محدودیت و امتیاز

روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم احمد شیرزاد فعال سیاسی آورد: در زمان بحث و بررسی برجام دولت باراک اوباما در ایالات‌متحده امریکا پیشقدم بود اما وقتی پای اجرا رسید به دلیل عدم همکاری بانک‌های امریکایی این ارتباط با مشکلاتی مواجه شد و در همان دوران باقی‌مانده تا پایان دولت اوباما، مشکلات مربوط به مسائل بانکی ایران سر بر آورد. در این مورد نیز باید تاکید کرد که مبارزه با پولشویی و پیوستن به پیمانی جهانی درمورد آن نیازمند همکاری بین‌المللی است. بسیاری از کشورهایی که حتی متحدان ما هستند و به لحاظ سیاسی هم وابستگی به غرب ندارند، اغلب این پیمان‌های بین‌المللی را امضا کرده‌اند...

بنابراین اگر ما از امضای پیمان‌نامه‌هایی از این دست سر باز بزنیم، این امکان وجود دارد که در معامله و دادوستد با همین کشورها ازجمله چین و روسیه هم دچار مشکل شویم.

البته روشن است که در هر پیمان بین‌المللی باید دقت و توجه کافی وجود داشته باشد و بنا نیست اگر غربی‌ها بر امضای یک توافق اصرار داشتند، ما نیز به راحتی بپذیریم و امضا کنیم ولی اینکه فکر کنیم راه مصون ماندن از شیطنت‌های دشمنان این است که در هیچ پیمانی پا نگذاریم هم اشتباه است. برخی فکر می‌کنند برای در امان ماندن از حیله‌های غربی‌ها، نباید هیچ پیمان بین‌المللی را امضا کرد که این تفکر درستی نیست. ما ناچاریم برای حضور در اقتصاد و سیاست بین‌المللی، تعهداتی را نیز بپذیریم و پیمان‌هایی را امضا کنیم. کما اینکه ما وقتی عضو سازمان ملل هستیم هم محدودیت‌هایی برای ما وجود دارد و هم مشمول امتیازاتی می‌شویم. همچنین باید توجه کنیم که این پیمان‌ها دوجانبه و چندجانبه است و همان‌طور که تعهداتی خواهیم داشت از امتیازاتی نیز برخوردار می‌شویم. همچنین به نظر می‌رسد که مخالفت‌ها با پیوستن به این توافق بین‌المللی صرفا سیاسی نیست البته که نمودهای سیاسی نیز دارد. با این حال بخشی از کارگزاران و تصمیم‌گیران این تصور را دارند که اگر می‌خواهیم گرفتار دسیسه نشویم نباید زیر هیچ پیمانی را امضا کنیم که البته ناشی از عدم درک دنیای امروز است.

• برجام
• امریکا
• ایران
• ایالات متحده آمریکا
• آمریکا