عجز تزار از اوکراین / چرا پوتین نتوانست کی‌یف را شکست دهد؟
اقتصادنیوز: اکنون جنگ اوکراین وارد سومین سال خود می شود، بر اساس بسیاری از تفسیرهای فعلی، اوکراین در وضعیت وخیمی قرار گرفته و روسیه دست برتر را دارد.
به گزارش اقتصادنیوز: زیربنای بدبینی عمیق، گزارش‌هایی از کمبود شدید مهمات و نیروی انسانی در طرف اوکراینی، تردیدها در مورد حمایت مستمر ایالات متحده و این تصور است که نیروهای روسی آماده فرصت سازی هستند. مشکل در کیفیت پیش‌بینی‌ها نیست، که همیشه در جنگ دشوار است، بلکه چالش این است که نحوه گسترش جنگ در سال 2024 نه تنها به نحوه مواجهه اوکراین با چالش‌های نظامی خود بستگی دارد، بلکه منوط به رویکرد غرب است.
دو سال پس از حمله روسیه به اوکراین، پیامدهای این جنگ بیشتر انتظارات را زیر پا گذاشته است. در هفته‌های پس از 24 فوریه 2022، زمانی که نیروهای روسی بر فراز مرز اوکراین حمله کردند، این کشور، جهان و احتمالاً خودش را غافلگیر کرد، زیرا به شکل موثیر مقاومت کرد و به سرعت به محاصره کی یف پایان داد. سپس، پس از انتقال جنگ به جنوب و شرق، اوکراین دوباره ناظران را با کمپین برق آسای خود جهت بیرون راندن نیروهای روسی از استان خارکف در اوایل سپتامبر 2022 غافلگیر کرد. اما علاوه بر این نتایج خیره کننده، ناامیدی هایی نیز وجود داشت. به‌عنوان مثال، حمله به خارکف به‌جای اینکه نشان‌دهنده تغییر بزرگ‌تری در شتاب باشد، خطوط مقدم را شکننده کرد تا جایی که به‌جز عقب‌نشینی دیرهنگام روسیه از موقعیت غیرقابل دفاع در خرسون، در ماه‌های بعد حرکت چندانی نکرد. شاید مهمتر از همه، پس از برانگیختن امیدها در میان بسیاری از تحلیلگران و سیاستمداران غربی، حمله متقابل مورد انتظار اوکراین در سال 2023 نتوانست به یک پیشرفت قاطع دست یابد. چند هفته نگذشته بود که فرماندهان اوکراین مجبور شدند بپذیرند که نیروهایشان برای مانورهای عملیاتی در مقیاس بزرگ مناسب نیستند. در باب جنگ اوکراین، فارن افرز یادداشتی را منتشر کرده و تلاش داشته تا با بررسی رویکرد رهبران اوکراین و روسیه، وضعیت جنگ را ارزیابی کند. اقتصاد نیوز این یادداشت را در سه بخش ترجمه کرده که بخش نخست در ادامه آمده است.
واکنش غیر قابل پیش بینی پوتین
اکنون جنگ اوکراین وارد سومین سال خود می شود، بر اساس بسیاری از تفسیرهای فعلی، اوکراین در وضعیت وخیمی قرار گرفته و روسیه دست برتر را دارد. زیربنای بدبینی عمیق، گزارش‌هایی از کمبود شدید مهمات و نیروی انسانی در طرف اوکراینی، تردیدها در مورد حمایت مستمر ایالات متحده و این تصور است که نیروهای روسی آماده فرصت سازی هستند. مشکل در کیفیت پیش‌بینی‌ها نیست، که همیشه در جنگ دشوار است، بلکه چالش این است که نحوه گسترش جنگ در سال 2024 نه تنها به نحوه مواجهه اوکراین با چالش‌های نظامی خود بستگی دارد، بلکه منوط به رویکرد غرب است. اوکراین قطعا با چالش‌های شدیدی روبرو است. با توجه به اینکه اکنون منابع جنگی کشور چقدر گسترده است، فرصت های کمی برای حرکت های عملیاتی بزرگ علیه روسیه در سال پیش رو وجود خواهد داشت. پس اگر بسته جدید کمک‌های بزرگ ایالات متحده در کنگره تصویب نشود، این مولفه می‌تواند به شدت مانع توانایی اوکراین برای مقابله شود و ابتکار عمل را به مسکو واگذار کند. اما غرب از فشاری که ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه با آن روبه رو است و اینکه اگر نتواند نتایج سریعی از همه سرمایه گذاری های انجام شده در این جنگ پرهزینه و ناامیدکننده به دست آورد، دست به چه کاری می زند، کمتر می داند. اگر روسیه نتواند راهی برای تصرف سریع بخش بزرگی از قلمرو جدید بدون متحمل شدن خسارات هنگفت در این فرآیند بیابد، پنهان کردن بیهودگی کل این نبرد دشوارتر خواهد بود. در حالی که غرب میزان و ماهیت حمایت خود از کی یف را مورد ارزیابی مجدد قرار می‌دهد، باید بداند که این جنگ برای پوتین فوق العاده دشوار است.
پاسخ اوکراین به حمله روسیه در سال 2022 بر این فرضیه استوار بود که داوود به جالوت حمله کرد، اما با یک تفاوت اساسی. در داستان کتاب مقدس، پس از اینکه داوود از یک تیرکمان دقیق استفاده می کند تا غول بسیار بزرگتر را با یک سنگ کوچک بیهوش کند، به سرعت حرکت می کند تا سر او را جدا بکند. اگرچه اوکراین، مانند داوود، می‌توانست تیرکمان خود را به طور مؤثری به کار گیرد، اما راهی برای از بین بردن جالوت نداشت. در کشورهای دیگر، شکست تحقیر در پی یک اقدام تجاوزکارانه بی نتیجه، ممکن است رهبرانی را که دستور آن را صادر کرده بودند، سرنگون کند. اما در روسیه پوتین نه. امروز در مسکو هیچ مخالف سیاسی اجازه نقد ندارد. الکسی ناوالنی، رهبر اپوزیسیون، که جنگ روسیه را محکوم کرده بود، حتی زمانی که در یک زندان دورافتاده در قطب شمال محبوس شد و تمامی ارتباطش با جهان بیرون قطع، قابل تحمل نبود. مرگ او، در شرایط مشکوک و هنوز غیرقابل توضیح، توسط مقامات زندان در 16 فوریه گزارش شد. مرگ او مطابق با سرکوب عمومی منتقدان توسط کرملین از زمان آغاز "عملیات نظامی ویژه" تبیین می شود.
رویکرد دو متفاوت دو رهبر
به نظر می رسد حتی شکست های بزرگ در جنگ تأثیر کمی بر پوتین داشته باشد. هزینه های جنگ، از جمله تحریم های اقتصادی، با افزایش قیمت نفت و گاز محدود شده است. تا پایان سال 2022، کرملین موفق شد کل کشور را در شرایط جنگی قرار دهد و پذیرفت که درگیر یک نبرد طولانی است. نظرسنجی ها نشان می دهد که روس ها به طور کلی از جنگ حمایت می کنند، اگر نه با اشتیاق زیاد. از آنجایی که موقعیت و میراث پوتین به نتایج این جنگ منوط است، او مصمم است به راه خود ادامه دهد تا زمانی که بتواند چیزی را که بتواند آن را پیروزی بنامد به ارمغان بیاورد. بنابراین در حال حاضر، جالوت در مبارزه باقی می ماند و هنوز از مزایای قدرتش بهره می برد.
اما داوود نیز همچنان در مبارزه است. رئیس جمهور اوکراین که به سختی جنگجو قلمداد می شود و فاقد تجربه نظامی است، کار خود را با طنز سیاستمداران انجام داد تا اینکه تصمیم گرفت خودش یکی از آنها شود. در واقع، سابقه بازیگری او زمینه را برای تبدیل شدنش به یک رهبر جنگی مؤثر فراهم کرد: او لباس خود را تغییر داد، کلمات مناسب را پیدا کرد، پیام‌هایش را با عبارات تند ارائه کرد، و ژست‌های معناداری از جمله بازدید از نیروهای خط مقدم انجام داد. زلنسکی دائما مردم خود را در مورد روند جنگ آگاه می کرد و دائماً با رهبران جهان و پارلمان‌های غربی رایزنی داشته و دارد تا حمایت مالی و مادی آنها از اوکراین ادامه داشته باشد. اگرچه او نتوانسته جالوت را نیست کند، اما شاهد تحول بزرگی در نیروهای اوکراینی بود، به طوری که با وجود شکست خوردن، آنها همچنان می توانند روسیه را ناامید کرده و ضربات خود را وارد کنند. در حالی که اوکراین منتظر رای کنگره ایالات متحده است تا بحث خود را در مورد بودجه حل کند، روسیه همچنان به حملات فرسایشی خود ادامه می دهد و هزاران مرد را به نبرد برای شهرهایی می کشاند که سکونت در انها غیر ممکن است. حداقل در حال حاضر بعید به نظر می رسد که راهبرد روسیه دستاوردهایی را که پوتین برای تغییر واقعی خط مقدم و به دست آوردن مزیت قاطع تری در جنگ به آن نیاز دارد، به همراه داشته باشد.
همچنین بخوانید ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
