فرموده امام صادق (ع) در مورد عید نوروز ////// دپوی عید

عید نوروز یکی از جشن‌های باستانی ایرانیان است که با آغاز فصل بهار در ایران برگزار می‌گردد. عید نوروز نه تنها در میان ایرانیان دارای اهمیت است بلکه پیوند عمیقی با مساله ولایت و رهبری مسلمانان دارد، از این روی شایسته است که عید نوروز را جشن ولایت دانسته و پیوسته در آن به یاد ظهور منجی عالم بشریت حضرت امام زمان، عجل الله تعالی فرجه الشریف، باشیم. در ادامه این بخش از دین و مذهب نمناک فرمایش امام صادق (ع) در مورد عید نوروز را آورده ایم.

حدیث امام صادق (ع) در مورد نوروز عَن مُعَلَی بنِ خُنَیس قَالَ دَخَلتُ عَلَی الصَادِقِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَد ع یومَ النَیرُوزِ فَقَالَ أَ تَعرِفُ هَذَا الیومَ قُلتُ جُعِلتُ فِدَاک هَذَا یوم تُعَظِمُهُ العَجَمُ وَ تَتَهَادَی فِیهِ فَقَالَ أَبُو عَبدِ اللَهِ الصَادِقُ ع وَ البَیتِ العَتِیقِ الَذِی بِمَکهَ مَا هَذَا اِلَا لِأَمر قَدِیم أُفَسِرُهُ لَک حَتَی تَفهَمَهُ قُلتُ یا سَیدِی اِن عُلِمَ هَذَا مِن عِندِک أَحَبُ اِلَی مِن أَن یعِیشَ أَموَاتِی وَ تَمُوتَ أَعدَائِی فَقَالَ یا مُعَلَی اِنَ یومَ النَیرُوزِ هُوَ الیومُ الَذِی أَخَذَ اللَهُ فِیهِ مَوَاثِیقَ العِبَادِ أَن یعبُدُوهُ وَ لَا یشرِکوا بِهِ شَیئاً وَ أَن یؤمِنُوا بِرُسُلِهِ وَ حُجَجِهِ وَ أَن یؤمِنُوا بِالأَئِمَهِ ع وَ هُوَ أَوَلُ یوم طَلَعَت فِیهِ الشَمسُ وَ هَبَت فِیهِ الرِیاحُ وَ خُلِقَت فِیهِ زَهرَهُ الأَرضِ وَ هُوَ الیومُ الَذِی استَوَت فِیهِ سَفِینَهُ نُوح عَلَی الجُودِی وَ هُوَ الیومُ الَذِی حَمَلَ فِیهِ رَسُولُ اللَهِ ص أَمِیرَ المُؤمِنِینَ ص عَلَی مَنکبِهِ حَتَی رَمَی أَصنَامَ قُرَیش مِن فَوقِ البَیتِ الحَرَامِ فَهَشَمَهَا وَ کذَلِک اِبرَاهِیمُ ع وَ هُوَ الیومُ الَذِی أَمَرَ النَبِی ص أَصحَابَهُ أَن یبَایعُوا عَلِیاً ع بِاِمرَهِ المُؤمِنِینَ وَ هُوَ الیومُ الَذِی وَجَهَ النَبِی ص عَلِیاً ع اِلَی وَادِی الجِنِ یأخُذُ عَلَیهِمُ البَیعَهَ لَهُ وَ هُوَ الیومُ الَذِی بُویعَ فِیهِ لِأَمِیرِ المُؤمِنِینَ ع فِیهِ البَیعَهَ الثَانِیهَ وَ هُوَ الیومُ الَذِی ظَفِرَ فِیهِ بِأَهلِ نَهرَوَانَ وَ قَتَلَ ذَا الثُدَیهِ وَ هُوَ الیومُ الَذِی یظهَرُ فِیهِ قَائِمُنَا وَ وُلَاهُ الأَمرِ وَ هُوَ الیومُ الَذِی یظفَرُ فِیهِ قَائِمُنَا ع بِالدَجَالِ فَیصلِبُهُ عَلَی کنَاسَهِ الکوفَهِ وَ مَا مِن یومِ نَیرُوز اِلَا وَ نَحنُ نَتَوَقَعُ فِیهِ الفَرَجَ لِأَنَهُ مِن أَیامِنَا وَ أَیامِ شِیعَتِنَا حَفِظَتهُ العَجَمُ وَ ضَیعتُمُوهُ أَنتُم وَ قَالَ اِنَ نَبِیاً مِنَ الأَنبِیاءِ سَأَلَ رَبَهُ کیفَ یحیی هَؤُلَاءِ القَومَ الَذِینَ خَرَجُوا فَأَوحَی اللَهُ اِلَیهِ أَن یصُبَ المَاءَ عَلَیهِم فِی مَضَاجِعِهِم فِی هَذَا الیومِ وَ هُوَ أَوَلُ یوم مِن سَنَهِ الفُرسِ فَعَاشُوا وَ هُم ثَلَاثُونَ أَلفاً فَصَارَ صَبُ المَاءِ فِی النَیرُوزِ سُنَهً الخَبَرَ. (مستدرک الوسائل ج:6 ص:353)

عید نوروز از دیدگاه امام صادق

معلی بن خنس نقل می‌کند که روز نوروز به خدمت امام صادق (ع) رفتم.

حضرت فرمودند:

آیا می‌شناسی این روز را؟

گفتم: فدایت شوم، این روزی است که عجم آن را تعظیم می‌کند و این روز تحفه‌ها و هدیه‌ها برای یکدیگر می‌فرستند.

حضرت فرمود:

سوگند یاد می‌کنم به حق خانه کعبه، که در مکه معظمه است، که این تعظیم کردن، نیست مگر برای امر قدیمی که تفسیر می‌کنم آن را برای تو تا بفهمی آن را.

گفتم:‌ای سید من و آقای من دانستن این مطلب به برکت شما، محبوب‌تر است نزد من از آن که مردگان من زنده شوند و دشمنان من بمیرند.

حضرت فرمود:‌ای معلی به درستی که روز نوروز روزی است که حق تعالی در این روز پیمان گرفت از انسان در روز ألست، که وی را به یگانگی بپرستند و از برای او شریک قرار ندهند و در بندگی و پرستیدن هیچ چیز را شریک او نگردانند و ایمان بیاورند به پیامبران و حجت‌های او بر خلق و امامان و پیشوایان دین و ائمه معصومین (ع)؛ و این اولین روزی است که در آن آفتاب طلوع کرد و باد‌های آبستن کننده درختان وزیده است و گل‌ها و شکوفه‌های زمین آفریده شده است؛ و در این روز کشتی حضرت نوح بر کوه جودی قرار گرفته؛ و در این روز جبرئیل به حضرت رسول (ص) نازل گردید و او را مأمور به تبلیغ نمود، یعنی بعثت پیامبر (ص) در این روز بوده، و در این روز حضرت ابراهیم (ع) بت‌ها را شکست؛ و در این روز بود که پیامبر (ص) امر کرد اصحاب خود را که بیعت کنند با امیرالمؤمنین (ع) و او را با این نام بخوانند، یعنی روز غدیر در این روز بوده است.

در این روز خلافت به حضرت علی (ع) بازگشت و بار دیگر بعد از کشته شدن عثمان، مردم باحضرت علی (ع) بیعت کردند، روز خلافت ظاهری آن حضرت دراین روز بوده است.

در این روز قائم آل محمد (ص) حضرت امام زمان (عج) ظاهر خواهد شد و بر دشمنان غالب می‌گردد و در هیچ روز نوروزی نیست مگر آنکه ما انتظار فرج می‌کشیم و این روز را عجم حفظ کرده و حرمت آن را رعایت نموده و شما آن را ضایع کردید؛ و فرمود: نبی‌ای از انبیاء از پروردگارش سؤال کرد که چگونه این قومی را که فوت و خارج شده اند زنده می‌کند، که خداوند به او وحی کرد که بر قبور آنان آب بپاشد. در این روز که اولین روز از سال ایرانیان است پس زنده شدند و زندگی کردند در حالی که تعدادشان سی هزار نفر بود و بدین سان پاشیدن آب در نوروز سنت شد.