هنرمند نباید مردم را به عنوان چک بانکی ببیند / آستانه تحمل دولت پائین آمده است

حمید نعیمی بازیگر سینما تئاتر و تلویزیون در خصوص نقش هنرمندان در مطالبه گری های اجتماعی و رساندن حرف مردم به گوش مسئولان در گفتگو با خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ گفت: هنرمند برای من شخصی مثل رابرت دنیرو است، وقتی به او نقشی سپرده می شود، بازی در آن نقش برای وی یک مسئولیت است، مسئولیتی که برای انجام آن باید ایثار کرد و شما در طول 5 تا 6 دهه فعالیت این هنرمند شاهد ایثارهای فراوان از سوی او هستید.

هنرمند نباید مردم را به عنوان یک چک بانکی ببیند

وی افزود: برای بالا بردن فهم و سطح بازیگری در دنیا حتی تا حد آسیب رسانی به خودش هم پیش رفت؛ او مردم را به عنوان یک چک بانکی نمی دید که قرار است پول بدهند و به سینما بروند تا او موفق شود که این چک را وصول کند، رابرت دنیرو هنرمند آگاهی بوده که چندین بار نقش فعال اجتماعی بودن خودش را ثابت کرده است، یکی از این نقش ها در زمان شکل گیری ریاست جمهوری ترامپ است، او به عنوان یک هنرمند که تقریبا می توان گفت قضاوت غلطی هم نداشته در برابر سیاست های غلط رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا ایستاد و از این که ممکن است لابی های سیاسی و اقتصادی برای او محدودیت ها و موانع زیادی ایجاد کنند نترسید، اعتراضش را انجام داد چون اعتقاد داشت که این اعتراض به جا و درست است.

هنرمند با لابی‌گری‌های قدرت در دولت بجنگد

کارگردان نمایش سقراط اظهار داشت: این یک واقعیت است که مردم از هنرمندانشان انتظار دارند اگر در جامعه نابسامانی وجود دارد، اگر گرانی هست، اگر طلاق، فقر، فحشا، کودکان کار، اعتیاد، دزدی و اختلاسی اتفاق می افتد به واسطه جایگاه و یا نشانی که مردم به هنرمند بخشیده اند حالا او که این نشان را دریافت کرده باید با مردم بودن خودش را اثبات کند، با لابی‌گری های قدرت دولت اگر بر ضد منافع ملت است بجنگد، از گفتن حرف حق نترسد حتی اگر قرار باشد از یک مقطعی به بعد از مواهبی که باید، برخوردار نباشد.

هنرمند باید شجاعانه با مسئولان و در کمال احترام، ادب، منطق و قانون صحبت کند

وی اذعان داشت: تولستوی می گوید: "کار هنرمندان شاید این است که آن چیزی را که مردم می دانند اما از به زبان آوردن آن می ترسند را بی واهمه بازگو کنند"؛ همه می دانند که در جامعه ما گرانی، فقر و فحشا هست، اختلاس وجود دارد، گاه بی عدالتی بی داد می کند، بسیاری از نابربرای ها هست که موجب می شود ملت را عاصی و عصبانی کند اما همین ملت عاصی و عصبانی ممکن است به دلیل صبور بودن و یا حتی ممکن است به دلیل ترس داشتن سکوت کنند، اما هنرمند باید شجاعانه با مسئولان و در کمال احترام، ادب، منطق و قانون صحبت کند.

هنرمند حکم یک رابط بین مردم و دولت را دارد

نعیمی در ادامه افزود: بی شک از سوی جناح ها سختی هایی برای هنرمندان ایجاد خواهد شد بار ها شنیده ایم که یک روزنامه نگار، یک شخصیت فرهنگی، هنری از یک جریان ناصواب پرده برداشته است و دیده ایم که برای آن شخص مخاطرات زیادی ایجاد شده اما اگر هنرمند آگاه این کار را انجام ندهد چه کسی باید مسئولان را از این که باید به مردم توجه کنند آگاه کند؟ هنرمند حکم یک رابط بین مردم و دولت را دارد، هنرمند به جامعه از فاصله ای بسیار نزدیک نگاه می کند و با تولید آثار هنری حتی در قالبی اغراق آمیز، در قالبی انتقادی، کنایی سعی می کند که مسئولان را برای حل آن مشکل و یا رفع آن نقص بسیج کند، اینجاست که باید مسئولان ظرفیت شنیدن، دیدن و انتقاد شدن را داشته باشند، آن ها نباید خودشان را در هیچ صورتی منزه از خطا بدانند، از طرفی برای این که خطا نکنند نباید به خودشان حق اشتباه بدهند.

در یک جامعه غیر صبور تصمیمات عجولانه و گاه ناکارآمدی گرفته می شود

وی عنوان کرد: من شنیده ام که رئیس جمهور اوکراین که کمدین مشهوری در این کشور است اعلام کرده است که تمام کارمندان دولت او حق ندارند عکس او را در اتاق کارشان بگذارند، بلکه آن ها باید عکس خانواده و فرزندانشان را روی میز کارشان بگذارند تا هرلحظه هرکاری که می خواهند انجام دهند به این فکر کنند که آیا این کارشان برای آینده فرزندانشان درست است یا خیر؟ این حرکت فرهنگی و نمادین و شایسته از ذهن یک هنرمند بیرون می آید؛ چرا باید الان مسئولان ما نسبت به هنرمندانشان بی اعتماد باشند، چرا باید فکر کنند اگر یک سریال به یک وضعیتی از جامعه یا به یک بخشی از دولت انتقاد دارد باید واکنش های تندی به آن نشان دهند؟ چرا اگر یک تئاتر روی صحنه بیاید و یا یک کتاب در مورد اوضاع سخت مردم نوشته شود سریع واکنش های بد و تند از سوی مسئولان انجام شود؟ من فک می کنم جامعه ما صبوری و تحملش را از دست داده است، نه مردم دیگر می توانند صبور باشند، نه مسئولان می توانند صبور باشند، نه هنرمندان می توانند صبور باشند، در یک جامعه غیر صبور تصمیمات عجولانه و گاه ناکارآمدی گرفته می شود، بایسته است که سیستم آموزش و پرورش نا هرچه سریعتر برنامه هایی برای آموزش به فرزندانمان برای ساختن جامعه ای متعادل و پر نشاط در آنیده فکر کنیم؛ فرزندان ما نباید به شیوه غلط پدرانشان آینده شان را بسازند، می توانم بگویم که صد ها و صد ها حرکت شاهد بوده ام که باید نیت خیر اما نتیجه ای بسیار فاجعه بار و پر خسارت در جامعه ما گرفته شده است.

اداره یک جامعه جایی برای آزمون و خطا نیست

بازیگر سریال "بانوی سردار" بیان کرد: اداره یک جامعه جایی برای آزمون و خطا نیست، باید بهترین ها و شایسته ترین افراد در مراکز تصمیم گیری حضور داشته باشند، باید نمایندگان ما وقتی عکس های آن ها در فضاهای مجازی پخش می شود، لباس های شیک و رفتار های فرهنگی آن ها الگویی برای جامعه باشد، اما نماینده ای که با دمپایی در مجلس رفت و آمد می کند، نماینده ای که روی میز مجلس خوابیده، نماینده ای که در مجلس در حال بازی کردن با موبایلش اش است، نماینده ای که با یک پلاستیک میوه می آید و در مجلس ظاهر می شود، نمایندگانی که این چنین در مجلس ظاهر می شوند تصویر نامطلوبی از قانونگذاران مملکت را در ذهن جوانان ما می سازند.

وی اظهار داشت: ای کاش مسئولان زمانی که قرار است دست به تصمیم گیری بزنند مشاورانی فرهنگی هم داشته باشند، ما در این مملکت مشاور فرهنگی نداریم، برای همین است که مدرسه هایمان دیگر مدرسه نیستند، خاطره انگیز نیستند، دستخط فرزندانمان بسیار کج و کوله و زشت است، بچه هایمان غلط املایی زیادی دارند؛ 12 سال از عمرشان بیهوده می گذرد بچه های ما بی سواد از مدرسه فارغ التحصیل می شوند و این موضع همین‌گونه در جهت مدرک گرایی پیش می رود و جامعه ما پر از کسانی می شود که ظاهرا کارشناس و کارشناس ارشد هستند اما به درستی برای یک حرفه انتخاب نشده اند؛ من فکر می کنم باید مسئولان توان شنیدن این همه نابسامانی و اعتراضات را از سوی هنرمندان داشته باشند، اگر گشایشی اتفاق بیافتد برکت آن برای روزهای آتی این مملکت خواهد بود.

ای کاش بدانیم که همه چیز را همگان می دانند

حمید نعیمی در پایان گفت: ما همانطور که نسبت به گذشتگانمان بابت کارهای بزرگی که کرده اند تا ایران‌مان به اینجا برسد بدهکار هستیم، نسبت به آیندگانمان هم خودمان را مسئول و بدهکار بدانیم نه طلبکار؛ ما کار کنیم تا روزگاری در آینده کسانی خودشان را وامدار ما بدانند نه طلبکار ما؛ الان مردم ایران و جوانان ما طلبکار گذشتگانشان هستند، در حالی که نباید اینگونه باشد، پس آیندگانی هم که قرار است بیایند طلبکار ما خواهند بود وقتی که در یک جامعه همه طلبکارند چه کسی بدهکار است؟ چه کسی در اینجا کار کرده و چه کسی کار می کند؟ ای کاش گوشی برای شنیدن باشد، ای کاش بدانیم که همه چیز را همگان می دانند؛ مهم ترین جمله سقراط این بود " من فقط یک چیز می دانم و آن این که هیچ چیز نمی دانم".

انتهای پیام /