«ناجی» کمپی برای رهایی از تاریکی / روایت بانویی که پس از ترک اعتیاد، رهایی بخش معتادان شد

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کردتودی، «ناجی» تنها مرکز ترک اعتیاد بانوان سنندج در زمره مکان‌هایی است که برای رهایی معتادان به بلای خانمانسوز مواد مخدر ایجاد شده، مجموعه ای وسیع که دورتا دور آن را اتاقک‌هایی کوچک پر کرده است. پراکندگی محیط اما ابزارآلات قدیمی و زنگ زده محیط، حاکی از این است که پیش از اینکه این محل به ترک اعتیاد اختصاص پیدا کند شاید مکانی دیگر بوده که این روزها با وجود فرسودگی و قدیمی بودن راه نجاتی برای عده ای برای ادامه زندگی شده است.

در مجموعه برای ترک اعتیاد همیشه باز است؛ زیرا معتقد هستند افراد معتاد به دلخواه به این مرکز ترک آمده و اگر قرار است پشیمان شوند در به روی خروجشان باز است. آهنگ موسیقی نه چندان شاد در فضای محوطه مرکز پیچیده است که گاهی میل گوش به خراش بودن می‌زند اما هر روز جزو برنامه های ترک اعتیاد مجموعه است.

هزینه نگهداری هر معتاد در این کمپ‌های ترک اعتیاد ماهانه حدود 1 میلیون و 200 هزار تومان است که در صورت اختیاری بودن توسط خانواده فرد معتاد پرداخت می شود و در صورت اجبار هم بهزیستی نیمی از آن را تقبل می کند.

گپی کوتاه با فردی رها شده از دام اعتیاد

آزاده زن جوان و خوش صحبت در این مرکز با سر و وضع امروزی در جلوی در ورودی پرسه می زند، چهره وی به افراد معتاد نمی زند و ازطرفی ظاهر آن نیز به کادر درمانی شباهتی ندارد. در دلش باز شد و لب به سخن گشود و گفت که معتاد به هروئین بوده است، دختری از یک خانواده با دو برادر معتاد که برای رهایی تصمیم به ازدواج نادرست می گیرد که از قضا وی نیز معتاد از آب درآمد، یک روز که حالش خوب نبود با یک تعارف مواد از سوی همسرش به دام اعتیاد گرفتار شد.

وی از وضعیت کمپ و تلاش مسئول کمپ برای نجات زنان معتاد گفت و زنانی که امروز اینجا هستند را خوش‌شانس دانست چون به نظر او وضعیت کمپ نسبت به زمانی که خودش برای ترک آمده بود، خیلی بهتر شده و نمی‌توان با آن زمان مقایسه‌اش کرد.

آزاده درباره نحوه گرایشش به مواد مخدر و دوره معتادیش گفت: 32 سال سن دارد و تنها تا اول راهنمایی درس خواندم، چون در روستا زندگی می‌کردیم پدر و برادرانم اجازه ندادند برای ادامه تحصیل به شهر بیایم، در 18 سالگی ازدواج کردم. شوهرم معتاد بود و من هم با او شروع به مصرف مواد مخدر کردم. یک سال با شوهرم و 9 ماه با برادرم مواد مصرف کردم اما بعد از یک سال از شوهرم طلاق گرفتم. بعد از طلاق پدرم اجازه نداد به خانه برگردم. لباس‌هایم را بیرون گذاشت و گفت حق نداری به خانه من بیایی. من هم اصلا اطلاع نداشتم کمپی برای زنان وجود دارد، رفتم بهزیستی شهرستان گفتند برو بهزیستی سنندج، آنها این کمپ را به من معرفی کردند اما اول می‌ترسیدم چراکه مطالب وحشتناکی در مورد کمپ شنیده بودم اما در نهایت آمدم و الان یک سال و شش ماه که پاک هستم و هیچ نوع موادی مصرف نمی‌کنم و از آنجا که در خانه مصرف‌کننده مواد داریم از ترس لغزش دوباره به خانه برنمی‌گردم، در کمپ مانده‌ام و به زنان معتادی که برای ترک به اینجا می‌آیند کمک می‌کنم.

خودش هم باور نداشته که به این راحتی در سن جوانی به دام اعتیاد بیفتد و آشیانه زندگی اش از هم پاشیده شود، اما تصمیم گرفت که خوشی و ناخوشی زندگیش را رها و توافقی از همسرش جدا شود و به مرکز ناجی پناه ببرد و حال چندین سال از پاک بودنش می گذرد اما خودش می گوید این مکان همه زندگی من است و هیچگاه آن را ترک نخواهم کرد و برای همیشه خدمتگزار اینجا می شوم تا به بقیه بانوان بگویم که زندگی شیرین تر از گرفتاری به دام بلا و دود است.

متاسفانه خیرین کمی در این حوزه وارد می‌شوند

ویدا قادری مسئول کمپ ترک اعتیاد بانوان ناجی گفت: از نظر مالی به شدت در مضیقه هستیم و توسط هیچ ارگان و اداره‌ای غیر از بهزیستی از نظر مالی حمایت نمی‌شویم، تنها ما را به جذب خیر تشویق می‌کنند که متاسفانه خیرین در این حوزه وارد نمی‌شوند و اشتیاقی به کمک به کمپ ندارند.

وی ادامه داد: از زمانی که مسئولیت کمپ را بر عهده گرفتم، هر دوره حدودا 20 تا 30 نفر در کمپ پذیرفته شدند که همه بهبود پیدا کردند اما متاسفانه پس از ترک کمپ به دلیل عدم پذیرش جامعه و خانواده و یا حضور مصرف کننده در خانواده، لغزش پیدا می‌کنند و بر اساس ارتباطی که مستمرا با تعدادی از زنانی که از کمپ خارج شده‌اند تعدادی خانم بهبود پیدا کرده اند.

قادری با تاکید بر ضرورت حمایت خانواده از این زنان برای جلوگیری از گرایش مجدد آنها به مواد مخدر، گفت: پس از خروج از کمپ، حضور در جلسات انجمن، حمایت ارگان‌های مسئول از این زنان و همچنین حمایت جامعه و خانواده برای جلوگیری از بازگشت آنها ضروری است.

وی با اشاره به اینکه بسیاری از زنان پس از اعتیاد ظاهر خود را از دست می‌دهند، گفت: متاسفانه از بین رفتن ظاهر زنان یکی از دلایل عدم پذیرش از سوی جامعه است و متاسفانه پس از خروج از کمپ امکان ارائه خدمت به این زنان برای ما وجود ندارد و تنها تا 90 روز وضعیت آنان را به صورت تلفنی پیگیری می‌کنیم که البته تعدادی از آنها پس از این مدت همچنان با کمپ در ارتباط هستند.

به گفته مسئول کمپ میانگین سنی مراجعین 18 تا 35 سال و بیشترین مواد مصرفی هم هروئین، شیشه و بیشترین آمار مراجعه به کمپ هم از شهرستان قروه است.

وی که خود کارشناس مددکاری است، حضور در جلسات 12 قدمی و NA برای معتادان بهبود یافته مهمترین کار دانست و ادامه داد: پاکی کمتر از یکسال را نمی توانیم قطعی بدانیم و فقط ترک موقت است اما اگر پس از یکسال همچنان با این جلسات ارتباط داشته باشند، شرایط آنها خیلی فرق می کند.

وی اظهار کرد: گاهی در هفته اول که مرحله سم‌زدایی است، رکیک‌ترین توهین‌ها از سوی زنان معتاد به ما می‌شود و مشکلات زیادی برایمان بوجود می‌آید اما به دلیل عشق به کمک به این زنان همه را تحمل می‌کنیم و با بهبودی تنها یک زن معتاد حس می‌کنم وظیفه خود را انجام داده‌ام.

مسئول کمپ با اعلام اینکه در حال حاضر 23 نفر بیمار و سه نفر بهبودیافته در کمپ هستند و اعلام کرد: بر اساس دستورالعمل اعلام شده هزینه هر دوره حضور در کمپ یک میلیون و 188 هزار تومان است و اگر هر یک از این افراد توان پرداخت آن را نداشته باشند، بهزیستی نصف آن را پرداخت می‌کند و کمپ هم تنها با این هزینه‌ها و همچنین هزینه شخصی اداره می‌شود.

بتول سرکانی مسئول بسیج جامعه زنان کردستان که در حوزه کاهش آسیب‌های اجتماعی و حمایت از بانوان در معرض آسیب فعالیت گسترده‌ای دارد در دیدار و سرکشی از این مرکز ترک اعتیاد اظهار داشت: خوشبختانه با دیدن این چنین افراد توانمندی در این کمپ، امیدواریم هر چه سریعتر شاهد بهبودی کامل این زنانی باشیم که امید یک خانواده هستند و فرزندانشان با دیدن مادرشان طعم خوش زندگی را بچشند.

وی گفت: بسیج جامعه زنان کردستان این آمادگی را دارد تا در بحث مشاوره به بانوان معتاد کمک کند و معتقد است که واژه بسیج با خودش تعهد و مسئولیت می‌آورد، بنابراین هر که خودش را بسیجی می‌داند باید با توجه به توان و بضاعت خود در مسیر رفع مشکلات جامعه قدمی بردارد و در این زمینه بانوان بسیجی نیز باید برای بهبود شرایط زنان آسیب دیده شهر و کاهش ناهنجاری‌ها تلاش کنند.

انتهای پیام /