چرا اسرائیل سمبل "تروریسم دولتی" در جهان است؟
گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو_ پایگاه خبری "العربی جدید" در گزارشی ضمن اشاره به اقدامات اخیر نظامیان صهیونیست در هتک حرمت مسجدالاقصی و تشدید خشونت‌ها علیه مسلمانان فلسطینی در ماه مبارک رمضان، به طور خاص به این نکته اشاره می‌کند که جهان در برهه کنونی باید در مورد تعریف مفهوم "تروریسم" در رابطه با رژیم صهیونیستی بازنگری کند و به نحو گسترده‌ای اسرائیل را به مثابه "سمبل تروریسم دولتی" در جهان معرفی کرده و مورد شناسایی قرار دهد.
العربی جدید در این رابطه می‌نویسد: «سال گذشته، رویه‌های رژیم اسرائیل در سرکوب نمازگزاران و زائران مسلمانِ مسجد الاقصی، خشم و مقاومت شدید فلسطینی‌ها را به دنبال داشت. در ماه آپریل سال گذشته میلادی، در بحبوحه ماه مبارک رمضان، دولت وقتِ اسرائیل که "نتانیاهو" را به عنوان نخست وزیر در راس قدرت داشت، موجب تشدید اعتراضات فلسطینی‌ها در منطقه قدس شرقی شد. دلیل اصلی این مساله نیز این بود که نیرو‌های امنیتی اسرائیلی، دسترسی فلسطینی‌ها به "دروازه دمشق" را که پس از نمازخواندن در مسجد الاقصی در این منطقه گرد هم می‌آمدند، مسدود کردند. در این راستا، پلیس مرزی رژیم اسرائیل که به وحشی گری شهره است نیز به اعتراضات فلسطینی‌ها به خشن‌ترین وجه ممکن پاسخ داد.
این رویکرد موجب شد تا خشم و نارضایتی فلسطینی‌ها خیلی زود در سرتاسر جوامع فلسطینی در اراضی اشغالی منتشر شود و گسترش یابد. مساله‌ای که در نوع خود به یک رویداد بی سابقه که همان اتحاد گسترده فلسطینی‌ها با یکدیگر بود، ختم شد. در این راستا، به نوعی زنگ خطر برای یهودیان به صدا درآمد. گروه‌های راست افراطیِ یهودی و صهیونیست از شبکه‌های اجتماعی استفاده کردند تا جوخه‌هایی از همفکران خود را علیه فلسطینی‌ها ایجاد کنند. جوخه‌هایی که به محله‌های فلسطینی‌نشین در بیت المقدس حمله می‌کردند و به نحو گسترده‌ای اقدام به ایجاد وحشت و ضرب و شتم مردم عادی (فلسطینی ها) می‌کردند.
جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) به این رویه‌های صهیونیست‌ها با شلیک چندین موشک به اسرائیل پاسح داد و این اقدام را به مثابه وظیفه خود جهت حراست از حرمت مسجدالاقصی و همچنین ملت فلسطین توصیف نمود. پس از این واکنشِ حماس بود که اسرائیل یک جنگ تمام عیار را با حملات گسترده هوایی که 11 روز نیز به طول انجامید و موجب کشته شدن دست کم 250 فلسطینی شد (که اغلب آن‌ها زنان و کودکانِ بیگناه بودند)، علیه نوار غزه و حماس به راه انداخت (جنگ ماه میِ سال 2021).
در ماه مبارک رمضان سال جاری نیز، بار دیگر شاهد رویه‌های مخرب و غیرسازنده طرف اسرائیلی هستیم. در این راستا، در روز‌های اخیر هزاران نظامی اسرائیلی به بسیاری از مناطق فلسطینی‌نشین یورش برده اند و صد‌ها فلسطینی را بازداشت و در عین حال موجب کشته شدن دست کم 20 فلسطینی نیز شده اند. عجیب آنکه پلیس مرزی اسرائیل نیز 500 شهرک نشین تندرو و افراطی صهیونیست را با حفاظت خود وارد محوطه مسجد الاقصی کرده است. افرادی که توسط برخی سیاستمداران افراطی اسرائیلی (نظیر "ایتامار بن گویر") نیز همراهی می‌شدند. این تهاجمِ صهیونیست‌ها در اوایل صبح و زمانی که نمازگزارانِ فلسطینی مشغول نماز صبح بودند انجام شده است.
در این راستا، نیرو‌های پلیس رژیم اسرائیل اقدام به شلیک گاز اشک آور و حمله به فلسطینی‌ها با باتوم کردند تا از این طریق بتوانند کنترل مسجدالاقصی را به دست گیرند و هرگونه مقامت فلسطینی‌ها را نیز سرکوب کنند. در نتیجه این رویکرد آن ها، قریب به 400 فلسطینی بازداشت و 150 تن دیگر نیز زخمی شدند. مجموع این مسائل موجب شده اند که اکنون جهان، اسرائیل را به عنوان محرک اصلی تنش و درگیری علیه فلسطینی‌ها و اِعمال خشونت علیه آن‌ها مشاهده و شناسایی کند. در این راستا، همزمان با اوج گیری انتقادات از رویه‌های تهاجمی و غیرقانونی اسرائیل، زمان آن رسیده تا بازنگری اساسی نیز در درک و فهمِ رایج از تعریف مفهوم "تروریسم" هم صورت گیرد.
اگر تروریسم به معنای استفاده ابزاری از خشونت جهت دستیابی به اهداف سیاسی است، از این رو، سیاست‌های اسرائیل نیز باید به مثابه نمود‌هایی عینی از "تروریسم دولتی" دیده و ارزیابی شوند. از این رو، واکنش فلسطینی‌ها به تجاوزگری‌های اسرائیلی‌ها نباید به مثابه رویه‌ای تروریستی درک شود بلکه باید آن‌ها را به مثابه پاسخ و واکنش‌های سیاسیِ مشروع به آپارتاید رژیم اسرائیل و خشونت جمعی صهیونیست‌ها علیه فلسطینی‌ها (که در برگیرنده قتل ده‌ها هزار فلسطینی از زمان تاسیس رژیم جعلی اسرائیل در سال 1948 می‌شود)، ارزیابی کرد.
اسرائیل از زمان تاسیس رژیم خود در سال 1948، عملا از ابزار ترور و وحشت آفرینی جهت تسلط بر اراضی فلسطینی و سرکوب ملت فلسطین استفاده کرده است. حتی قبل از ایجاد رژیم جعلی اسرائیل، "دیوید بن گورین" اولین نخست وزیر اسرائیل اغلب از ضرورت اخراج اعراب فسلطینی از سرزمین هایشان با هدف ایجاد این اطمینانِ خاطر که در اراضی آن ها، دولتی با اکثریت یهودیان تشکیل خواهد شد، سخن می‌گفت.
در این راستا، جوخه‌های شبه نظامیان صهیونیست، اقدامات خشونت بار و تروریستی زیادی را انجام می‌دادند تا از این طریق، تسلط یهودیان بر اراضی فلسطینی را تسریع کنند. در این راستا، در قالب یکی از عملیات‌های نظامی آن‌ها در آپریل سال 1948 که توسط نخست وزیران آتی رژیم اسرائیل یعنی "مناخیم بگین" و "اسحاق شامیر" رهبری می‌شدند، روستای "دیر یاسین" نابود شد و 100 فلسطینی بیگناه که زنان و کودکان نیز در میان آن‌ها بودند، جان خود را با وحشی گری‌های صهیوینست‌ها از دست دادند. در این راستا، مردان مسلح تحت رهبری اسحاق شامیر، حتی "کنت فولکه ون برنادوت" مذاکره کننده سازمان ملل متحد را که اقدام به ارائه طرح صلح سرزمینی برخلاف منافع یهودیان کرده بود، ترور کردند. در نهایت، نیرو‌های تحت رهبری مناخیم بگین همچنین یک هتل با نام "کینگ دیوید" را نیز بمبگذاری کردند و موجب کشته شدن بیش از 90 نفر شدند. در این راستا، گروه‌های صهیونیستی به طور خاص طرح‌های ویژه‌ای را جهت اخراج و آواره کردن فلسطینی‌ها از خانه و کاشانه‌شان و راندن آن‌ها به اردوگاه‌هایی در سوریه نیز دنبال می‌کردند. رویه‌ای که با تاسیس رژیم اسرائیل، با قدرت و به نحوی سیستماتیک‌تر دنبال شد.
جدای از همه این‌ها باید به حملات مکرر اسرائیل به نوار غزه در سال‌های 2009، 2014، و 2021 نیز اشاره کرد. حملاتی که موجب کشته شدنِ هزاران نفر و تخریب ده‌ها هزار خانه شده اند و تمامی آن‌ها را بایست به مثابه نمود‌هایی عینی از تروریسم دولتی اسرائیل در نظر گرفت. سال 2018، تک تیراندازان اسرائیلی با هزاران اعتراضات مسالمت آمیز فلسطینی ها، برخورد‌های شدید قهری داشتند و موجب کشته شدن شمار زیادی از فلسطینی‌ها و معلول شدن شماری دیگر شدند.
سرقت و اشغال سرزمین‌های فسلطینی ها، تلاش جهت ریشه کن کردنِ جوامع فلسطینی، سرکوبِ نمازگزاران و زائران فلسطینی، تداومِ چرخه‌های خشونت و حمله به خانه‌های فلسطینی ها، کشتن و مجروح کردن آن ها، و بازداشت هزاران فسلطینی از جمله کودکان و زنان، همه و همه باید به مثابه اقداماتی تروریستی و همچنین جلوه‌هایی از خشونت دولتی از سوی جامعه جهانی مورد شناسایی قرار گیرند.
اسرائیلی‌ها در اِعمال خشونت و تروریسم خود علیه فلسطینی ها، از تمامی امکانات و ابزار‌های امنیتی و قدرت خود استفاده می‌کنند. در این راستا، پلیس، ارتش و دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی رژیم صهیونیستی در اِعمال خشونت و تروریسم علیه فلسطینی‌ها دخیل هستند. روند جنایات اسرائیلی‌ها به نحوی بوده که "دیوان بین المللی دادگستری" نیز در برهه‌های مختلف، پرونده‌های مرتبط با بررسی جنایت علیه بشریت از سوی اسرائیل علیه ملت فلسطنی را در دست بررسی قرار داده است. با این حال، رژیم اسرائیل را حتی نباید یک رژیم آپارتایدی دانست، زیرا این رژیم چیزی به مراتب فراتر از این هاست و بهترین مفهوم و چهارچوب جهت توصیف اسرائیل و رویه‌های خشونت بارِ آن علیه فلسطینی‌ها این است که این رژیم "یک سیاست جامع و همه جانبه از تروریسمِ دولتی را علیه ملت فلسطین به کار گرفته است". اسرائیل سال هاست که خاک فلسطین را اشغال کرده و هزاران فلسطینی را کشته و مجروح ساخته است. حتی جهت رعایت اصول اخلاقی هم که شده باید با جنایات و تروریسم رژیم اسرائیل برخورد شود و یا حداقل این رژیم به مثابه موجودیتی تروریست شناسایی شود. اسرائیلی‌ها دیگر نمی‌توانند پشت مظلوم نمایی‌های گاه و بیگاه خود پنهان شوند و مدام بگویند که در برابر آنچه حملات فلسطینی‌ها ادعا می‌کنند، در حال دفاع از خود هستند.
اساسا جهان باید مفهوم تروریسم را در نمونه و مثالِ اسرائیل بازتعریف کند. رویکرد جنگ دائمی و همیشگی اسرائیل نه تنها علیه فلسطینی‌ها بلکه علیه کشور‌های منطقه نظیر سوریه، لبنان و حتی ایران، موجب ناامنی منطقه‌ای و نقض فاحش حقوق بین الملل می‌شود. جهان باید موضعی قاطع را علیه اسرائیل اتحاذ کند و توجیهاتِ بی پایه آن در اِعمال خشونت گسترده علیه فلسطینی‌ها را زیر سوال ببرد. ما باید اسرائیل را دقیقا همان چیزی که هست خطاب کنیم: "مظهرِ تروریسم دولتی".»