ضایعات پوستی در ورزشکاران را بشناسیم

به گزارش ایسنا، بیماری‌های پوستی ورزشکاران یک گروه متمایز از بیماری‌هایی است که فعالیت بدنی تکراری همراه با عوامل استرس‌زای محیطی، ورزشکار را در بالاترین سطح احتمال ابتلا به آن‌ها قرار می‌دهد. عدم شناخت نقش ورزش در بروز انواع بیماری پوستی، می‌تواند منجر به تأخیر انداختن تشخیص و نتیجتا درمان نادرست شود. بیماری پوستی می‌تواند به طور مستقیم یا غیر مستقیم توسط ورزش ایجاد شود. دسته‌ای از بیماری‌های پوستی نیز در فرد وجود داشته لیکن با شروع ورزش بروز کرده یا تشدید می‌شوند.

به اعتقاد متخصصان، به‌طورکلی قبل از این‌که یک ورزشکار به ورزش بپردازد، باید از حیث پوستی مورد معاینه قرارگیرد تا از گسترش بیماری‌های پوستی جلوگیری شود. معاینه بیمار به‌ویژه نواحی کمتر مورد توجه مانند پشت و داخل گوش‌ها، نواحی تناسلی و باسن، کف پا، انگشتان و بین آن‌ها، پشت سر و دهان از حیث وجود ضایعات، باید مورد توجه قرار گیرند. ورزشکار باید تا 72 ساعت قبل از فعالیت ورزشی علائم عمومی نظیر تب نداشته باشد. همچنین هیچ ضایعه پوستی مترشح نباید وجود داشته باشد، وگرنه لازم است درمان‌هایی را قبل از حضور در سالن‌های ورزشی و استفاده از تجهیزات دریافت دارد تا از عدم سرایت بیماری به سایرین اطمینان حاصل شود.

این موضوع با اهمیت، یعنی ضایعات پوستی در ورزشکاران، توسط گروهی از محققان دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد بررسی واقع شده و ابعاد مختلف آن زیر ذره‌بین قرار گرفته است.

آن‌ها بر اساس این پژوهش، به طبقه‌بندی بیماری‌های پوست در ورزشکاران براساس علت پرداخته‌اند و گروه‌های زیر را به‌عنوان اصلی‌ترین بیماری‌های فوق مطرح کرده‌اند: بیماری‌های پوستی مکانیکی، آسیب‌های سرما در ورزشکاران، بیماری‌های التهابی و بالاخره عفونت.

به گفته منصور نصیری کاشانی، پژوهشگر مرکز آموزش و پژوهش بیماری‌های پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران و همکارانش، «از مهم‌ترین بیماری‌های پوستی مکانیکی می‌توان به تاول ناشی از اصطکاک، میخچه، سیاهی پاشنه، هماتوم زیر ناخن، پاپول های پیزوژنیک، پنجه چمن، نوک پستان دوندگان، ترک پوستی، ندول ورزشکاران، ناخن گلف بازان، باسن دوندگان، شانه شناگران و قرمزی ناشی از حرارت اشاره کرد».

آن‌ها می‌افزایند: «بیماری‌های درماتیت تماسی، خارش شناگر و کهیر خورشیدی نیز از بیماری‌های التهابی شایع در بین ورزشکاران به‌حساب می‌آیند. همچنین از فولیکولیت باکتریایی، آبسه و کورک، سلولیت و باد سرخ و بیماری اریتراسما می‌توان به‌عنوان عفونت‌های باکتریایی نام برد».

طبق اطلاعات ارائه‌شده در این تحقیق، مواردی چون عفونت‌های ویروسی مولوسکوم، هرپس سیمپلکس، فولیکولیت و کچلی نیز از بیماری‌های ویروسی مهمی هستند که بعضا ورزشکاران را آلوده می‌سازند و بایستی برای مقابله با انتقال آن‌ها توجهات ویژه‌ای را مبذول داشت.

نصیری کاشانی و همکارانش می‌گویند: «متخصصان پوست، نقش حیاتی در تشخیص و درمان بیماری‌های پوستی ورزشکاران دارند، زیرا تشخیص و درمان مناسب برای جلوگیری از شیوع آن به هم‌تیمی‌ها بسیار مهم است».

بر این اساس، قبل از این‌که ورزشکار به ورزش برگردد، بیماری‌های پوستی برای جلوگیری از گسترش باید به‌درستی پوشانده شوند، هیچ علائم سیستمیک از 72 ساعت قبل نباید وجود داشته باشد، هیچ‌گونه ضایعه فعال یا مترشح وجود نداشته باشد و ورزشکار باید رژیم دارویی توصیه‌شده را دنبال کند.

این دستورالعمل‌ها، به‌عنوان حداقل موارد به‌حساب می‌آیند و پزشکان باید به درمان حتی پس از بازگشت ورزشکار به بازی و تا زمان بهبود کامل نیز ادامه دهند.

این اطلاعات را فصلنامه پوست و زیبایی وابسته به مرکز آموزش و پژوهش بیماری‌های پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر کرده است.

انتهای پیام