واکنش طاها آکگل به احتمال خداحافظی در پاریس / خط و نشان رقیب زارع: برای طلا می آیم!

به گزارش "ورزش سه"، بدون شک یکی از مدعیان جدی وزن 125 کیلوگرم کشتی آزاد المپیک طاها آکگل خواهد بود. او که طلای المپیک ریو و برنز المپیک توکیو و البته 8 مدال جهانی دیگر را در کارنامه دارد، در سال های گذشته نبردهای جذابی را با امیرحسین زارع، قهرمان سنگین وزن ایران داشته و پیش بینی می شود رقابت اصلی در پاریس هم بین همین دو کشتی گیر باشد.

آکگل در مصاحبه ای که اخیرا داشته، وعده کسب مدال طلا را در المپیک 2024 پاریس داده است. البته قهرمان سنگین وزن ترکیه ای از اینکه فقط کشورش در دو وزن سهمیه حضور در مسابقات کشتی آزاد المپیک را دارد، ابراز ناراحتی کرده و به حضور کشتی گیران روسیه ای با پرچم کشورهای دیگر هم انتقاد کرده است: "ورزشکاران داغستانی در سراسر جهان پراکنده هستند. ما در وزن خود با یک ورزشکار روس یا داغستانی رقابت نمی کنیم. همه کشورها ورزشکاران داغستانی را جذب کردند. آن ها به این کشتی گیران پاسپورت و تابعیت می دهند و اجازه می دهند برایشان مسابقه دهند. در حال حاضر با بیش از 10 ورزشکار داغستانی در یک وزن رقابت می کنیم. ابراهیم چیفتچی در وزن 97 کیلوگرم نماینده ماست و امیدوارم بتوانیم هر دو مدال بگیریم."

آکگول با اشاره به اینکه او یکی از باتجربه ترین ورزشکاران جهان است که در المپیک شرکت می کند، گفت: "همه ورزشکاران در المپیک آماده هستند و باید دید چه کسی از نظر روحی و روانی آماده تر است. جنبه روانی در المپیک از فنی هم مهمتر است. من با تجربه ای که دارم، امیدوارم برای دومین بار قهرمان المپیک شوم."

دارنده 10 مدال جهانی و المپیک در خصوص خداحافظی از دنیای قهرمانی عنوان کرد: "بعد از خداحافظی می خواهم زمانم را بیشتر با خانواده بگذرانم. هم اکنون مشاور وزیر ورزش هستم، اما فعلا فعالیت زیادی نکردم و وقتی ورزش را کنار بگذارم، کارم را شروع می کنم. البته بعد از خداحافظی هم همچنان درگیر کشتی و ورزش خواهم بود و باید تجربیاتم را به برادران و خواهرانم منتقل کنم. بعد از المپیک، روند را بررسی و ارزیابی خواهیم کرد و بعد از آن تصمیم می گیرم."

آکگول اعتقاد دارد بعد از او هم قهرمانان بزرگی در کشتی ترکیه ظاهر می شوند: "در کوتاه مدت سخت به نظر می رسد که بتوانیم یک قهرمان بزرگ داشته باشیم که مدال های زیادی کسب کند، به خصوص در رده های سنگین وزن. اگر بخواهیم همین الان از صفر شروع کنیم، 13-14 سال طول می کشد تا رکوردهای مرا پشت بگذارند. در کشور ما همیشه ورزشکارانی هستند که در کشتی استعداد دارند، اما اتفاقی. به عبارت دیگر، موفقیتی نیست که نظام به ارمغان بیاورد، بلکه استعدادی است که تصادفی به دست می آید. چون قهرمانی در ژن ماست. شاید 5، شاید 10، شاید 15 سال بعد. همانطور که من رکوردهای تاریخی 100 ساله را شکستم. الان هم استعدادهای خوبی داریم و ما منتظر خواهیم ماند و از آنها حمایت خواهیم کرد. این کشور بدون قهرمان نخواهد ماند."