وقتی یک کارگردان طغیان می‌کند
تهران - ایرنا - در قواعد و اصول سینما، وقتی یک فیلمساز به سراغ سوژه ای می رود که از دل جامعه پیرامونش در آمده، تا نیمه راه رفته است و وقتی در فیلمنامه اش بتواند قصه اش را از ابتدا تا انتها بدون اضافه کاری روایت کند به نحوی که مخاطبش از ابتدا تا انتهای روایت با او همراه شود، می توان گفت این اثر موفق بوده است.
برخی از فیلمسازان هستند که علاوه بر این ها به طرز هوشمدانه ای خلاق هستند و از دریچه دیگری به دنیا نگاه می کنند و با خلاقیت فردی و تکنیک های منحصر به فرد خود، خلاقانه فیلم می سازند، محمد کارت در نخستین ساخته بلند سینمایی اش به طرز رعب آوری جذاب است و دوربین اش را در جغرافیایی کاشته است که به اصطلاح رایج جنوب شهر است اما به طرز موشکافانه ای به از بین رفتن اخلاقیات و مرام در جامعه اش اشاره می کند، شعار نمی دهد، درجا نمی زند و خیلی راحت قصه قهرمان و ضد قهرمانش را بیان می کند و با یک فیلمنامه درخشان که حتی سکانس هایش روی کاغذ زنده است، التهاب درونی طبقه مورد نظرش را با زبان سینما به تصویر می کشد و محتوا و فرمی که ارائه می کند در کنار هم تبدیل می شود به یک قصه هولناک در دل جامعه امروز که ما به ازای بیرونی دارد.
شنای پروانه فیلم لحظه است و به شدت نفس گیر و ملتهب است، نه ادای فیلم های ساخته شده ماقبل از خودش را در می آورد نه ادعایی دارد که کارگردانش نسبت به موضوعی که دستمایه قرار داده است اشراف کامل دارد، خیلی راحت و روان قصه گو است و حرفش را می زند و در نوع بیان درام اش شگفتی خلق می کند.
شنای پروانه اگر تا این حد به فیلم مهمی تبدیل می شود، به غیر از محتوا و مضمون و فیلمنامه و کارگردانی، مدیون حضور بازیگرانی است که اگر به اشتباه انتخاب می شدند، ماحصل کار و خروجی آن نتیجه معکوس می داد، امیر آقایی در نقش هاشم حضوری جذاب و تماشایی دارد که شاید سکوی پرتاب تازه ای برای او باشد، بازیگری که او را بیشتر در نقش های اتو کشیده و شیک دیده بودیم، این بار حضورش به شدت جدی و ملتهب است و مخاطش را شوکه می کند و این یعنی توانایی بازیگر در خلق نقش های متفاوت و یک چالش جدی برای بازیگر که، کمتر شاهد این قدرت ریسک پذیری در سینمای ایران هستیم.
جواد عزتی حضورش با شکوه است و قهرمانی با مرام از بافت هولناک جنوب شهر است که به شدت جذاب است. اما طناز طباطبایی در شنای پروانه یک اول شخص مفرد است که در دو سکانس توانایی هایش را در بازیگری بار دیگر اثبات می کند و به غیر از او کسی نمی توانست این نقش را در این حد باور پذیر ایفا کند.
شنای پروانه مصداق بارز یک فیلم موفق برای ما در سینمای ایران است، در جریان تولید این فیلم افرادی ایستادند که می خواستند سینماس اجتماعی ایران نفس بکشد و تولید چنین فیلم هایی می تواند باعث رونق گیشه ها در اکران عمومی باشد، شنای پروانه می تواند یکی از فیلم های پر مخاطب سال آینده سینمای ایران باشد و خبر از حضور نسل کارگردانانی می دهد که اگر بخواهند می توانند طغیان کنند.
*س_برچسب‌ها_س* *س_پرونده خبری_س*