پیش بینی مهم از آینده ارزهای دیجیتال / تورم آمریکا چه تاثیر بر بازار می گذارد؟

سرمایه‌گذاران مشتاقانه منتظر انتشار گزارش مربوط به شاخص قیمت مصرف‌کننده (CPI) برای ماه ژانویه هستند که در تعیین سیاست‌های اقتصادی فدرال رزرو و همچنین، در شکل‌دهی احساسات بازار نقش پررنگی دارد. این گزارش روز دوازدهم فوریه منتشر خواهد شد. به صورت کلی، فعالان بازار انتظار دارند که نرخ بهره در ماه مارس شروع به کاهش کند، اما به نظر می‌رسد که فدرال رزرو قصد دارد کاهش نرخ بهره را تا ماه می یا ژوئن به تعویق بیندازد.

انتظار می‌رود که CPI ایالات متحده در ژانویه 0.2 درصد افزایش یابد. علاوه بر این، پیش‌بینی می‌شود که CPI خالص که قیمت‌های پرنوسان مواد غذایی و انرژی در آن محاسبه نمی‌شود، 0.3 درصد افزایش را تجربه کند. همچنین، پیش‌بینی می‌شود که CPI نسبت به سال گذشته، 2.9 درصد افزایش یابد که اندکی کمتر از دسامبر (3.4 درصد) است. در همین حال، پیش‌بینی شده است که CPI خالص 3.7 درصد نسبت به سال گذشته افزایش داشته باشد که این رقم نیز کمتر از ماه دسامبر (3.9 درصد) است.

از آنجایی که انتظار می‌رود CPI و CPI خالص نسبت به ماه دسامبر افزایش یابند، PPI (شاخص قیمت تولید‌کننده) نیز ممکن است به دلیل همبستگی با آنها افزایش یابد. با این حال، در دسامبر 2023، با وجود نگرانی‌های فزاینده در مورد تورم، PPI حدود 0.1 درصد کاهش یافت. علاوه بر این، افزایش سالانه این شاخص 1 درصد بود که نشان‌دهنده نقطه عطف قابل توجهی در زمینه تلاش‌ها برای کنترل تورم است. از این رو، اگر دوباره همان روند تکرار شود، می‌تواند کاتالیزور اصلی در به حداقل رساندن فشار تورمی باشد. کاهش PPI در نهایت می‌تواند به کاهش رشد CPI کمک کند.

بر اساس گزارش CME FedWatch Tool، انتظارات برای کاهش نرخ بهره در ماه می 52 درصد است، در حالی که 39 درصد احتمال ثابت ماندن نرخ‌ها وجود دارد. جروم پاول، رئیس فدرال رزرو، اخیراً بر نیاز به شواهد بیشتری از تعدیل تورم، قبل از بررسی کاهش نرخ‌ها تاکید کرده است. وی همچنین بر اهمیت نظارت دقیق بر داده‌های اقتصادی تاکید دارد.

علاوه بر این، مقامات در نظر دارند کاهش نرخ بهره فدرال رزرو را به دلیل عوامل مختلف و تأثیر پیش‌بینی‌شده آن بر بازارها، به دوره می تا ژوئن موکول کنند. از آنجایی که انتظارات برای کاهش بالقوه نرخ بهره در نوسان است، قیمت ارزهای دیجیتال نیز ممکن است نوسان زیادی را تجربه کند.

ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال (Cryptocurrency)، پول الکترونیک یا دیجیتالی است که با الگوریتم‌های رمزنگاری ساخته شده و بین کاربران تحت عنوان رمز ارز برای انتقال سرمایه بدون مرز مبادله می‌شود. رمزنگاری باعث ایجاد تمایز بین ارز دیجیتال با پول فیات شده و از جعل پول جلوگیری می‌کند.

ایده شکل‌گیری ارزهای دیجیتال و بازار کریپتوکارنسی از دو مشکل بزرگ «اعتماد به شخص ثالث» و «دوبار خرج کردن» ریشه می‌گیرد. هنگامی که شما از بانک‌ها برای انتقال پول و نگهداری آن استفاده می‌کنید، در واقع به آن بانک اعتماد کرده‌اید. حتی اگر کلی‌تر به ماجرا نگاه کنید، اعتماد برای پیش بردن بسیاری از کارهایتان ضروری است.

مشکل دوبار خرج کردن در سیستم‌های مالی که توسط سرورهای مرکزی با بررسی موجودی‌ها حل شده بود، جلوی افراد را از خرج کردن دوباره‌ی مقدار مشخصی پول می‌گرفت. این راهکار به صورت غیرمتمرکز در بیت کوین ارائه شد و تمامی افراد با بررسی تاریخچه تراکنش‌ها می‌توانستند از تقلب کردن سایرین جلوگیری کنند.

از دید بسیاری بیت کوین اولین ارز دیجیتال حقیقی یا رمز ارزی است که ایده آن سال 2008 در وایت‌پیپر بیت کوین منتشر و اولین سکه‌های آن در سال 2009 استخراج شد؛ هرچند پیش از بیت کوین نیز تلاش‌های زیادی برای ساخت یک ارز دیجیتال صورت گرفته بود.

بیت کوین به عنوان اولین پول الکترونیکی عرضه شد که توانسته بود مسئله اعتماد و دوبار خرج کردن را حل کند. دیگر نیاز نبود افراد برای انتقال و نگهداری پول به شخص، سازمان، گروه و یا بانکی اعتماد کنند.

مسئله اعتماد نیز نه تنها در انتقالات پولی، بلکه در بسیاری از امور دیگر برای انسان‌ها به یک دردسر بزرگ تبدیل شده بود. برای همین سیستم عاری از اعتمادی که بیت کوین ارائه داده بود، در سایر فعالیت‌های انسانی نیز به کار گرفته شد.

رفته رفته ارزهای دیجیتال برای حل دغدغه‌های متفاوتی به وجود آمدند. به عنوان نمونه اتریوم خود را بستری برای توسعه برنامه‌های مختلف و اجرای قراردادهای هوشمند معرفی کرد و ریپل با نگاه خوشبینانه نسبت به بانک‌ها، بر روی تجدید ساختار ارتباطات بین بانکی و ارائه سیستم پرداختی پرسرعت و کم‌هزینه متمرکز شد.

امروزه توکن‌های بسیاری بر روی بستر ارزهای دیجیتالی مانند اتریوم، ایاس و ترون ساخته شده‌اند که از قدرت بلاک چین‌های اصلی برای اجرای تراکنش‌هایشان بهره می‌گیرند.