی پس از دیگری به خاک افتادند و از چنگ زدن به طلا بازماندند.
در شرایطی که کشتی فرنگی ایران بخاطر غیبت تیم ملی کشتی روسیه و حضور نصف و نیمه تیم‌هایی نظیر کوبا و اوکراین در بهترین وضعیت ممکن برای کسب مقام قهرمانی مسابقات جهانی قرار داشت، با نتایجی ناامیدکننده و کسب 2 مدال نقره و یک برنز و کسب مقام چهارمی به ایران بازگشت. شکست رضا گرایی قهرمان جهان و المپیک و نرسیدن او به طلا مهمترین اتفاق رقابتهای فرنگی بود.
در کشتی آزاد اما در روز نخست ابتدا زارع قهرمان سال گذشته جهان به فینال نرسید تا اوقاتمان تلخ شود و سپس در فینال‌ها نخودی و مهمتر از آن حسن یزدانی برابر حریفان امریکایی شکست خوردند تا کماکان در حسرت طلا بمانیم. شکست عجیب و دور از انتظار یزدانی با ارائه یک کشتی ضعیف برابر تیلور امریکایی و از دست دادن 7 امتیاز ناامیدکننده‌ترین اتفاق کشتی ایران در بلگراد محسوب می‌شود.
اگرچه کشتی ایران امیدوار است که این طلسم طلا را با کامران قاسم پور فینالیست بشکند و در ادامه نیز رضا اطری، رحمان عموزاد و محمدحسین محمدیان بتوانند با درخشش خود تلخی‌های روزهای اخیر را پاک کنند.
در ناکامی‌های اخیر نقش مشکلات فنی، آنالیز، کوچینگ، مشکل بدنی و... مشهود است که تحلیل و بررسی آن را باید به فرصتی مناسبتر و پس از پایان مسابقات موکول کرد اما مرور اتفاقات پیش از مسابقات شاید تصویر تازه‌تری از ناکامی‌های اخیر را ارائه دهد.
دعوا و حاشیه به جای مدال و موفقیت
در این ناکامی نمی توان از نقش پررنگ حواشی اخیر به سادگی گذشت. حواشی اخیر پیرامون فدراسیون کشتی و تنازع و درگیری با وزارت ورزش بر سر بودجه اتفاق بدی بود که کشتی را در مرکز حواشی قرار داد و آرامش و تمرکز را از کشتی گرفت. دعوای بیهوده ای که می شد در فرصت مناسبتر و البته با ادبیات بهتر و روش اصولی تر انجام شود اما رئیس فدراسیون کشتی جنگ را علنی کرد تا کشتی ناخواسته در سیبل مرکز حواشی قرار بگیرد.
آیا بهتر نبود دبیر به جای ایجاد حاشیه‌های خودساخته و درگیری با کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و البته تمرکز روی ساخت و سازها و کارهای عمرانی، با پیشه کردن آرامش روی مسابقات جهانی تمرکز می کرد و دعوا را به وقتی دیگر وا می نهاد؟ آیا بهتر نبود به جای حاشیه و جنجال، آرامش و سکوت پیشه می شد؟ آیا بهتر نبود دبیر به وظیفه‌ای می‌رسید که جامعه کشتی و ورزش از او توقع دارد و آن هم تصمیمات فنی به سود کشتی است؟ اگر مجمع کشتی به فردی مانند دبیر برای ریاست فدراسیون کشتی اعتماد کرد، بی تردید بخاطر تجربه او در مسائل فنی بود وگرنه هزار مدیر باتجربه تر و کاربلدتر در حوزه مسائل عمرانی و ساخت و ساز وجود دارند که می توانند بهتر از دبیر کار عمرانی انجام داده و ابنیه بسازند.
از سوی دیگر دبیر در هجمه و انتقادات بی رحمانه علیه محمد بنا، تنها به یک مصاحبه کوتاه اکتفا کرده و از سرمربی ناکامش دفاع کرده. اتفاقی که البته قابل پیش بینی بود. این واقعیت که بنا از سرمایه‌های کشتی است که کسی تردیدی در آن ندارد اما رییس فدراسیون کشتی باید به این سوال پاسخ بدهد چگونه وقتی بنا با برگزاری مسابقات انتخابی مخالفت کرد، جلوی همه انتقادهای فنی دلسوزان کشتی ایستاد و به روشی قدیمی و منسوخ شده، با ستاره های مورد دلخواهش پرامیدترین تیم کشتی فرنگی ایران را به صربستان فرستاد، هیچکس به او چیزی نگفت؟ اجرای تمام و کمال چرخه انتخابی در کشتی آزاد سبب شد تا همه نفرات ملی پوش حتی حسن یزدانی از کانال چرخه انتخابی و بدون حرف و حدیث صاحب دوبنده تیم ملی شوند اما در کشتی فرنگی محمد بنا مثل همیشه با سلیقه خود و بدون انتخابی دوبنده تیم ملی را به نفرات دلخواهش هبه کرد و عجیب اینکه علیرضا دبیر با وجود پافشاری و اصرار منطقی و درست درباره چرخه انتخابی در قبال این سیستم سنتی سرمربی تیم ملی کوتاه آمد و هیچ نگفت. ثمره این نگاه سلیقه ای در بلگراد مشخص شد و رئیس فدراسیون کشتی به عنوان یک مدیر فنی و کسی که به ادعای خودش در بحث فنی کلاه سرش نمی رود، در ناکامی کشتی فرنگی به دلیل کوتاه آمدن در قبال محمد بنا، سهیم است.
بحث درباره ناکامی های سریالی کشتی در رقابتهای جهانی صربستان بسیار است اما بهتر است تا پایان مسابقات صبر کنیم و امیدوار باشیم 4 نماینده باقی مانده ایران در این رقابتها جورکش تیم ایران باشند و با طلاهای خود طلسم بلگراد نحس را بشکنند. اگرچه حتی اگر در هر 4 وزن باقی مانده 4 طلا بگیریم، ناکامی روزهای گذشته از کشتی فرنگی گرفته تا حسن یزدانی فراموش نمی شود و پرسش های پررنگ کماکان باقی خواهند ماند.
بیشتر بخوانید: