نامه جنجالی پیشکسوت سینما به رهبر انقلاب درباره معیشت مردم / حکم رفاه ملت را با خون بنده امضا کنید!
اقتصادنیوز: پرویز پرستویی با انتشار یادداشتی خطاب به رهبر انقلاب نوشت: حاضرم مرا در میدان بزرگ شهر به دار آویزند ولی مردم آبرودار ایران‌زمین رفاه داشته باشند. از شما خواهانم که حکم رفاه ملت را با خون بنده امضا کنید.
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از تازه‌نیوز، پرویز پرستویی بازیگر سینما در صفحه شخصی خود در اینستاگرام یادداشتی خطاب به رهبر انقلاب نوشت.
متن کامل نامه پرویز پرستویی به رهبر انقلاب که در اینستاگرام پرستویی منتشر شده، در ادامه آمده است:
سلام به محضر آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران بنده حدود یک ماه پیش به دعوت گروه‌های صلح‌طلب آمریکایی برای نشان دادن فیلم مستندی به آمریکا سفر کردم. فیلمی که پیامش صلح بود. در چندین شهر آمریکا این فیلم به نمایش گذاشته شد که با عکس‌العمل‌های خوب مردم هم مواجه شدیم. بماند که فقط در دو اکران با 8 نفر شلوارک‌پوش و بیرق بدست و جیره‌خوار مواجه شدیم که با فحاشی و شعار مانع ورود مردم برای دیدن فیلم شدند که نتیجه‌ای هم نداشت و حتی موجب شد که بنده با یک نفر از آن‌ها که یک قهرمان پوشالی دوپینگی جودو و آواره در آمریکا بود، درگیر شوم و کار به پلیس کشیده شود و... که هنوز هم پس‌لرزه آن تمام نشده و کار به کنگره هم کشیده شده که چرا به بنده ویزا داده‌اند اما باز هم مهم نیست. و هنوز در تمام رسانه‌های آن‌ور آبی هم برنامه پُرکن شده‌ام و مدام توهین و سرزنش و نسبت‌های دروغ و... باز هم مهم نیست. چرا که به قول حاج کاظم آژانس شیشه‌ای، من یک عهدی با خدای خودم بسته‌ام و پای همه‌چیز می‌ایستم.
بنده به هیچ ارگانی وصل نیستم، نه دولتی ام نه سپاهی ولی با افتخار یک ایرانی ام، هنرمندم، یک آزاداندیشم. رسالت 55 سال فعالیتم در عالم هنر خدمت به مردم بوده و هست و خواهد بود.
حال عرض اصلی من این است: بنده همه توهین‌ها و فحاشی و هتک حرمت را از جانب عده‌ای که به دروغ خود را مدافع مردم می‌دانند به تن میخرم اما حرف اصلی‌ام این است که باور دارم که مملکت ما از ثروت خوبی برخوردار است. ما فقیر نیستیم. ما ندار نیستیم. ما کشور ثروتمندی هستیم، حتی اگر تا ابد در تحریم بمانیم. بزرگترین ثروت این مملکت مردم هستند که همیشه مدارا کرده‌اند و ایستادگی، و هیچ‌وقت پشت به دولت و دولت‌هایی که آمدند و رفتند و هستند نکرده‌اند. حال روا نیست معلم به‌جای بودن در مدرسه در خیابان‌ها از نداری شعار من رفاه ندارم بدهد روا نیست مردم از نداری و تنگدستی در خیابان‌ها گاز اشک آور بخورند و گلوله مردم پول ندارند، توان خرید مرغ و ماکارونی و روغن ندارند. سفره‌هایشان خالی است. شرمنده زن و بچه‌هایشان هستند. جای مردم در کنار خانواده است نه زندان آن‌هم بخاطر نبود معاش! قسم به خون پاک شهدا، قسم به زخم‌های پینه‌بسته جانبازان. قسم به قلب پاک مردم! حاضرم مرا در میدان بزرگ شهر به دار آویزند ولی مردم آبرودار ایران‌زمین رفاه داشته باشند. از شما خواهانم که حکم رفاه ملت را با خون بنده امضا کنید. والسلام
همچنین بخوانید