منابع مالی اجرای طرح "دارویار" در سال آینده کافی نیست
عضو کمیسیون تلفیق بودجه با اشاره به کافی نبودن بودجه طرح دارویار در سال 1402 گفت: طرح "دارویار" روی کاغذ بسیار زیبا نوشته شده اما برای اجرا، منابع مالی آن دیده نشده است.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، علی‌اصغر باقرزاده در برنامه کشیک سلامت در شبکه سلامت سیما، با اشاره به وضعیت بهداشت و درمان در لایحه بودجه 1402 اظهار کرد: اگر بودجه دارو تغییر نکند و به همین سیاق و روال اجرایی شود، بدون شک دارو، پاشنه آشیل نظام سلامت دولت سیزدهم در سال آینده خواهد بود.
این نماینده مجلس افزود: سال گذشته هم قرار نبود حذف ارز ترجیحی درباره دارو و تجهیزات پزشکی اجرایی شود و در کمیسیون بهداشت، مخالف این مسئله بودیم. قرار بود در صورت حذف ارز ترجیحی قیمت‌ها بر اساس شهریور 1400 باشد، اما به یک‌باره شاهد حذف این ارز بودیم. از اساس نباید این حذف تا زمانی که منابع مالی آن دیده و زیرساخت‌ها تامین می‌شد، صورت می‌گرفت.
رشد 29 درصدی بودجه سلامت در لایحه 1402/ نگرانی مجلس درباره بودجه طرح دارویارباقرزاده با بیان اینکه پیش از این 3.5 میلیارد دلار برای دارو و تجهیزات پزشکی در نظر می‌گرفتند، اما بازهم شاهد کمبود دارو بودیم، تصریح کرد: برای سال آینده 69 هزار میلیارد تومان برای دارو درنظر گرفتند که اگر آمار و ارقام را معادل دلار، درنظر بگیرند، متوجه می‌شوند که این میزان از بودجه کافی نیست.
عضو کمیسیون تلفیق بودجه گفت: طرح دارویار روی کاغذ بسیار زیبا نوشته شده اما برای اجرا، منابع مالی آن دیده نشده است. در سال جاری تذکرات لازم داده شده و با پیگیری‌های مجلس برخی از مشکلات حل شد و امیدواریم برای سال آینده با بسیج رسانه و اطلاع‌رسانی، مشکلات بودجه برای سال آینده به حداقل برسد.
در ادامه مرتضی خیرآبادی، عضو هیئت مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی با اشاره به طرح دارویار گفت: سالانه به صنعت دارو یک میلیارد دلار بودجه اختصاص می‌دادند و 97 درصد داروی کشور را تولیدکنندگان تامین می‌کردند و برای 3 درصد باقی‌مانده، یک‌ونیم میلیارد دلار پرداخت می‌شد.
او ادامه داد: اکنون برای تامین یک میلیارد دلار به حدود 30 هزار میلیارد تومان نقدینگی احتیاج داریم که برای تامین آن شرکت‌ها باید 26 هزار میلیارد تومان هزینه کنند که این موضوع عملاً از توان شرکت‌های تولیدکننده دارو خارج است. شرکت‌ها یا باید برای تأمین نقدینگی تسهیلات دریافت کنند و یا باید طلب‌شان را از سازمان برنامه و بودجه و داروخانه‌ها وصول کنند که این اتفاق هم نیفتاد.
خیرآبادی با اشاره به مذاکرات بی‌نتیجه با بانک‌های خصوصی برای اخذ تسهیلات، تاکید کرد: دولت تنها فشار می‌آورد که 6 ماه ذخیره استراتژیک داشته باشیم که در حال حاضر این ذخیره موجود نیست و تامین برخی از داروها به مشکل برخواهد خورد؛ اگر نقدینگی وجود داشت، می‌توانستیم تولید هم داشته باشیم. در کنار آن، هزینه‌های دیگر تولید، عوارض و حقوق گمرکی و سود تولیدکنندگان و داروخانه‌ها نیز باید در نظر گرفته شود. در شرایطی که ثبات قیمت وجود ندارد چگونه می‌توان برای دارو در هیئت وزیران نرخ قطعی و اجباری تعیین کرد؛ در چنین شرایطی شرکت‌ها به‌سوی واردات می‌روند، چرا که نقدینگی برای تامین مواد اولیه دارو وجود ندارد.
عضو هیئت مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی اضافه کرد: چاره‌ای به غیر از طرح دارویار نبود اما سؤال اینجاست که چرا دولت از همان منابع مالی مابه‌التفاوت نرخ ارز که از شرکت‌ها دریافت می‌کند، منابع اجرای طرح دارویار را تامین نمی‌کند و به سراغ منابع هدفمندی یارانه‌ها می‌رود.