مسیرسازی بافت تاریخی یزد در تنگنای اعتبارات / سلامت خشت های بافت تاریخی باید اولویت باشد

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از یزدرسا، بافت تاریخی یزد به عنوان کهن ترین بافت زنده دنیا شناخته شده است و در سال 1396 به ثبت جهانی رسید و افق های دیگری را به روی یزد و مردمانش گشود.

استان یزد 3 هزار و 550 هکتار بافت تاریخی دارد و شهر یزد به عنوان نخستین شهر خشت خام و دومین شهر تاریخی جهان دارای بافت تاریخی ارزشمندی است.

کوچه پس کوچه های این بافت بیش از نیم قرن است که شاهد گام های استوار مردمان یزد بوده و متاسفانه این شاهدان تاریخی بر اثر شرایط جغرافیایی و خشم طبیعت، مدت هاست که حالشان خوب نیست.

اگر با دید گردشگر به قلب بافت تاریخی سفر کرده باشید جز زیبایی چیزی نخواهید دید اما اگر با دید یک پیر یزدی، کودکی که در آن بافت زندگی می کند و یا شهروندی که سال هاست بافت تاریخی گذرگاه اوست به این مکان ارزشمند بنگرید، متوجه خواهید شد که تنها چند مسیر اصلی در این بافت زیباسازی شده و سایر مسیرهای بافت تاریخی به حال خود رها شده اند.

*حفظ سلامت بافت خشتی اولویت شهرداری بافت تاریخی است

علیرضا نقوی، شهردار بافت تاریخی در پاسخ به این پرسش خبرنگار یزدرسا اظهار کرد: سیل مرداد ماه به مسیرهای بافت تاریخی آسیب هایی وارد کرد و باعث آبگرفتگی در برخی از این مسیرها شد.

وی افزود: به مسیرهایی از بافت تاریخی که دچار آبگرفتگی شده بودند رسیدگی شده و اقدامات لازم برای محافظت از بافت تاریخی انجام شد.

شهردار بافت تاریخی ادامه داد: در سال های گذشته تلاش شد تا با حذف آسفالت ها از مسیرهای بافت تاریخی و جایگزینی سنگفرش در این بخش، به حفظ سلامت بافت خشتی کمک شود.

نقوی با تاکید بر اهمیت حفظ سلامت خشت در بافت تاریخی تصریح کرد: امکان استفاده از آسفالت و مصالح این چنینی در مسیرهای بافت تاریخی وجود ندارد زیرا آسفالت مانع تنفس خشت می شود و در این صورت بعد از گذشت چد سال، شاهد تخریب آن مسیر خواهیم بود.

وی افزود: هر ساله 10 پروژه کف سازی و مرمت در بافت تاریخی بر اساس حفظ سلامت خشت، توسط شهرداری بافت تاریخی انجام می شود و تا کنون 28 پروژه بازسازی و بازآفرینی در بافت تاریخی، برای بهبود مسیرها، انجام شده است.

*غم پنهان در دل کوچه های آشتی کنان

کوچه‌های آشتی‌کنان یزد، کوچه پس کوچه های خشتی و پیچ در پیچ هزارتو هستند که با دیوارهای بلند و زیبا همچون یک شبکه بزرگ در بافت تاریخی یزد قرار گرفته و خانه‌های سنتی را در دل خود جای داده‌اند؛ خانه‌هایی که درب‌های چوبی و بزرگ شگفت‌انگیز دارند.

این کوچه‌ها، آن‌قدر باریک هستند که معمولاً دو نفر به سختی از آن می‌گذرند، به‌گونه‌ای که اگر دو نفر با هم قهر باشند و به صورت اتفاقی، در یک زمان و دو جهت مخالف گذرشان به این کوچه‌ها بیفتد، مجبور می شوند از پهلو رد شوند در غیر این صورت در میان کوچه گیر می‌کنند و این موقعیت مضحک باعث می شود کم‌کم خنده بر لبان دو طرف بنشیند و منجر به رفع کینه‌ها شده و این‌گونه، آشتی را به دنبال خود می‌آورد.

کوچه هایی که در ذات خود مهر و آشتی را جای داده و سالیان سال، آشتی دادن را وظیفه خود می دانسته این روزها خود غم در دل پنهان کرده و نیاز به توجه بیشتر دارد تا شاید با نگاه ویژه تر به ساختار این بناهای تاریخی، بتواند سال های بیشتری آشتی را در میان دل های عابران جای دهد.

این موضوع که بافت تاریخی شرایط ویژه ای دارد و برای مرمت و نگهداری از آن، از هر ابزار و یا مصالحی نمی توان استفاده کرد، قابل قبول است و جای سخن باقی نمی گذارد اما موضوع مورد بحث این است که چرا تنها مسیرهای اصلی در بافت تاریخی مورد توجه و زیباسازی قرار گرفته و سایر مسیرها، به عبارتی مسیرهای فرعی، مورد غفلت و بی توجهی است و به نوعی، اینگونه مسیرها چهره زیبای بافت تاریخی را تحت تاثیر قرار داده است؟

انتهای پیام /