چرا دولت روحانی مطالبات پرستاران را جدی نگرفت؟/ خود‌زنی با «کمبود پرستار» در گرماگرم نبرد با کرونا

به گزارش خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ امروزه در میان جنگ تمام عیاری که به واسطه ظهور بحران کرونا در و ایجاد سویه های مختلف و پیک های پی در پی این بیماری در کشور به وقوع پیوسته، یکی از مهترین بحران هایی که برای دولت جدید ایجاد ماتع و رادع می کند، کمبود پرستار است.

بی راه نیست که این بحران را هم مانند سایر بحران های دیگر شاهکار دولتی بدانیم که گویا راهبردی و رویکرد مدیریتی آنان چیزی جز انباشت مشکلات و رد شدن از کنار بحران های به وجود آمده ای که خود مسبب آن ها بوده اند، نیست.

شاهد مثال آن کلاف سردرگم بحران هایی است که در سازمان نظام پرستاری وجود دارد و این کلاف سردرگم که با گذشت زمان به مشکلی لاینحل تبدیل شده، در سال 97 در قالب خبری منتشر شد و در پی بی توجهی های متولیان دولتی از یک مشکل ساده درون سازمانی به معضلی فراگیر و ملی تبدیل شده است.

یکی از مهمترین اظهاراتی که منحصرا با هدف اعلام کمبود پرستار و تبیین اعداد و ارقام این حوزه در قالب آلارمی هشدار دهنده، بیان شد، کنفرانس مطبوعاتی مریم حضرتی معاون پرستاری وزارت بهداشت در واپسین روزهای منتهی به پایان سال 97 بود که در اغلب رسانه ها با تیترهایی قریب به این مضمون انتشار یافت:« کمبود 150هزار پرستار در ایران نسبت به استاندارد جهانی»

حضرتی در این کنفرانس رسانه ای صراحتا گفت: یکصد و پنجاه هزار پرستار در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی کشور مشغول فعالیت هستند که با توجه به استانداردهای جهانی به حدود 120 تا 150 هزار پرستار دیگر در این مراکز نیاز است.

محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار در همین ایام یعنی اواخر سال 97 می گوید «ما باید به ازای هر تخت 2.5 کادر پرستاری داشته باشیم اما آمار واقعی تنها 0.7 نیروی پرستار است، درحالی‌که اگر قرار به ارائه خدمات مناسب به مردم باشد، لازم است تا به ازای هر هزار نفر 9 تا 10 پرستار وجود داشته باشد؛ اتفاقی که کشورهایی مانند سوئد آن را محقق کرده است. ژاپن هم در مقابل هر هزار نفر از جمعیت خود، 9 پرستار را به‌کار گرفته یا کشوری با جمعیت بیش از یک میلیاردی چین هم سرانه پرستار آن به 7 تا 8 نفر در هر هزار نفر می‌رسد، اما ما حتی نتوانسته‌ایم به کف استاندارد که 3 پرستار برای هر هزار نفر تعیین شده، هم دست پیدا کنیم.»

با وضعیت اسف باری که در سال ها و دولت های گذشته برای جامعه پرستاری رقم خورده، جای تاسف است که در مقایسه با نرم جهانی هر 1.8تخت بیمارستانی برای هر پرستار، در حال حاضر هر پرستار در کشور ما بیش از 15 تخت بیمارستانی را ساپورت می کند؛ درحالیکه رقم حقوق و مزایای پرستاران ایرانی همانی است که بوده و حتی در این روزهای که کرونا بیشترین فشارهای خود را برشانه های این قشر انداخته شاید رقمی واقعا ناچیز به عنوان کارانه به آنها پرداخت شده باشد که برای حفظ آبروی این قشر خدوم و زحمتکش از درج اعداد و ارقام کارانه های صرف نظر می کنیم.

حمید رضا عزیزی، معاون توسعه و مدیریت منابع سازمان نظام پرستاری امروز 20 آذر ماه 1400 پس از تمام فراز و فرودهایی که در دوسه سال گذشته پیرامون جذب پرستاران و تعیین تکلیف دریافتی آنان و اهمال ورزی های دیگر در دولت روحانی صورت گرفت می گوید: در خصوص استخدام پرستاران، واقعیت میدانی بیمارستان‌ها آن است که با آن حداقل‌های استاندارد تعداد پرستار به تخت و بیمار فاصله زیادی داریم. در دوران کرونا در همین پایتخت که بیشترین امکانات بهداشتی درمانی در آن وجود دارد هنوز هم در بیمارستان‌هایی 15 بیمار توسط یک پرستار خدمت می‌گیرند و این تاسف بار است و علاوه بر آسیب‌های جدی جسمی و روحی همکاران ما، حق مردم هم پایمال می‌شود و باید در این زمینه فکر اساسی شود.

وی ادامه داد: در شیفت‌های شب ساعاتی (حداکثر 3 ساعت) باید پرستاران استراحت کنند و وقتی 2 پرستار از 30 بیمار مراقبت می‌کنند و یک پرستار برای استراحت می‌رود، یعنی در آن ساعات 30 بیمار را یک پرستار مراقبت می‌کند که این یک فاجعه بزرگ است. مسئولین باید با نگاه غیر صنفی هم به این امر نگاه کنند؛ چرا باید وضعیت پرستاری ما چنین باشد؟

معاون توسعه و مدیریت منابع سازمان نظام پرستاری با اشاره به کاهش درآمد بیمارستان‌ها در ایام کرونا، بیان کرد: با اینکه حجم کار همکاران ما افزایش یافت ولی دریافتی‌ها بسیار کاهش یافت. با کاهش فشار کرونا امیدواریم روش پرداخت اصلاح شده و درآمد همکاران بهتر شود؛ اما چون نظام پرداخت مشکل دارد همکاران از میزان پرداختی پایین شکایت دارند و در برخی نقاط کشور حتی تا 10 ماه هم معوقات داریم و علیرغم شعارها معوقات، هم در مدت و هم در میزان پرداخت وجود دارد.

مهاجرت 7 هزار پرستار دروغ یا واقعیت؟!

هر آنچه که باید در این زمینه گفته شود، در سخنان آرمین زارعیان، رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری مستتر است. وی در در گفت‌وگو با روزنامه شهروند در تاریخ 8 آبان 1399 به مهاجرت 7000 پرستار در دوران کرونا اشاره کرده و گفته بود: دریافت نکردن به موقع و دقیق پاداش کرونا، بی‌تدبیری در زمینه حفظ منابع انسانی، عدم جذب نیروهای 89 روزه از اصلی‌ترین دلایل مهاجرت پرستاران است؛ زیرا وعده‌های زیادی در زمینه معیشت پرستاران داده شده است اما تاکنون هیچ اقدام موثری در این زمینه صورت نگرفته است.

انتظارات روزه داران سکوت از دوبت جدید!

با این وجود جای تعجب است که برخی از نهادها و متولیان نظام سلامت پس از روزه سکوت هشت ساله خود فریادشان به عرش رسیده و توقع دارند دولتی که چهار ماه مسند امور را به دست گرفته شق القمر کند و به یکباره مشکلات جامعه پرستاری را هم مانند مشکلات سایر اقشار و صنوف که از بی تدبیری و ناکارآمدی هشت ساله دولت جان به سر شده اند، را حل و فصل کند!

انتهای پیام /