صفرزاده: نمی‌توانستم از المپیک دل بکنم / کینه‌ورزی‌ها را کنار بگذاریم
رکابزن المپیکی ایران گفت: المپیک، از معدود رقابت‌هایی بود که نمی‌توانستم دل بکنم و روز برگشت ناراحت بودم.
سعید صفرزاده در گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ی اینکه چقدر المپیک با تصوراتش متفاوت بود، بیان کرد: من آدم واقع بینی هستم حتی برخی‌ها که به من می‌گفتند می‌توانم فلان مقام را بیاورم می‌گفتم نه چنین چیزی نمی‌تواند اتفاق بیفتد. اما وقتی در المپیک شرکت کردم، متوجه شدم واقعا آن چیزی که در ذهنم بود درست نیست و خودم هم در توهم بودم. می‌دانستم فاصله بین دوچرخه سواران زیاد است اما در این چند سال اخیر این فاصله تبدیل به شکاف شده است.
او ادامه داد: یک دوچرخه سوار ایرانی در این شرایط بهترین نتیجه‌ای که می‌توانست کسب کند، همین بود. برای من تجربه خیلی خوب بود و بین بهترین‌های جهان بودن حس خیلی خوبی داشت و از معدود مسابقاتی بود که نمی توانستم دل بکنم و روز آخر که می خواستیم برگردیم ناراحت بودم و دلم گرفته بود چون دوچرخه سواران حرفه‌ای روح بزرگی دارند و رفتار و منش آنها عالی است.
صفرزاده در پاسخ به این پرسش که هر کسی دیگر هم بجای او اعزام می شد نمی توانست نتیجه بهتری بگیرد، تاکید کرد: خیر، نظر کارشناسان هم بر این است که کسی نمی‌توانست بهتر از من نتیجه بگیرد چون فاصله ما با اروپایی ها و آمریکایی ها به حدی است که نتیجه گرفتن زمان بر و مستلزم هزینه کردن و همدلی است. باید کینه ورزی ها را کنار بگذاریم و از افراد فنی که از بدنه دوچرخه سواری کنار کشیدند، استفاده کرد.
او در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه فکر نمی‌کند برای المپیک پاریس باید از الان تلاش کرد تا زنجیره نتیجه نگرفتن در المپیک ها قطع شود، تصریح کرد: شدنی است اما باید از الان که المپیک توکیو تمام شد، کارشناسان، افراد فدراسیون و کمیته ملی المپیک برای المپیک بعد برنامه‌ریزی کنند نه اینکه بگذارند نزدیک المپیک این کار را انجام دهند، هر چند همین سه سال هم کم است. اما باید از الان روی افراد مستعد کار کرد. نتیجه المپیک توکیو نیز مثل المپیک قبل بود حتی کمی بهتر بود هر چند شرایط دوچرخه سواری ما نسبت به المپیک ریو خیلی بدتر بود. من برای حضور در المپیک توکیو در چهار مسابقه رده پایین ترکیه شرکت کردم اما بهترین دوچرخه سواران جهان شرایط متفاوتی داشتند. من قبلا که می‌گفتم می‌خواهم بین 50 تا 60 نفر اول باشم، می دانستم هدف بزرگی است اما معمولا هدف باید بزرگ باشد اما نمی دانستم تا این اندازه اختلاف سطح وجود دارد.
رکابزن المپیکی ایران در پاسخ به این پرسش که با رکابزنان مطرح در المپیک صحبت کردید تا متوجه شوید تمرینات و اردوهای آنها به چه شکل است، گفت: روز آخر در رستوران با نفر اول رشته تایم تریل سر یک میز بودیم و به او تبریک گفتم و او هم به من تبریک گفت که برایم جای تعجب داشت و گفت این مسابقه برایت تجربه خوبی می‌تواند باشد و از شرایط کشور ما و تحریم ها اطلاع دارد و گفت تبریک می‌گویم که توانستی اینجا حضور داشته باشی. آنها نصف کار را با تمرین و استراحت و اردو انجام می دهند و نصف دیگر نصف با مسابقه دادن است.
او ادامه داد: از لحاظ تمرینی فرق آنچنانی ندارد و تنها تفاوت حضور در مسابقات است ما هزینه حضور در مسابقات را نداریم و این باعث می شود اختلاف به وجود آید. نفر اول تایم تریل المپیک، پیش از حضور در بازی‌ها 11 هزار کیلومتر مسابقه داده بود اما مسافتی که من مسابقه داده بودم، هزار و 200 کیلومتر بود. اگر قرار بود من بین آنها نتیجه بگیرم عدالت بهم می‌ریخت از طرفی تجهیزات آنها هم با ما قابل مقایسه نیست دوچرخه زاپاس، مکانسین و ماساژور برای خود داشتند.
صفرزاده در مورد اینکه چند مرتبه از او تست دوپینگ گرفته شد نیز گفت: 3 و نیم صبح به توکیو رسیدم و 7 صبح در اتاقم را زدند و از من تست خون و تست ادرار گرفتند اما روز مسابقه از من تستی گرفته نشد.
او در پایان گفت: امیدوارم به حال خود رها نشویم و فدراسیون از الان برای رویدادهای بعدی برنامه ریزی مناسبی داشته باشد چون اگر فقط چند ماه مانده به رقابتها بخواهند برنامه ریزی کنند نه تنها نتیجه نمی‌گیریم بلکه با توجه به اختلاف سطح، شکاف بین ما و دوچرخه سواران اروپایی عمیق تر هم می شود.
انتهای پیام