مردم شهرضا در 19 آذرماه 1357 مصادف با تاسوعای حسینی به عنوان نخستین شهر در کشور بعد از تهران در طول مبارزات مردمی اقدام به پایین کشیدن مجسمه شاه در میدان مرکزی این شهر کردند.

در حالی که شاه به دلیل رژیم استبدادیش فاقد یک پایگاه مستحکم مردمی بود و نسبت به اطرافیان خود نیز چندان اطمینان‌خاطر نداشت، طبیعتاً به سوی پدرخوانده خود یعنی آمریکا متمایل شد.

خیابان طالقانی که پیش از انقلاب به نام تخت‌جمشید شناخته می‌شد قرار بود با جمع شدن ساختمان‌های مهم اداری و تجاری منتسب به دربار پهلوی به وال‌استریت ایران تبدیل شود.

گاف عجیب مهرداد بذرپاش در توئیتر موجب حمله به رهبری شد.

پهلوی دوم اولش اسمش محمدرضا بود و فامیلی‌اش پهلوی و عنوانش «اعلیحضرت شاه ایران» و تمام. ولی بعدها آن‌قدر لقب به اسمش چسباند که القابش را به‌قول ایرانی‌ها تریلی نمی‌کشید و صدا زدنش هم مکافات شده بود.

عصر ایران نوشت: ترور محمد رضا شاه پهلوی در 27 بهمن 1327 جدای خودِ رخداد، بیشتر به خاطر اتفاقات سلسله‌وار بعدی از مهم‌ترین وقایع تاریخ معاصر است و نقطه عطف به حساب می‌آید. رخدادهایی مانند اعلام انحلال حزب توده ایران، بازداشت‌های گسترده و تبعید آیت‌الله سید ابوالقاسم کاشانی یا محدود کردن مطبوعات چنان بود که این ظن را تقویت کرد که از قبل برنامه‌ریزی شده بود.

«کمیته مشترک ضدخرابکاری»، عنوانی تیز و برنده برای شکنجه‌گاهی در قلب پایتخت. جایی که بیش از چهار هزار نفر مبارز را به چشم خود دید.

حالا حدود 115 سال از آن روز می‌گذرد؛ روزی که مظفرالدین‌شاه، با شنیدن خبر تکمیل ساخت‌وساز عمارت دارآباد، خوشحال از اینکه به منطقه‌ای خوش و آب و هوا می‌رود تا مگر سینه‌اش از سرفه‌های مرگبار سل در امان باشد، سوار بر کالسکه‌اش شد. او به توصیه پزشک مخصوص فرانسوی‌اش می‌اندیشد.

ویلیام سولیوان واپسین سفیر آمریکا در تهران در خاطراتش می‌نویسد: تعداد کارکنان سفارت به اضافه مامورینی که در قسمت نظامی کار می‌کردند، بالغ بر 2 هزار مأمور بود!

ویلیام سولیوان واپسین سفیر آمریکا در تهران در خاطراتش دربارهحجم و وسعت کمی و کیفی سفارتخانه‌شان در تهران می‌نویسد: تعداد کارکنان سفارت به اضافه مامورینی که در قسمت نظامی کار می‌کردند، بالغ بر 2 هزار مأمور بود!

شناسان اولین خیابانی که در ایران آسفالت شده، در پایتخت قرار دارد.

یکی از ویژگی های بارز محمدرضا شاه خوشگذرانی با زنان و هوسرانی بود این را می‌توان از تمام خاطرات، یادداشت ها و حرف های اطرافیانش فهمید.