روایت زندان‌های مخفی عراق در «پایی که جا ماند»
«پایی که جا ماند» یادداشت‌های روزانه سید ناصر حسینی پور از زندان‌های مخفی عراق است که به مناسبت فرار رسیدن هفته دفاع مقدس به معرفی این کتاب پرداخته‌ایم.
کتاب پایی که جا ماند، یادداشت‌های روزانه سید ناصر حسینی پور از زندان‌های مخفی عراق است. سید ناصر حسینی پور این کتاب را به گروهبان عراقی، ولید فرحان، سرنگهبان اردوگاه 16 تکریت که در زمان اسارت، او را بسیار شکنجه و آزار داده، تقدیم کرده است.
پایی که جاماند دارای 15 فصل است و پایان کتاب به اسناد، عکس‌ها و فهرست اعلام اختصاص دارد. این کتاب یک اثر بازداشتگاهی و یا همان ادبیات بدون مرز است که تاکنون به شش زبان زنده ترجمه شده است.
فهرست مطالب کتاب پایی که جا ماند به شرح زیر است:
اشاره
مقدمه
فصل اول: جزیره‌ی مجنون جاده‌ی خندق
فصل دوم: جزیره‌ی مجنون پد خندق
فصل سوم: المیمونه سپاه چهارم عراق
فصل چهارم: بغداد زندان الرشید
فصل پنجم: بغداد بیمارستان الرشید
فصل ششم: بغداد زندان الرشید
فصل هفتم: تکریت کمپ ملحق
فصل هشتم: تکریت اردوگاه 16
فصل نهم: تکریت کمپ ملحق
فصل دهم: تکریت بیمارستان القادسیه
فصل یازدهم: تکریت کمپ ملحق
فصل دوازدهم: تکریت اردوگاه 16
فصل سیزدهم: رمادیه بیمارستان 17 تموز
فصل چهاردهم: رمادیه اردوگاه 13
فصل پانزدهم: ایران تولدی دوباره
در بخشی از کتاب پایی که جا ماند می‌خوانیم:
امروز بعدازظهر دمای هوا نسبت به روز‌های قبل چند درجه کمتر بود. هر چند برای ریختن آتش تهیه از غروب تا موقع طلوع خورشید مشکلی نبود؛ برای دشمن مشکل در روز و گرمای بالای 45 درجه بود. دشمن با شلیک گلوله‌های دودزا و فسفری برای ثبت تیر، جاده خندق و جاده‌های عقبه و پشتیبانی ما از جمله جاده‌های سیدالشهدا، بدر قمربنی‌هاشم، صاحب الزمان، شهید همت و جاده جدیدالاحداث شفیع‌زاده معروف به توپخانه را گراگیری کرد.
در این‌جور مواقع دشمن جاده‌ها، سنگر‌های فرماندهی، محل تجمع نیروها، آتشبار‌های ادوات و توپخانه را با گلوله‌های دودزا نشانه‌گیری می‌کرد، دیده‌بان‌های عراقی محل اصابت گلوله‌ها را رصد کرده و برای پاتک ثبت تیر می‌کردند. آن‌طور که بچه‌های اطلاعات قرارگاه می‌گفتند، عراقی‌ها روبه‌روی جزیره مجنون فقط 130 کاتیوشا در خط دوم‌شان مستقر کرده بودند....
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری ادبیات