مهرجو: جهش تولید؛ یگانه راه فرار از تورم و رکود / دلیل آزار فقر و آسیبهای اجتماعی، مشکلات اقتصادی است
روح الله مهرجو استاد دانشگاه و پژوهشگر اجتماعی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، با بیان اینکه مقام معظم رهبری با نامگذاری سال بار دیگر بر اهمت تولید و اقتصاد کشور تأکید کردند اظهار کرد: تولید یگانه راه رهایی از مشکلات و معضلاتی است که امروز در کشور با آن مواجه هستیم. مهرجو افزود: اگر امروز فقر و آسیبهای اجتماعی ما را آزار میدهد، به دلیل مشکلات اقتصادی است که با رونق...
روح الله مهرجو استاد دانشگاه و پژوهشگر اجتماعی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، با بیان اینکه مقام معظم رهبری با نامگذاری سال بار دیگر بر اهمت تولید و اقتصاد کشور تأکید کردند اظهار کرد: تولید یگانه راه رهایی از مشکلات و معضلاتی است که امروز در کشور با آن مواجه هستیم.
مهرجو افزود: اگر امروز فقر و آسیبهای اجتماعی ما را آزار میدهد، به دلیل مشکلات اقتصادی است که با رونق تولید و جهش آن میتوان بر بخش عمدهای از آن فائق آمد.
وی تصریح کرد: بدون تردید رونق و جهش تولید به دنبال خود شغل پایدار به همراه خواهد داشت و این شغل است که شیرازه یک خانواده را حفظ میکند و به جوان فرصت میدهد که با تشکیل خانواده در راه زندگی صحیح گام بردارد.
استاد دانشگاه و پژوهشگر اجتماعی با بیان اینکه رونق و جهش تولید برای دولت نیز به معنای درآمد بیشتر است ادامه داد: وقتی تولید ناخالص داخلی جریان داشته باشد به این معناست که دولت میتواند به درآمد مالیاتی کشور امید ببندد و مشکلات خود را برطرف کند.
مهرجو با اشاره به اینکه اقتصاد متکی به درآمدهای مالیاتی است که میتواند کشور را به سمت توسعه و پیشرفت برساند خاطرنشان کرد: سالها اتکا به منابع طبیعی و خدادادی هرگز مجال نداد که در راه توسعه تولید ناخالص داخلی و البته مشارکت هرچه بیشتر شهروندان در ساخت کشور گام برداریم.
وی گفت: درآمدهای نفتی همه را به خودش وابسته کرده و فرصت خلاقیت، نوآوری و پیشرفت را گرفته است در حالی که اگر از ابتدا از این منابع به درستی استفاده میشد، معضلاتی که امروز با آن دست به گریبانیم رخ نمیداد.
استاد دانشگاه و پژوهشگر اجتماعی اظهار کرد: البته طبیعی است که نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که در مدت زمان کوتاهی از یوق نفت، این منابع نفرین شده نجات یابیم، اما باید تلاش خود را به کار بندیم
مهرجو افزود: از همین امروز باید تغییرات در اقتصاد را با جدیت دنبال کنیم و وابستگی به نفت را به حداقل ممکن برسانیم.
وی تصریح کرد: از زمان کشف منابع نفتی تا کنون فرهنگی در کشور ما شکل گرفته که ضد توسعه است و اغلب نیروی کار و جوان آروز دارند با کسب تحصیلات عالیه بتوانند کرسی کارمندی را به دست گرفته و از حقوق سر ماه آسوده خاطر شوند.
استاد دانشگاه و پژوهشگر اجتماعی ادامه داد: این نگاه و فرهنگی که غالب شد، باعث گردید که هر روز بدنه دولت فربهتر و کم تحرکتر شود و بروکراسی و کاغذ بازیها نیز افزایش یابد.
مهرجو خاطرنشان کرد: این در صورتی است که بسیار از کشورهای نفتی هرگز حاضر نشدند اقتصاد خود را با دلارهای نفتی آلوده کنند و به بیماریها مختلف اقتصادی از جمله هلندی دچار شوند.
وی گفت: وقتی خیال آدمی به منابعی که برای آن زحمتی نکشیده است آسوده باشد، نسبت به تولید که به ایجاد ارزش افزوده و شغل میانجامد رغبتی نشان نمیدهد و همین کشور را که دارای جمعیت جوان بوده و هر روز نیز افزایش مییابد، دچار مشکلات بیشماری میکند که امروز مبتلا به آن هستیم.
استاد دانشگاه و پژوهشگر اجتماعی با اشاره به اینکه امروز کارآفرینی یکی از عناوین پرطمطراق گشته که به طور مداوم به کار برده میشود اظهار کرد: کارآفرینی امری مقدس است که باید از حالت شعاری خارج و در مرحله عمل به اجرا درآید تا بتوانیم گذار اقتصاد نفتی و دولتی را به اقتصاد تولید محور محقق کنیم.
مهرجو با بیان اینکه قوانین ما نیاز به اصلاح و تغییر دارند افزود: با توجه به شعارسال و پیش رو بودن مجلس جدید، امیدواریم نمایندگان مجلس با عزمی راسخ و با پشتیبانه علمی نسبت به رفع موانع دست و پاگیری که نفس تولید را میگیرد و اجاره رشد و نمو به آن نمیدهد، اقدام کنند.
وی تصریح کرد: باید بخش خصوصی را نسبت به سرمایه گذاری در تولید تشویق کرد و با پول نفت زیرساختهای لازم را برای رونق و جهش تولید فرآهم نمود.
استاد دانشگاه و پژوهشگر اجتماعی ادامه داد: تا زمانی که دلارهای نفتی به صورت مستقیم وارد اقتصاد شده و توسط مردم و دولت خرج میشود ما شاهد تورم رکود خواهیم بود و راه فراری نیز نخواهیم داشت.
مهرجو با بیان اینکه کودکان خود را باید از کودکی با تفکر تولید رشد دهیم خاطرنشان کرد: هرگز نباید به کودکان بیاموزیم که درس بخوانند تا استخدام دولت شوند، بلکه باید به آنان این اعتماد به نفس را بدهیم که میتوانند با تلاش بخشی از تولید ناخالص داخلی را به دست بگیرند و به جای نان خور، نان ده باشند.