«یزدانی - تیلور»؛ شکست‌هایی که اتفاقی نبود / به کامران قاسم‌پور هم پالس اشتباه ندهیم
شکست‌ها اتفاقی نیست و زور قاسم‌پور در شرایط فعلی حتی به کشتی‌گیران درجه دو و سه 97 کیلوگرم هم نمی‌رسد. در این شرایط نباید به او مثل یزدانی پالس اشتباه داد.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، روزی حسن یزدانی در جام‌جهانی کرمانشاه به کشتی‌گیر آمریکایی باخت آن هم در حالی که همه آمده بودند کشتی‌های طوفانی قهرمانِ المپیک را ببینند. او باخت و توضیحی که به مخاطبان کشتی و دوستداران حسن یزدانی داده شد، این بود: «این شکست یک اتفاق بوده»؛ در حالی که هرگز یک اتفاق نبود و حسن یزدانی هیچ‌وقت بدون تمرین و آمادگی روی تشک حاضر نشده است.
همین باخت اتفاقی، تا جایی پیش رفت که از شماره خارج شد! چون از همان ابتدا سنگ بنای کشتی حسن یزدانی با دیوید تیلور آمریکایی کج گذاشته شد. او بعد از کرمانشاه، در مسابقات جهانی 2018 که مسابقه رسمی هم بود، به حریف آمریکایی‌اش باخت، در همان مبارزه اول. این انتظار سختی بود که قهرمان المپیک بخواهد منتظر فینالیست شدن تیلور بماند تا کارش را در گروه بازنده‌ها ادامه دهد.
آن سکو، سکویی که گفت جبرانش می‌کند و کسی هم دوست نداشت او را بر سکوی سومی 86 کیلوگرم جهان ببیند برای حسن یزدانی سنگین بود، اما باز هم خیلی‌ها گفتند شکست در مسابقه رسمی هم یک اتفاق بوده و وقتی تیلور به نورسلطان نیامد و حسن یزدانی با کشتی‌های یک‌طرفه و طوفانی همه حریفانش را برد و صاحب نشان طلای 86 کیلوگرم جهان شد، باز هم همان پالش اشتباه؛ «مبارزه اصلی المپیک است و دو باخت قبلی اتفاق!»
در المپیک 2020 توکیو کار خوب پیش می‌رفت اما تیلور حریف باهوشی بود که در ثانیه‌های آخر اجازه نداد دست حسن یزدانی به عنوان برنده بالا رفته و صاحب دومین نشان طلای المپیکش شود. تیلور می‌خواست قهرمان المپیک شود و شد.
او فقط در «اسلوی نروژ» به حسن یزدانی باخت و در حالی که ادعا می‌شد یزدانی راه بردن تیلور را پیدا کرده، در فینال جهانی‌های بلگراد 2022 و بلگراد 2023 بدتر از همیشه به تیلور باخت، چون پالس اشتباه دیگری به او داده شد؛ در شرایطی که هر کشتی شرایط خاص خودش را دارد که با سوت پایان داور، به اتمام رسیده و سال بعد دو مدعی با شرایط متفاوتی روبه‌روی هم قرار خواهند گرفت.
زمان نشان داد که دیدگاه درست را در واقع تیلور داشته که همیشه از حسن یزدانی به عنوان حریفی یاد کرد که او را رو به جلو پیش برده است، او وارد بازی‌ای شد که شاید خودش آن را انتخاب نکرده بود، اما این تیلور بود که مدیریتش کرد و به جایی رساند که او را به «جادوگر» ی تبدیل کرد که می‌تواند «پادشاه» کشتی جهان را مغلوب خود کند.
اگر دیدگاهی که از همان ابتدای مبارزه یزدانی - تیلور به کشتی‌گیر ایرانی تزریق می‌شد، این بود که تیلور تاکتیک بهتری در پیش گرفته و برای انتخاب تاکتیک مناسب تلاش می‌کرد، نه اینکه باخت‌ها اتفاقی و ناشی از عدم آمادگی یا غافلگیر شدن این کشتی‌گیر مقابل حریف آمریکایی‌اش بوده؛ شاید شکست‌های قهرمان بزرگ تاریخ کشتی ایران؛ مقابل تیلور به عدد 5 نمی‌رسید.
در پی این دیدگاه اشتباه و ادامه دادن آن در سال‌های اخیر، بار روانی وحشتناکی روی دوش حسن یزدانی ایجاد شد، کشتی‌گیر برجسته‌ای که ممارست، پشتکار و نبوغش در کشتی، زبانزد عام و خاص است و اکنون با 2 مدال طلا و نقره المپیک و 7 نشان جهانی، رکورد «آقا تختی» و همه قهرمانان پیشین را شکسته و صدرنشین تاریخ پرافتخار کشتی ایران است.
حسن یزدانی با محمد طلایی، رسول خادم، غلامرضا محمدی و پژمان درستکار به تیلور باخت، طوری شد که حتی همت مسلمی مربی سازنده‌اش هم خواست شانس خودش را به عنوان کُچ حسن یزدانی امتحان کند که البته بعید است چنین فرصتی هیچ وقت برای او فراهم شود.
یزدانی بعد از کسب نشان طلای بازی‌های آسیایی، در شرایطی که همچنان غیر از تیلور هیچ حریفی را در حد و اندازه خود نمی‌بیند که بتواند او را به خطر بیندازد، تصمیم به ازدواج گرفت و کتفش را جراحی کرد.
حالا بازگشت او به میدان، آن هم در شرایطی که المپیک مرداد ماه سال آینده برگزار می‌شود و جراحی کتف هم در کشتی جزو سخت‌ترین و پرریسک‌ترین جراحی‌هاست، ابهاماتی دارد که البته فقط خود یزدانی می‌تواند به این ابهامات پاسخ دهد.
اینها را گفتیم تا به اینجا برسیم که در مورد کامران قاسم‌پور و شکستش به اسنایدر و انتخاب وزن المپیکی‌اش، مشابه همان مسیری که در خصوص حسن یزدانی طی شد را در پیش نگیریم.
حقیقت ماجرا این است که نه در جام‌جهانی آمریکا و نه تورنمنت زاگرب که کشتی‌گیر کشورمان به مصاف کایل اسنایدر آمریکایی رفت، در هیچ کدام، شکست‌ها اتفاقی نبود؛ آن هم کشتی‌گیری که در مسابقات جهانی بلگراد 11- صفر به اخمد تاج‌الدینوف مدعی جدید این وزن باخت و در تورنمنت زاگرب هم 6-3 مقابل امیرعلی آذرپیرا تن به شکست داد.
مصاف کامران قاسم‌پور و کایل اسنایدر هرگز مصاف برابری نبوده و حداقل تا المپیک هم مصاف برابر و انتخاب درستی نخواهد بود. وزن المپیکی مناسبِ کامران قاسم‌پور 86 کیلوگرم است، نه 97 کیلوگرم که به لحاظ قد و قامت و قوای بدنی هرگز در قواره 97 کیلوگرمی‌های مدعی و غیرمدعی حال حاضر جهان نیست.
اینکه او بعد از مدت‌ها به تشک بازگشته و مدتی طولانی به خاطر آسیب‌دیدگی در مسابقه حاضر نبوده، به جای خود، اما زور قاسم‌پور در کوتاه مدت و فرصتی که تا المپیک باقی است به اسنایدر و کشتی‌گیران درجه یک و دو 97 کیلوگرم نخواهد رسید. او در زاگرب کشتی‌گیران درجه سه و چهار وزن جدید را هم روی نبوغ و تکنیک نابش برد، وگرنه که به لحاظ قوای بدنی باتوجه به اختلاف وزن بالایش با رقبا، حریف آنها نبود.
مصاحبه اخیر کمیل قاسمی سرمربی تیم مازندران و قهرمان المپیک 2012 لندن با تسنیم هم که در آن گفته کامران قاسم‌پور تا زمانی که در این استان تمرین می‌کرده زیر 91 کیلوگرم بوده، نشان می‌دهد وزن او همچنان وزن ایده‌آل برای 86 کیلوگرم است.
قاسمی: در مورد قاسم‌پور هر اتفاقی ممکن است رخ دهد / وزن او قبل از زاگرب زیر 91 کیلوگرم بودقاسمپور در هر دو مسابقه جهانی 2021 اسلو و 2022 بلگراد که تصمیم گرفت دیگر پشت خط حسن یزدانی در 86 کیلوگرم نماند و صاحب نشان طلای 92 کیلوگرم جهان شد، هم زیر وزن بود که به مصاف حریفان سنگین‌تر از خود رفت و طلایی شد.
به کامران قاسم‌پور پالس اشتباه ندهیم، ماندن او در مقطع حاضر در 97 کیلوگرم، هدر دادن زمان و انرژی قهرمانی است که بی‌شک یکی از بهترین‌های یک دهه اخیر کشتی‌مان بوده است.
اگر تعداد باخت‌های او به حریفان سنگین‌تر از خود، بالاتر برود، به لحاظ ذهنی عامل بازدارنده‌ای برای کامران قاسم‌پور محسوب می‌شود که قهرمان فوق‌العاده‌ای چون جی‌دن کاکس آمریکایی را دو سال متوالی با اتخاذ تاکتیکی درست و اجرای بی‌نقص آن روی تشک، با شکست مواجه کرد. کامران قاسم‌پور با کسب دو نشان طلای جهانی اعتماد به نفس بالایی پیدا کرد، این باور را با شکست های متوالی از بین نبریم که امسال زورش به 97 کیلوگرم‌ها نمی‌رسد؛ چه بسا اگر به جای المپیک، جهانی دیگری در پیش بود، می‌شد او را تشویق به ماندن کرد که اگر قید مدال جهانی را بزند، رفته رفته به قدرت لازم برای حضور در 97 کیلوگرم خواهد رسید، اما اکنون فرصت چنین کاری نیست و باتوجه به سن کامران قاسم‌پور، شاید تا المپیک بعدی روی فرم نماند.
حیف نیست قاسم‌پور حتی برای حضور در المپیک ریسک هم نکند و با این اندازه از قابلیت و پتانسیل، با اصرار اشتباه برای جا افتادن در یک وزن، شانس تجربه کردن المپیک را از خود بگیرد؟ از مصاف دو مدعی جوان در سنگین‌وزن، امیرحسین زارعی درآمد که حالا شانس اول طلای المپیک 2024 پاریس است و هر لحظه هم به خاطر وجود امیررضا معصومیِ باانگیزه و جسور، بهتر از قبل می‌شود که قافیه را به حریف ماسالی خود نبازد.
اگر حسن یزدانی هم بتواند بار دیگر کشتی بگیرد و تصمیمش حضور در چرخه انتخابی المپیک باشد، باز هم مصاف او با کامران قاسم‌پور، نوید مدال خوش‌رنگی را در المپیک خواهد داد. در کشتی ایران همیشه همین‌طور بوده که از مصاف حریفان نزدیک و باانگیزه، طلای جهانی و المپیک درمی‌آید.
