شنبه 3 آذر 1403

پادزهر ایران‌هراسی در توریسم

وب‌گاه دنیای اقتصاد مشاهده در مرجع
پادزهر ایران‌هراسی در توریسم

تنها چند روز دیگر تا پایان جام جهانی قطر مانده و ایران با ظرفیت توریستی قابل‌توجهی که داشت نتوانست از بازار چند‌میلیون توریست این مسابقات سهم ببرد. البته ستاره کم فروغ گردشگری در ایران تنها به این مسابقات مربوط نمی‌شود، سال‌هاست ایران با وجود جاذبه های فراوان فرهنگی، تاریخی و طبیعی در رقابت با همسایگانش رتبه خوبی ندارد. متولی گردشگری معتقد است دلیل این موضوع به تحریم‌ها ، ایران هراسی...

بنا به گفته متولی گردشگری از دلایل اصلی بازدارنده سفر تماشاگران احتمالی به ایران، موضوع همیشگی ترویج ایران هراسی نزد رسانه های معاند است تا شهروندان کشورهای مختلف را از بازدید واقعیت‌های امروزین ایران باز دارند. نظر شما در این باره چیست؟

در روزهای اخیر در سطح شهر تهران تابلوهایی از آثار برگزیده هنر و معماری ایران یا آنچه با عنوان ثروت و میراث فرهنگی کشور می شناسیم نصب شده است. از نمونه این تابلوها می‌توان به تصاویری از میدان نقش جهان یا ارگ بم اشاره کرد. چنین تابلوهایی باعث می‌شود کودکان با میراث فرهنگی ما آشنا شوند و بدانند ایران کشوری با سرمایه فرهنگی بالاست. حال شما چنین رفتار و راهکاری را می‌توانید در سطح بین‌المللی نیز در پیش بگیرید. به این معنا که به جای مقابله سیاسی با ایران هراسی، راهکار فرهنگی را انتخاب کنید. در واقع از دیدگاه بنده ما باید آنچه در کشورمان تحت عنوان ثروت فرهنگی داریم را مدام مطرح کرده و به مخاطب غیرایرانی عرضه کنیم. اما آنچه تاکنون ما انجام داده ایم مواجهه سیاسی بوده که کارآمد نبوده است، ما در مقابل باید حقیقت ایران با تمام دارایی هایش را برای توریست عرضه کنیم. زمانی که از دارایی هم صحبت می کنیم منظور مجموعه ای از تمام داشته های فرهنگی و سبک زندگی از قبیل موسیقی، خوراک ، معماری، کاشی کاری و... است.

زمانی که از مواجهه سیاسی صحبت می کنید، بخشی از این مواجهه از طریق رسانه بوده است؟

بله. به عنوان مثال در پرس تی وی ما این مواجهه سیاسی را داشتیم. ولی ما باید به شکلی کشورمان را معرفی کنیم که بیننده این رسانه مشتاق شود هم به ایران سفر کند و هم درباره تاریخ کشورمان اطلاعات بیشتری به دست آورد که در نهایت این افزایش اطلاعات به میل و خواست سفر به کشورمان منجر خواهد شد. به زعم بنده تنها از این طریق است که می‌توان کوس رسوایی کسانی که ایران هراسی را به راه انداخته اند برملا کرد. درست است که طرف مقابل هم دارای رسانه است و فضای افکار عمومی دنیا را در اختیار دارد اما ما هم باید ابتدا داشته های فرهنگی خودمان را بشناسیم و در وهله دوم آنها را به دیگران معرفی کنیم. علاوه بر آن سفارت خانه‌های ما در کنار جنبه های سیاسی و اقتصادی باید روی وجه فرهنگی بیشتر متمرکز شده و در این زمینه فعالیت کنند.

اختلال اینترنت در روزهای پایانی شهریور و مهر ماه ، یکی دیگر از دلایلی است که متولی گردشگری به عنوان عاملی برای عدم‌تمایل توریست های خارجی عنوان می‌کند. این موضوع در پاییز سال 98 هم اتفاق افتاد و باعث سردرگمی توریست های خارجی شد. به نظر شما این قطعی را نمی‌توان دلیلی قابل قبول دانست؟

گرچه چنین عاملی اثرگذار است اما نمی‌توان آن را صددرصد در نظر گرفت. مشابه اینکه شما بگویید من کوه نمی روم چون کفش کوه ندارم ، اما چنان میل رفتن به کوه در شما وجود داشته باشد که به هر حال با هر شکلی شده کوه بروید. قطعی اینترنت گرچه در این موضوع اثرگذار است اما پرسش این است که آیا تمام کسانی که به ایران سفر نکردند دلیل شان این بود که اینترنت در ایران مختل شده است؟ به نظرم ما به مقداری خلاقیت در این زمینه نیاز داریم که با به کار‌گیری آن مشکل مان را حل کنیم. به عنوان مثال بنده با وجود مشکل اینترنت در حال انجام کاری هستم که هر روز نیاز به اینترنت دارد و توانسته ام مشکلم را حل کنم.

شما از خلاقیت صحبت می کنید اما چطور می‌شود با خلاقیت با ایران هراسی یا سایر مسائل و چالش‌های پیش روی صنعت توریسم مقابله کرد؟

زمانی که از مسوولان درباره عدم‌ورود گردشگر می‌پرسید به مواردی مانند ایران هراسی یا نبود دلار و... اشاره می‌کنند اما آیا واقعا در برابر این چالش‌ها کاری نمی‌شود کرد؟ اینجاست که مدیریت خلاق می‌تواند به ما کمک کند. مگر ما با چند کشور مخالفت جدی داریم؟ در جهان بیش از 200 کشور وجود دارد و شهروندان بسیاری از این کشورهای آسیایی، اروپایی ، آفریقایی و... علاقه مند به فرهنگ ایران هستند. ما می‌توانیم از رسانه های تصویری، شنیداری، ساخت پادکست و... کمک بگیریم که شهروندان کشورهای مختلف را به سمت ایران جذب کنیم. می‌توانیم ایستگاه رادیویی به این منظور تاسیس کنیم. در حال حاضر واقعا چقدر برنامه بین‌المللی فرهنگی داریم که دیگران را جذب کند و پاسخی به جریان ایران هراسی باشد. زمانی که ما از کار جهادی صحبت می کنیم به آن معناست که بهانه تراشی را کنار گذاشته و در این زمینه به شکل قوی عمل کنیم.

مشکل عدم‌اتصال هتل های ما به سیستم رزرواسیون آنلاین بین‌المللی و همچنین مشکل پرداخت آنلاین که پیامد تحریم‌هاست باعث شد هتل های کشورهای امارات و عمان از طرف فیفا به عنوان هتل های رجیستر شده برای جام جهانی انتخاب شوند و از هتل های ایران استفاده نکنند. به نظر شما در چنین وضعیتی اصولا این امکان وجود داشت که توریست به ایران بیاید؟

قطری ها ورزشگاه 974 را به عنوان اولین ورزشگاه موقت جام جهانی افتتاح کردند. ورزشگاهی که با 974 کانتینر حمل‌ونقل بازیافتی ساخته شده است و پس از پایان مسابقات به شکل کامل برچیده می‌شود. این ورزشگاه نشان‌دهنده خلاقیت مدیران این کشور برای حل چالشی است که با آن مواجه بوده اند. ما هم می‌توانستیم به راه هایی برای حل مشکلات مان فکر کنیم. مذاکره با بانک مرکزی، مشورت گرفتن از کسانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند از جمله راهکارهایی بود که می‌توانستیم آنها را به کار بگیریم. از نظر بنده اگر فردی عاشق کاری باشد، حتما راهی برای چالش‌هایی که بر سر راهش برای انجام آن کار وجود دارد پیدا می‌کند همچنان که عاشق برای رسیدن به معشوق حاضر است با تیشه کوه را بکند. در همین راستاست که معتقدم با کار اداری نمی‌شود در این زمینه کار کرد و موفق شد. ما در ابتدای انقلاب باید سازمان میراث فرهنگی و گردشگری را تاسیس می‌کردیم فکر می کنید آن زمان انجام چنین کاری ساده بود؟ ما عاشق کارمان بودیم و توانستیم برای تمام مشکلات پیش رو راهکاری پیدا کنیم، امروز نیز مسوولان باید چنین رویه ای را در پیش گیرند.

برخی کارشناسان معتقدند چالش‌هایی که در حوزه توریسم در ایران با آن مواجهیم نه در وزارت میراث فرهنگی و گردشگری بلکه در وزارت خارجه قابل حل است، نظر شما در این باره چیست؟

اگر منظور ما از وزارت امور خارجه و نمایندگی‌های خارج از کشور یک نمایندگی فرهنگی باشد طبیعتا بله می‌تواند از این کانال بگذرد. اما در نظر بگیرید که نهادهای مختلف مرتبط با فرهنگ نظیر وزارت ارشاد و فرهنگستان ادب را داریم. تصور من این است که مساله توریسم در ایران به صورت فرهنگی و نه با کار سیاسی قابل حل است. بنابراین اگر تلقی ما از وزارت خارجه تنظیم کارهای سیاسی باشد در زمینه توریسم تاثیر خاصی ندارد اما اگر وزارتخانه را به شکل نمایندگان فرهنگی ببینیم که در کنار تعاملات سیاسی و اقتصادی، به این مقوله هم توجه می‌کنند قطعا اثرگذار است. در کنار این وزارتخانه باید ببینیم که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا سازمان تبلیغات اسلامی در این زمینه چقدر انتظار داریم، به نظر می‌رسد در اینجا مفهوم تبلیغات چندان روشن نیست، اینکه کشورمان را به شکلی معرفی کنیم که پاسخی بر تصویر منفی شکل‌گرفته از سوی سایر رسانه ها باشد. باید ظرفیت ها، پتانسیل‌ها، امنیت، اقتصاد، زیبایی، سابقه هنری و معماری و ادبیات ایران را به شهروندان سایر کشورها معرفی کنیم. متاسفانه مشکلی که در حال حاضر با آن مواجهیم این است که هنوز نمی دانیم قرار است چه محصولی به توریست خارجی عرضه کنیم. به عنوان مثال مشخص نیست در بازدید از میدان نقش جهان قصد داریم قدرت 400 ساله معماری مان را به گردشگر نشان دهیم، درباره روابط انسان ها در طول تاریخ برای او توضیح دهیم یا.... در این بخش نیاز داریم جهت گیری و اهدافمان را مشخص کنیم.

زمانی که از جهت گیری صحبت می کنید دقیقا به چه چیزی اشاره دارید؟

منظور از جهت گیری، چگونگی معرفی یک اثر و کیفیت تعامل و مواجهه ماست. به عنوان مثال در کشورمان تنوع از فرهنگ اقوام مختلف در کنار ادبیات ، معماری ، عرصه های طبیعی و... را داریم اما متاسفانه در پایین ترین سطح با آن مواجهه می شویم. گویی که در حالی که اقسام خوراک را داریم اما آنچه عرضه می کنیم تنها نان و پنیر است. برای معرفی درست هم ابتدا لازم است خودمان را درست بشناسیم تا بتوانیم این ارزش ها را به دیگران معرفی کنیم. متاسفانه مساله پژوهش در این حوزه در کشورمان مغفول مانده است. در وزارت میراث فرهنگی و گردشگری هم شاهدیم بخش گردشگری در یک معاونت قرار دارد و پژوهشگاه در بخش دیگری. همین موضوع سبب شده است تا این دو مقوله با هم ارتباط زیادی نداشته باشند، در حالی که مغز توریسم پژوهش است و باید در کنار هم قرار داشته باشند.

شما از این صحبت می کنید که وزارت خارجه تنها در بخش فرهنگی وارد شود، اما گاهی با مشکلاتی برای توریست ها مواجه می شویم که از طریق این وزارتخانه قابل حل است!

متاسفانه به واسطه تعداد اندک توریست هایمان به حساسیت ها توجه نمی کنیم. مثلا می گوییم توریست بدون ویزا می‌تواند به کشورمان در بازه زمانی محدود بیاید یا اگر گردشگری برای خوردن مهر روی پاسپورتش مشکل داشته باشد این موضوع را برایش در نظر می گیریم. این رویه نادرست است و باید بتوانیم در بخش بازاریابی قوی عمل کنیم. آنگاه با افزایش تقاضا نیازی نیست حساسیت هایمان را کم کنیم و همین امر از بروز مشکلات بعدی می کاهد.

--> اخبار مرتبط