غلامی: وضعیت سرمایه اجتماعی در ایران مناسب نیست / راه علاج مشکلات در جامعه مدرن
به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، نشست تخصصی «معنا و مبنای سرمایه اجتماعی» با حضور استادان و صاحب‌نظران این حوزه و با همکاری دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی و مرکز تحقیقات و برنامه‌ریزی شهر تهران سه‌شنبه 4 بهمن‌ماه 1401 برگزار شد.
در افتتاحیه این نشست تخصصی یک روزه، حجت‌الاسلام رضا غلامی، رئیس مؤسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی، حجت‌الاسلام سعید رضا عاملی دبیر سابق شورای عالی انقلاب فرهنگی و عطاءالله رفیعی آتانی رئیس مرکز تحقیقات و برنامه‌ریزی شهر تهران سخنرانی کردند. همچنین رضا پورحسین، بهاره آروین، سجاد صفار هرندی سخنرانان بخش نخست پنل اول بودند.
حجت‌الاسلام رضا غلامی، رئیس موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در این نشست با نگاهی به نظریه سرمایه اجتماعی گفت: مفهوم سرمایه اجتماعی عبارت است از مجموعه منابع ارزشمندی که غنی بودن آن می‌تواند به پیوند ارگانیک و اندام وار عناصر اجتماعی منجر شده و ضمن تقویت ارتباطات و تعاملات اجتماعی، امکان تبدیل جامعه به یک شبکه کارآمد (شامل زنجیره‌ای از شبکه‌های کوچک) در مسیر پیشرفت را فراهم کند. در واقع، به افراد امکان می‌دهد در یک گروه (یا یک جامعه کوچک و بزرگ) با هم کار کنند تا به طور مؤثر به یک هدف مشترک دست یابند.
غلامی‌با اشاره به نظریه سرمایه اجتماعی گفت: نظریه سرمایه اجتماعی معتقد است که روابط اجتماعی منابعی هستند که می‌توانند منجر به توسعه و انباشت سرمایه انسانی شوند. منظور از سرمایه انسانی، موجودی شایستگی‌ها، دانش، ویژگی‌های اجتماعی و شخصیتی شامل خلاقیت، تجسم در توانایی برای انجام کاری جهت تولید ارزش اقتصادی است. سرمایه انسانی دید اقتصادی جامعی از انسان فعال در اقتصاد شامل پتانسیل افراد برای تأمین منافع و ابداع راه‌حل‌هایی برای مشکلات از طریق عضویت در شبکه‌های اجتماعی است.
وی تصریح کرد: در بعضی دیدگاه‌ها، سرمایه اجتماعی حول سه بعد می‌چرخد: شبکه‌های به هم پیوسته روابط بین افراد و گروه‌ها (روابط اجتماعی یا مشارکت اجتماعی)، سطوح اعتمادی که این پیوندها را مشخص می‌کند و منابع یا منافعی که هر دو به واسطه پیوندهای اجتماعی و مشارکت اجتماعی به دست می‌آیند و منتقل می‌شوند.
رئیس موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی با بیان اینکه تلاش‌های اولیه برای تعریف سرمایه اجتماعی بر میزانی متمرکز بود که سرمایه اجتماعی به عنوان یک منبع عمل می‌کند، گفت: رابرت دی. پاتنام پیشنهاد کرد که سرمایه اجتماعی همکاری و روابط حمایتی متقابل را در جوامع و ملت‌ها تسهیل می‌کند و بنابراین، ابزار ارزشمندی برای مبارزه با بسیاری از نابسامانی‌های اجتماعی ذاتی در جوامع مدرن، به عنوان مثال جرم و جنایت خواهد بود. در مقابل، دیگران بر منافع خصوصی ناشی از شبکه روابط اجتماعی که بازیگران فردی خود را در آن می‌یابند، تمرکز می‌کنند.
وی اضافه کرد: اقتصاددان سیاسی، فرانسیس فوکویاما، سرمایه اجتماعی را به‌عنوان قواعدی کلی تعریف می‌کنند که افراد را قادر می‌سازد تا با یکدیگر همکاری کنند، مانند هنجار تعامل متقابل یا دکترین مذهبی مانند مسیحیت. سرمایه اجتماعی با تعاملات مکرر در طول زمان شکل می‌گیرد و به گفته او، برای توسعه حیاتی است و تولید آن از طریق سیاست‌گذاری عمومی‌دشوار است. اهمیت سرمایه اجتماعی برای توسعه اقتصادی این است که این هنجارهای رفتاری هزینه مبادله مبادلاتی مانند قراردادهای قانونی و مقررات دولتی را کاهش می‌دهند. فوکویاما استدلال می‌کند که سرمایه اجتماعی چیزی است که یک جامعه مدنی ایجاد می‌کند. در حالی که مشارکت مدنی بخش مهمی از دموکراسی و توسعه است.
غلامی تصریح کرد: انتقادات اصلی به نظریه سرمایه اجتماعی این است که این نظریه به اندازه مورد انتظار اجتماعی نیست و همه ابعاد، اضلاع و پیچیدگی‌های جامعه را لحاظ نمی‌کند. اما باید توجه داشت که سرمایه اجتماعی به عنوان «علاج همه مشکلات» جامعه مدرن تلقی شده‌است.
وی با اشاره به اینکه وضعیت سرمایه اجتماعی در ایران خوب نیست، افزود: آخرین اندازه‌گیری یکی از مراکر معتبر تحقیقاتی، میانگین سرمایه اجتماعی در ایران را بر اساس مؤلفه‌های رایج، 8 از 20 معرفی کرده است. البته این مطلب را نباید از نظر دور داشت که برخی حوادث و هیجانات ناشی از آن، معدل سرمایه اجتماعی را به صورت موقت و دفعی افزایش و کاهش می‌دهد اما با عبور از حادثه این عدد تثبیت می‌شود. با این حال، اگر سرمایه اجتماعی را با ملاحظه میانگین قبلی در حدود 5 سال قبل که نزدیک به 12 بوده است بسنجیم، وضعیت سرمایه اجتماعی در ایران قابل قبول نیست.
غلامی تأکید کرد: واقعیت این است که در کشور ما، نه تنها درک درستی از سرمایه اجتماعی و عوامل کاهش آن نیست بلکه یک برنامه راهبردی برای کمک به افزایش سرمایه اجتماعی وجود ندارد. شاید بتوان عوامل کاهش سرمایه اجتماعی ایران را باید به دو بخش درون‌زا و برون زا تقسیم کرد. عوامل درون‌زا در شکل‌گیری عوامل درون زا یا هموارسازی مسیر آنها بسیار اثر گذارند. وقتی از برون‌زا بودن عوامل کاهش سرمایه اجتماعی صحبت می‌شود، لزوماً منظور اقدامات خصمانه علیه جامعه ما نیست. برخی اتفاقات جهانی به طور طبیعی و پروسه‌ای نیز می‌تواند بر سرمایه اجتماعی اثرگذار باشد.
سعیدرضا عاملی در ادامه این نشست نیز با اشاره به مطالعات اجتماعی در ایران گفت: تا سال 97 ما پیمایش‌هایی در این باره داشته‌ایم و در سال 1400 هم وزارت کشور پژوهشی سفارشی درباره سرمایه اجتماعی انجام داده که عمدتاً نشان می‌دهد سیر نزولی سرمایه اجتماعی وجود دارد.
او با اشاره به پیوند سرمایه اجتماعی با سرمایه ایمان افزود: من در ابتدا با طرح مسأله شروع می‌کنم و در چهار بخش سخنانم را تنظیم می‌کنم؛ اطلاعات و آمار درباره سرمایه اجتماعی زیاد است و اساساً محرمانه تلقی می‌شود در حالی که باید بتوانیم یک مسأله اجتماعی را در معرض همگان طرح کنیم تا بر این اساس بتوانیم تحلیل کنیم. محرمانه تلقی کردن آمار هم خودش یک مسأله اجتماعی است.
او با بیان اینکه سرمایه اجتماعی در زیست بوم ایران اهمیت دارد و ما سرمایه اجتماعی را به معنایی که بوردیو طرح کرده نباید ببینیم توضیح داد: ما در شاخص‌گذاری سواد مجازی کاری را کردیم که شاید این مدل بتواند جریان بیابد. ما آنجا یک شاخص عمومی در سواد مجازی با دنیا استخراج کردیم که شامل سواد حقوقی، سواد تحلیلی و... است. از سوی دیگر شاخص‌های اختصاصی داریم که مرتبط با بومرنگ ماست و ما به عنوان یک مسلمان در این باره قوانین و مقرراتی داریم. یک حوزه سواد تخصصی هم هست که شامل سواد مهندسی مرتبط با فضای مجازی، سواد سابرنتیک مرتبط با پزشکی و... است. در سرمایه اجتماعی ما گریزی نداریم جز اینکه هم به سوی اشتراکاتمان با شاخص‌های جهانی برویم و هم شاخص‌های اختصاصی تدوین کنیم.
عاملی در ادامه با بیان اینکه در حوزه اعتماد سه مؤلفه صداقت در گفتار و رفتار، دگرخواهی و تبادل موقعیت و کارایی و عمل مثبت تأثیرگذار مطرح می‌شود توضیح داد: ما در جامعه خود باید روی دگرخواهی و تبادل موقعیت با دیگران کار کنیم. در فلسفه رسانه هم بحث قرار گرفتن در جای دیگری برای درک بهتر بیشتر تأکید شده است. از سوی دیگر سرمایه اجتماعی به کارامدی و کارایی توجه دارد.
به گفته این استاد دانشگاه، جامعه ایران دو مشخصه دارد که اگر به این دو توجه نکنیم نمی‌توانیم مفهوم سرمایه اجتماعی را بومی کنیم؛ نخستین شاخصه دین‌داری است که در ایران ریشه عمیق دارد. ما به عنوان کشوری که آرزوی جامعه اسلامی داریم نگران دین‌داری هستیم اما جامعه در این شاخص بسیار رشد کرده و این را در جمعیت پیاده‌روی اربعین و جاماندگان اربعین می‌بینیم. البته که ما جامعه صد در صدی نداریم همانطور که در صدر اسلام ایمان آورندگان در اقلیت بودند. دومین مشخصه ایران جنبه نوگرایی و پیشرفت جامعه ایرانی است. جنبه دین گرایی و نوگرایی در جامعه ایرانی دو عنصر پررنگ است و برخی یا جنبه دین‌داری یا برخی جنبه نوگرایی را قربانی می‌کنند اما این دو با هم جلو رفتند و هر دولتی به این دو شاخص توجه نکند نمی‌تواند راهبری لازم را داشته باشد.
او در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه سرمایه ایمان تقویت‌کننده نگاه به زندگی و عمل فردی و اجتماعی است گفت: برخی از کسانی که دچار بحران خودکشی می‌شوند به این دلیل است که جهان آخرت را نمی‌بینند اما فردی که باور به معاد دارد زندگی‌اش یک حرکت پویا دارد و پویایی یکی از عناصر مهم در سرمایه اجتماعی است. ما در مدل‌سازی که برای سرمایه اجتماعی در ایران می‌کنیم باید به سرمایه ایمان توجه کنیم.
عاملی تأکید کرد: الان ما با ابزار سرمایه اجتماعی در جامعه متجدد غربی سرمایه اجتماعی را اندازه‌گیری می‌کنیم در حالی که باید سرمایه ایمان را در نظر گرفت چون به افق زندگی نگاه می‌کند و تحمل و صبر و امید به زندگی و آینده‌نگری را تقویت می‌کند.
پایان پیام /