ناگفته های یک تهیه کننده / سینما از بین رفت

به گزارش ایسنا، محسن علی اکبری با بیان اینکه دوم بهمن ماه سال 1339 در تهران متولد شده است، گفت: ما خانواده بسیار سنتی بودیم و هیچ علاقه‌ای به سینما نداشتم، در هفت سالگی قرآن را به دقت میخواندم و در همان سال‌های کودکی به مسجد جواد الائمه می‌رفتم و فعالیت‌های فرهنگی انجام می دادم.

وی با بیان اینکه زنده یاد فرج الله سلحشور و پسر عمویش هادی علی اکبری در مسجد فعالیت‌های فرهنگی از جمله تئاتر اجرا می‌کردند، خاطرنشان کرد: در سال 50 که من 12 ساله بودم آنها در مسجد تئاتر «حر» را اجرا کردند. زمانیکه انقلاب شد دیپلم گرفته بودم و یک مغازه کتابفروشی داشتم و با یک آپارات 16 میلی‌متری در مسجد برای بچه‌ها فیلم نمایش می‌دادیم.

علی اکبری ادامه داد: یادم می‌آید یک روز هیات امنای مسجد آمدند و دیگر اجازه نمایش فیلم‌ها را به ما ندادند. در آن زمان اولین چیزی که به ذهنم رسید تاسیس یک کتابخانه بود. روبروی مسجد یک زمین خالی بود که با دوستان دیگر کتابخانه و یک سالن نمایش ساختیم.

وی با اشاره به دیگر فعالیت‌های خود در ابتدای انقلاب نیز گفت: در سال 57 مسئول کمیته گوهر دشت و مقطعی نیز در کمیته مهرشهر کرج بودم. با توجه به اینکه دوره‌های تکاوری دیده بودیم آنرا در کمیته و حزب جمهوری اسلامی به دیگران هم آموزش می‌دادیم. زمانیکه اتفاقات کردستان پیش آمد که امام (ره) فتوا داده بودند که تا 24 ساعت ارتش به آنجا برسد، من در جنگ کردستان پیش شهید چمران بودم. از 15 مهر 59 به عنوان ستاد جنگ‌های نامنظم در پشت انبارهای عمومی خرمشهر در خدمت شهید چمران بودیم.

علی اکبری با بیان اینکه در سال 1360 وارد سازمان تبلیغات اسلامی شده است، افزود: با فاصله چند ماه به من مسئولیت واحد ویدئوی بخش سمعی بصری سازمان تبلیغات اسلامی را در خیابان سمیه دادند. در اردیبهشت ماه 61 وارد حوزه هنری شدم و اولین فیلمی که در مقام مدیرتولیدی کار کردم فیلم «گورکن» به کارگردانی محمدرضا هنرمند بود. او در گروهی که می‌خواستیم فیلمسازی را شروع کنیم تنها فردی بود که بیشتر از ما می‌دانست. او کارمند مخابرات ارتش بود و برای آموزش مخابرات نیروی دریایی به انگلیس رفته بود و همان‌جا در هنرستان سینمایی آموزش دیده بود.

وی در ادامه بیان داشت: یادم می آید برای انتخاب عوامل فیلم با محمدرضا هنرمند صحبت کردیم برای فیلمبرداری ابتدا از جمشید الوندی دعوت کردیم که نپذیرفت و بعد همایون پایور را آوردیم. در مورد کار منشی صحنه از او سوال کردم و در پاسخ گفت منشی صحنه فردی است که باید روی صحنه احاطه داشته باشد و همه موارد یادش بماند. در بین همکارانی که حضور داشتند علی شاه حاتمی را برای فیلم‌های بلمی به سوی ساحل و گورکن انتخاب کردیم.

علی اکبری همچنین گفت: در آن زمان سینما را نمی‌شناختیم و شاید صحبت امام (ره) در بهشت زهرا درباره سینما برای ما خیلی مهم بود که ایشان گفته بودند «ما با سینما مخالف نیستیم، ما با مرکز فحشا مخالف هستیم». یکی دیگر از فعالیت‌های من، اجرای تئاتر ایوب پیامبر در مولوی بود که آن تئاتر را یک اجرا نزد رهبری بردیم که ایشان نظرشان این بود تئاتر را ضبط تلویزیونی کنیم و در تلویزیون هم پخش عمومی شود. همین پیشنهاد ایشان موجب شد تا ما با تلویزیون قرارداد ببندیم. دراستودیو مهرگان دکور زدیم و تله تئاتر ایوب پیامبر را در آنجا ساختیم و درواقع ورود من به تلویزیون به این شکل بود.

وی در پاسخ به سوال فریدون جیرانی مبنی بر اینکه کدامیک از فیلم‌هایی که ساخته را بیشتر دوست دارد؟ پاسخ داد: فیلم‌های «پاداش سکوت» و «پرواز در شب» را خیلی دوست دارم.

علی اکبری درباره شرایط فعلی سینما نیز گفت: سینما به خاطر کرونا از بین رفت و اگر بخواهد به شرایط قبل برگردد زمان زیادی می‌برد. امروز با وجود شبکه نمایش، آوردن مخاطب به سمت سالن‌های سینما کار سختی است اما اگر فیلم استاندارد سینما ساخته شود و فیلمی باشد که مخاطب احساس کنند باید آنرا بر روی پرده عریض سینما ببینند می‌توانیم دوباره خانواده‌ها را به سمت سینماها بکشانیم.

وی ادامه داد: فیلم استرداد یک مدیوم سینما بود و همان استانداردی که از پرده عریض سینما توقع می‌رود در فیلم وجود داشت. متاسفانه اکثر فیلم‌های ما امروز لوباجت شده است و به خاطر دستمزد بالای بازیگرها، نابازیگرها در اکثر فیلم ها حضور دارند و اکثر متن ها ضعیف است زیرا برای این بخش کمتر هزینه می‌کنند. حداقل تا سه سال آینده نگاه مثبتی به سینما ندارم مگر اینکه 10 فیلم استاندارد سینما ساخته شود.

محسن علی اکبری تهیه کنندگی فیلم‌هایی همچون: گورکن، بلمی به سوی ساحل، پرواز در شب، آخرین پرواز، به خاطر هانیه، مریم مقدس، شهرآشوب، پاداش سکوت، همیشه پای یک زن در میان است، تلفن همراه رئیس جمهور، استرداد و... را در کارنامه هنری خود دارد و برای فیلم «استرداد» در سی و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر برنده سیمرغ بهترین فیلم و در سال 1386 برای فیلم «همیشه پای یک زن در میان است» نیز برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم شده است.

انتهای پیام