دور تازه تلاش‌های آمریکا برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران؛ از سفرهای «هوک» با هدف ترویج ایران‌هراسی تا لاف‌زنی‌های پمپئو
وفق قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل، تحریم تسلیحاتی ایران که به موجب توافق برجام وضع شده بود در تاریخ 27 مهر 99 منقضی می‌شود. آمریکایی‌ها چند ماهی است که به رغم خروج خود از برجام، بر طبل تمدید تحریم تسلیحاتی ایران می‌کوبند و سعی دارند قلدرمآبانه سایر کشورهای عضو شورای امنیت سازمان ملل را نیز در این خواسته غیرقانونی با خود همراه سازند.
خبرگزاری میزان - سردمداران رژیم آمریکا دوره تازه‌ای از تلاش‌های مذبوحانه خود برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران را آغاز کرده‌اند.
وفق قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل، تحریم تسلیحاتی ایران که به موجب توافق برجام وضع شده بود در تاریخ 27 مهر 99 منقضی می‌شود.
آمریکایی‌ها چند ماهی است که به رغم خروج خود از برجام، بر طبل تمدید تحریم تسلیحاتی ایران می‌کوبند و سعی دارند قلدرمآبانه سایر کشورهای عضو شورای امنیت سازمان ملل را نیز در این خواسته غیرقانونی با خود همراه سازند.
لاف‌زنی‌های پمپئو مایک پمپئو وزیر خارجه رژیم آمریکا روز یکشنبه 5 مرداد طی نطقی گفت که تضمین می‌کنیم که تحریم تسلیحاتی ایران در اکتبر (مهر) تمدید شود. پمپئو پیش‌تر در روز سه‌شنبه 31 تیر نیز گفته بود که واشنگتن هرگز اجازه برداشته شدن تحریم تسلیحاتی ایران را نخواهد داد.
وزیر خارجه رژیم آمریکا همچنین در جریان نشست شورای امنیت سازمان ملل برای بررسی گزارش دوره‌ای دبیرکل این سازمان پیرامون اجرای قطعنامه 2231 مربوط به توافق هسته‌ای ایران که با حضور 15 عضو به صورت ویدئو کنفرانسی در روز سه‌شنبه 10 تیر، برگزار شد، مدعی شد: انقضای ممنوعیت تسلیحاتی ایران تهدیدی برای صلح و امنیت بین‌المللی است! پمپئو علنا اعضای شورای امنیت را ترغیب به نقض ضطعنامه 2231 این شورا کرد.
سفرهای «هوک» با هدف ترویج ایران‌هراسی «برایان هوک» مسئول گروه اقدام علیه ایران در وزارت خارجه آمریکا نیز از روز جمعه تا دوشنبه هفته جاری به سه کشور تونس، کویت و قطر سفر کرد تا ضمن پیشبرد پروژه ایران‌هراسی، نظر مساعد این سه کشور برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران را جلب کند. هوک در کویت گفت که آمریکا به اعمال فشار تا تمدید تحریم تسلیحاتی ایران، ادامه خواهد داد.
هوک همچنین به استونی و انگلیس نیز سفر کرده تا نظر مساعد این دو کشور را نیز برای تمدید غیرقانونی تحریم تسلیحاتی ایران جلب کند.
پیش‌نویس قطعنامه ضدایرانی آمریکایی‌ها آمریکا در میانه اردیبهشت ماه سال جاری، پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی خود را برای تمدید تسلیحاتی ایران میان 5 عضو دائم شورای امنیت توزیع کرد و سپس در اوایل تیرماه، این پیش‌نویس را میان همه 15 عضو شورای امنیت توزیع کرد.
در متن این قطعنامه، آمریکا از اعضای شورای امنیت خواسته از عرضه مستقیم و غیرمستقیم، فروش یا انتقال تسلیحات به داخل ایران و همچنین از این کشور به خارج جلوگیری کنند.
واکنش سرد اعضای شورای امنیت به زیاده‌خواهی آمریکا اما پروپاگاندای راه انداخته شده توسط آمریکایی‌ها برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران با واکنش سرد سایر اعضای شورای امنیت سازمان ملل مواجه شده است؛ شاید علت سفرهای اخیر برایان هوک به کشورهای عضو شورای امنیت نیز ناشی از همین عدم توفیق واشنگتن در ایجاد اجماع برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران باشد.
روسیه و چین و اتحادیه اروپا از همان زمانی که آمریکایی‌ها زمزمه تمدید تحریم تسلیحاتی ایران را سر دادند، به درستی چنین استدلال کردند که آمریکا در تاریخ 18 اردیبهشت 97 از برجام خارج شده است، لذا دیگر عضوی از این توافق نیست که بخواهد برای قطعنامه ذیل آن یعنی قطعنامه 2231 تعیین تکلیف کند.
توسل واشنگتن به مکانیسم ماشه فعال کردن سازوکار موسوم به «مکانیسم ماشه» یکی از راه‌های مدنظر آمریکا برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران است؛ امری که از رهگذر ارجاع پرونده هسته‌ای کشورمان به شورای امنیت ممکن خواهد بود.
در همین رابطه، «سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه و «وانگ‌یی» وزیر خارجه چین اواخر خردادماه به «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل و اعضای شورای امنیت نامه نوشته و اعلام کرده‌اند، آمریکا از برجام خارج شده و نمی‌تواند مکانیسم ماشه را فعال کند.
مکانیسم ماشه یا «سازوکار مقابله با نقض برجام از سوی ایران» که آمریکا برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران می‌خواهد فعال‌سازی آن را پیگیری کند، مکانیزمی است که منجر به تجدید تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران خواهد شد. این ساز و کار در بند‌های 36 و 37 برجام پیش‌بینی شده است.
چرا آمریکا نمی‌تواند به مکانیسم ماشه استناد کند؟ اما استفاده از «مکانیسم ماشه» و «احیای تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران» ملزوماتی دارد از جمله آنکه این سازوکار موسوم به «ماشه» که در متن برجام پیش‌بینی شده برای پیشگیری از نقض توافق جامع هسته‌ای توسط «ایران» طراحی شده است. به عبارت دیگر، این سازوکار زمانی می‌تواند عملی شود که ایران «آغازگر» نقض برجام بوده باشد؛ حال آنکه بنا به اذعان خود اروپایی‌ها، این آمریکا بود که برجام را نقض کرد و پنج گام کاهش تعهد هسته‌ای ایران نیز وفق اصول 26 و 36 برجام و صرفا واکنشی به نقض آشکار این توافق بین‌المللی از سوی آمریکا و در پی آن، «عدم تمایل» یا «ناتوانی» اروپا در تضمین منافع ایران است.