فداکاری امیرمومنان (ع) در شب لیله المبیت
اولین شب ربیع الاول، لیله‌المبیت است. شبی که خداوند به وجود حضرت علی (ع) بر فرشتگان مقرب خود مباهات کرد.
در کتاب «مناقب آل ابی طالب» مشهور به «مناقب ابن شهر آشوب» که درمورد فضائل و احوال پیامبر (ص) و اهل بیت علیهم السلام نوشته محمد بن علی بن شهر آشوب مازندرانی از علمای قرن پنجم هجری است این طور آمده است: «اولین شب ربیع الاول، لیله‌المبیت است. شبی که خداوند به وجود امیرالمومنین علیه‌السلام بر فرشتگان مقرب خود مباهات کرد.
در شبی که حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله از مکه به مدینه هجرت کردند، حضرت علی علیه‌السلام در بستر پیامبر (ص) خوابیدند. این در حالی بود که مشرکان، آماده‌ی قتل رسول‌الله بودند.
در همان شب، خداوند به جبرئیل و میکائیل، فرشتگان مقرب الهی فرمودند: «من میان شما، برادری ایجاد کردم، ولی عُمر یکی از شما دو نفر را طولانی‌تر از دیگری قرار دادم. کدام یک از شما ایثار می‌کند در حق برادرش و زندگی طولانی را به او می‌دهد؟!»
پس از کلام خداوند، هر کدام از جبرئیل و میکائیل، زندگی طولانی را برای خویش خواستند و حاضر به فداکاری نشدند و خداوند به آن دو فرشته فرمودند: «شما همانند علی بن ابی طالب نیستید. من میان او و محمد، پیمان برادری برقرار ساختم؛ و اکنون علی در بستر محمد خوابید تا جانش را فدای او کند و حیات طولانی‌تر را برای او خواسته است!
حال به سوی علی بروید و او را در برابر دشمنانش محافظت کنید.»
جبرئیل و میکائیل نزد امام علی (علیه‌السلام) آمدند و جبرئیل گفت: «آفرین بر تو‌ای علی بن ابی طالب! خداوند به وجود تو بر فرشتگان خویش، بالای هفت آسمان مباهات می‌کند.»
آیه 207 سوره بقره در شأن جان‌فشانی امیرالمومنین علیه السلام در لیله المبیت نازل شده است: «وَمِنَ النَاسِ مَن یَشرِی نَفسَهُ ابتِغَاءَ مَرضَاتِ اللَهِ وَاللَهُ رَءُوف بِالعِبَادِ» «و از میان مردم کسی است که جان خود را برای طلب خشنودی خدا می‌فروشد، و خدا نسبت به بندگان مهربان است.»
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری قرآن و عترت