ناگفته‌های ویرا از جشن صعود در استرالیا / جام جهانی برای ایران، ملبورن بود

به گزارش ایسنا و به نقل از سایت AFC، در اواخر سال 1997، والدیر ویرا فقط سه بازی مسئولیت ایران را به عهده گرفت و با پایان دوره مختصر او، میلیون‌ها هوادار به خیابان های تهران ریختند تا صعود تیم ملی به جام جهانی را جشن بگیرند؛ اولین حضور در جام جهانی در 20 سال اخیر.

نقطه حیاتی صعود ایران به جام جهانی فرانسه 98 مقابل استرالیا در ملبورن کریکت بود که با تساوی 2-2 همراه بود. نتیجه ای که قلب استرالیا را شکست؛ زمانی که گل‌های کریم باقری و خداداد عزیزی برای ایرانیان یک تساوی 3 بر 3 در مجموع دو دیدار به دست آورد و بلیت جام جهانی را برای ایران رزرو کرد.

قبل از آن دیدار دو گل جاسم الانزی بود که باعث شد تیم ملی فوتبال ایران برابر قطر با دو گل شکست بخورد و امیدهای ایران برای صعود مستقیم به جام جهانی از بین برود. نتیجه ای که در جاسم بن حمد برای ایرانی ها شب تلخی را رقم زد. نتیجه ای که پایان دوره محمد مایلی کهن را در تیم ملی فوتبال ایران رقم زد.

این یک نتیجه ضعیف برای مایلی کهن بود که کمتر از یک سال قبل، تیم ملی ایران را به مقام سوم مسابقات جام ملت های آسیا در امارات متحده عربی سوق داده بود اما از دست دادن عنوان قهرمانی جام ملت های آسیا برای تیمی که دارای استعدادهایی مانند علی دایی، خداداد عزیزی و کریم باقری بود به عنوان ناکامی دیده می شد.

شک و تردیدها نسبت به آینده مایلی کهن زیاد شده بود و والدیر بادو ویرا به عنوان سرمربی هدایت تیم ملی فوتبال ایران را بر عهده گرفت و جانشین این مربی شد. وظیفه او کاملا روشن بود؛ رساندن ایران به جام جهانی بعد از 20 سال. اولین بازی یک دیدار پلی آف برابر ژاپن بود که در گروه خود بعد از کره جنوبی در رده دوم قرار گفت. ایران بدون کریم باقری محروم باید به دیدار ژاپن می رفت. دیداری که در مالزی برگزار می شد و برتری در این دیدار ایران را به جام جهانی می رساند.

ویرا درباره بازی با ژاپن گفت: من به طور رسمی پنج روز قبل از بازی با ژاپن وقت داشتم. بازی سخت در انتظار ما بود زیرا ما می خواستیم با سریع ترین تیم جهان بازی کنیم. آنها به من گفتند، بدون کریم باقری شما فقط قدرت نیمی از تیم را خواهید داشت. من می دانستم که بازیکنان بدون کریم احساس ضعف می‌کنند.

آماده سازی یک فاجعه بود زیرا ما مجبور شدیم 32 ساعت مسافرت کنیم و می دانستیم که ژاپن به مدت یک هفته در مالزی بوده است. ما همچنین می‌دانستیم که تری ونابلز و استرالیا این بازی را می بینند تا با حریف بعدی خود آشنا شوند. این وضعیت عادی نبود. از لحظه ای که به مالزی رسیدیم دو روز فرصت داشتیم تا برای مسابقه آماده شویم.

علی رغم مشکلات، ایرانی ها در نیمه دوم 2 بر یک از حریف خود پیش افتادند. گلهای علی دایی و خداداد عزیزی باعث شد تا ایران با نتیجه 2 بر یک از ژاپن پیش بیفتد ولی در اواسط نیمه دوم دروازه ایران باز شد تا بازی به وقت اضافه کشیده شود و در وقت اضافه ژاپن توانست گل سوم و نهایی را وارد دروازه ایران کند.

ویرا در بخش دیگری گفت: بعد از این همه، من اطمینان داشتم که صعود نکردن با این تیم به جام جهانی خیلی سخت بود چون پیشرفت تیم را به خوبی دیده بودم.

ایران در بازی آخر به مصاف استرالیا رفت که به صورت رفت و برگشت برگزار می شد. ویرا درباره بازی با استرالیا گفت: ما می توانستیم مسابقه را در ایران برنده شویم. ما بازی را در تهران انجام دادیم ولی نتوانستیم گلهای زیادی به ثمر برسانیم.

در دیدار برگشت در استرالیا و تماشاگران زیاد در ورزشگاه کریکت، ایران و استرالیا برابر هم قرار گرفتند. ویرا می گوید: "شبی که برای دیدن استادیوم رفتیم، 24 ساعت قبل از مسابقه، به آنجا رفتیم و لحظه ای که بازیکنانم زمین را دیدند من از چشمانشان این شادی را دیدم که می توانند آنجا فوتبال بازی کنند. اجازه ندادم آنها توپ را برای تمرین بگیرند و فقط می خواستم ابتدا زمین را تا جایی که می شوند ببینند و لذت ببرند.

ویرا همچنین گفت: در نیمه دوم و بین نیمه به بازیکنانم گفتم همه شما به من گفتید اینجا، در این زمین، قصد دارید بازی مرگ و زندگی خود را انجام دهید. من می توانم درک کنم که استرالیا به ما اجازه نمی دهد بازی کنیم زیرا آنها زیاد حمله می‌کنند اما وقتی توپ را در اختیار داریم می توانیم فوتبال خود را بازی کنیم. این زمینی است که شما می خواهید فوتبال بازی کنید. ما قصد داریم توپ را داشته باشیم باید بازی کنیم. توپ را حفظ کنید اما بهترین لحظه من این بود که استرالیا 2-0 پیش بود زیرا چیزی برای از دست دادن نداشتیم."

سرمربی برزیلی وقت ایران اضافه کرد: وقتی این را دیدم یعنی پاس علی دایی و شوت خداداد عزیزی فکر کردم ما می توانیم این بازی را3 -2 یا 4-2 برنده شویم زیرا من تیم را در اوج خود دیدم. تا آن لحظه بازیکنان استرالیا مانند دیوانه ها در حال دویدن بودند با این نتیجه آنها نمی توانستند کاری دیگر انجام دهند.

سوت پایان بازی زده شد و ایران راهی جام جهانی شد.

او در پایان گفت: "در مقابل من دو بازیکن استرالیا به زمین افتاده اند و شروع به گریه کردند بنابراین اولین واکنش من انسانی بود. من نزد یک یک بازیکنان استرالیا رفتم و کلماتی را که شما فکر می کنید برای آنها بیان کردم. جشن گرفتن را کاملا فراموش کردم. وقتی سرم را بالا گرفتم، همه بازیکنان در خارج از زمین مسابقه می دویدند چند دقیقه طول کشید تا من هر کدام از بازیکنانمان را ببینم. چند دقیقه طول کشید تا واقعا بدانم چه اتفاقی افتاده است."

او با استقبال بی نظیر مردم ایران به این کشور آمد. در همین رابطه ویرا گفت: من عینک خود را گم کردم زیرا مردم یک سوغاتی می خواستند. این باور نکردنی اما زیبا بود. مردم بسیار سپاسگزار بودند و احساسات مثبت زیادی وجود داشت.

6 ماه قبل از جام جهانی قرارداد او با ایران به پایان رسید و ابتدا تومیسلاو ایویچ و در ادامه جلال طالبی هدایت ایران را بر عهده گرفتند. ویرا در ادامه گفت: از نظر من، جام جهانی آن روز در ملبورن بود. آن روز همه را خوشحال کردیم و این چیزی است که مهم است. آنچه من خوشحال هستم این است که اهدافی که ما داشتیم را به ثمر نشاندیم.

انتهای پیام