فروپاشی دژ اوکراین

گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو - علی ودایع؛ حالا رفتار ارتش روسیه در جنگ اوکراین خیلی خونسرد شده‌است. ارتش سرخ در آستانه ورود به سومین سال نبرد؛ در جنگ تن به تن با تجربه شده‌است. زرادخانه های روسیه همه مدرن‌سازی و دوباره تسلیح شده‌اند. اقتصاد جنگی مسکو هم نسبتا موفق بوده‌است. شاید بتوان گفت که حماقت «زلنسکی» در ضدحملات بهاره عامل ناکامی‌های دومینویی اوکراین محسوب می‌شود. در میان انبوه خبرها، پیشروی جدید روسیه معادلات را دستخوش تغییر کرده است.

شکست شهر «آودیوکا» یک دستاورد استراتژیک برای کرملین است. 

حالا مقامات نظامی اوکراین ابراز نگرانی می‌کنند که بدون کمک نظامی غرب ممکن است سقوط آودیوکا در سایر نقاط خط مقدم درگیری با روسیه نیز تکرار شود. در همین حال، متحدین غربی دیگر هیجانی برای حفظ سنگرهای کی‌یف ندارند. کمبود تسلیحات در ناکامی و عقب نشینی اوکراینی‌ها نقش مهمی داشته است. داستان شکست آودیوکا فراتر از پیشروی روسیه در یک شهر ساده است؛ این شهر دژ مستحکم مواضع اوکراین بود. ارتش سرخ که روحیه خود را باز یافته، حالا باتوجه به کمبود تسلیحات کی‌یف و برتری موشکی در فضایی که دیگر در کانون توجه نیست؛ عزم گسترش آرام حملات را دارد. داستان آنچنان غیرقابل پیش‌بینی شده که حتی در کنفرانس امنیتی مونیخ هم زمزمه‌هایی شنیده شد. ناتو از یک طرف نگران آینده است اما از طرف دیگر پول و تسلیحات نیست. سخنان برخی از رهبران اروپایی در مونیخ با جریانی پنهانی از کینه همراه بود که بر این باورند کشورهایشان برای حمایت از اوکراین بار زیادی را تحمل می‌کنند، در حالی‌که سایرین در اروپا حتی سهم خود را به درستی انجام نمی‌دهند. آمریکایی‌ها هم در قلب واشنگتن، هم در تعیین اولویت‌های سیاست خارجی با چالش مواجه شده‌اند. «دونالد ترامپ» کاندیدای احتمالی حزب جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست‌جمهوری 2024 آمریکا نیز تصمیم دارد در صورت پیروزی در انتخابات، به قیمت جان اوکراینی‌ها، در سال جاری، سیاست «اول آمریکا» را به کار ببندد. از سوی دیگر، «جو بایدن» رئیس‌جمهور فعلی آمریکا از همین حالا هم رقیب بازنده به نظر می‌رسد. بایدن حتی اگر بخواهد کمک‌های بیشتری به اوکراین کند، قدرت اعمال سیاست خود به سنا و مجلس نمایندگان کنگره را ندارد. نکته بنیادین در میان تمام اما و اگر های غرب این است که زلنسکی یک مقصر لوس محسوب می‌شود. ماجرای نشست تابستانه ناتو در لیتوانی و تحقیر رییس جمهوری اوکراین واقعیت نگاه غرب به جوکر کی‌یف است. جالب اینجاست که درگیری‌ها میان «والری زالوژنی» فرمانده پیشین ارتش اوکراین و زلنسکی بر سر آودیوکا ظرف این مدت به شدت افزایش یافته بود. زالوژنی می‌خواست از محاصره و خروج دقیقه نودی با تلفات سنگین، همان اتفاقی که در مه 2023 در باخموت افتاد، خودداری کند اگرچه زلنسکی بر دفاع از آودیوکا تا لحظه آخر تاکید داشت. با یک جمع‌بندی می‌توان گفت که در میان متحدین غربی و میدان جنگ اوکراین یک شکاف مرگبار ایجاد شده اما در آن سوی میدان، «ولادیمیر پوتین»، رییس جمهوری روسیه که ماه آینده در کرملین ابقا خواهد شد؛ با حوصله بیشتری به تعیین سرحدات ارتش سرخ در جنگ بهاره خواهد پرداخت.