یک کارشناس رسانه: برخی سریال‌های نمایش خانگی مصداق کلاهبرداری هستند
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، محمدرضا شاه حسینی کارشناس رسانه، گفت: واقعیت این است که حاکمیت در بحث سریال سازی در شبکه نمایش خانگی نمی‌تواند وظیفه ایجابی داشته باشد، مگر اینکه نهاد‌ها یا سازمان‌های خاصی در زمینه تولید سریال ورود کنند و شرح وظایف خود را در سریال سازی اجرا کنند. از این جهت وظیفه حاکمیت در زمینه مدیریت و نظارت بر شبکه نمایش خانگی به نوعی سلبی است. برای واضح شدن...
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، محمدرضا شاه حسینی کارشناس رسانه، گفت: واقعیت این است که حاکمیت در بحث سریال سازی در شبکه نمایش خانگی نمی‌تواند وظیفه ایجابی داشته باشد، مگر اینکه نهاد‌ها یا سازمان‌های خاصی در زمینه تولید سریال ورود کنند و شرح وظایف خود را در سریال سازی اجرا کنند. از این جهت وظیفه حاکمیت در زمینه مدیریت و نظارت بر شبکه نمایش خانگی به نوعی سلبی است. برای واضح شدن این وظیفه می‌توان به این مثال توجه داشت که عموم مردم موقع خرید یک محصول غذایی به تأییده‌های نهاد‌های ناظر نسبت به سلامت آن توجه می‌کنند و در حوزه فرهنگ هم، مخاطب وقتی مجوز یک محصول را می‌بیند نسبت به آن اطمینان می‌یابد که می‌تواند این محصول را در کنار خانواده و فرزندانش استفاده کند. اما وقتی با هولوگرام و تأیید رسمی، محصول بی‌کیفیت و یا حتی مبتذل و یا بعضا مروج افکار ضاله ببیند چه کسی پاسخگوست؟ واقعا این‌جا حقوق فرهنگی مردم ضایع نشده است؟!
وی ادامه داد: من اخیرا کتابی با موضوع «حقوق فرهنگی مردم» منتشر کردم که در آن هم به این پرداختم که ما الان نهادی را احتیاج داریم که از حقوق فرهنگی مردم پاسداری کند. متأسفانه الان در نمایش خانگی این‌گونه است. سریال‌هایی که کپی سریال‌های خارجی و بیشتر در مدل اسپاگتی و بیشتر از همه در نوع ترکی آن و با موضوع خیانت و عشق‌های چند ضلعی هستند و... یا سریال‌های تاریخی که عموما دچار تحریفات تاریخی و همراه با کنایه‌های سیاسی آشکاری هستند و... با چه صلاحیتی مجوز گرفته‌اند؟
این منتقد سینما افزود: علاوه‌بر این‌ها، ما به نظارت فرم آثار هم نیازمندیم؛ یک سری سریال‌ها و برنامه‌ها در نمایش خانگی مصداق بارز کلاهبرداری هستند. چگونه است که در بازار اجازه فروش یک وسیله بی‌کیفیت را نمی‌دهند، چون سرمایه ملی را از بین می‌برد؛ برخی از آثار نمایش خانگی هم دقیقا مصداق دور ریختن سرمایه ملی هستند. گاهی مخاطب برای یک سریال پول می‌دهد، اما بعد از 10 قسمت به جایی نمی‌رسد و گویی چند نفر فقط جلوی دوربین راه رفته‌اند. چه کسی باید نظارت کند که سر مشتری کلاه نرود؟ شاه حسینی در پایان اظهار داشت: به نظر من مدیریت و نظارت بر شبکه نمایش خانگی باید زیر نظر نهادی فراتر از صداوسیما و وزارت ارشاد باشد؛ یعنی مسئولیت این حوزه به عهده شورا‌های کلانی باشد که مدیریت آن‌ها هر چهار سال تغییر نکند و یا مانند صداوسیما، رقیب نمایش خانگی نباشند. اما اتفاقی که افتاده این است که فعلا صداوسیما و سازمان ساترا مسئول هستند؛ بنابراین در چنین شرایطی ساترا باید زیرمجموعه خودش را تقویت کند و نظارت خود را هوشمند نموده و شأن نظارت سلبی خود را حفظ نماید. در این قاعده باید تمام طرح‌ها کارشناسی شوند و بعد از نگارش فیلمنامه، کل آن بازخوانی شود و پس از تصویربرداری تمامی قسمت‌های یک سریال، تمام قسمت‌ها بازبینی شوند. نظارت هم فقط محتوایی نباشد و کیفیت فرمی هم ارزیابی شود.