ارزش‌های راهبردی توافقنامه دفاعی ایران و سوریه برای دو کشور و منطقه
قرارداد همکاری‌های دفاعی ایران و سوریه بیش از آنکه توافقی دوجانبه باشد، گامی مهم برای مبارزه مستمر با تروریسم و برقراری ثبات بوده و زمینه‌ساز تامین امنیت برای تمام کشور‌های منطقه و پایان بخش تهدیدات رژیم صهیونیستی و اخراج آمریکا از منطقه است.
خبرگزاری میزان - بنا بر اعلام نورنیوز، در سفر سرلشکر «محمد باقری» به دمشق، قرارداد همکاری نظامی بین ایران و سوریه که مدت‌ها پیرامون محتوا و اهداف آن اظهار نظر‌های مختلفی منتشر شده بود به صورت رسمی امضا شد.
در این سفر «علی ایوب» وزیر دفاع سوریه و سردار باقری رییس ستاد کل نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران در زمینه گسترش همکاری‌های نظامی همه جانبه، توافقنامه‌ای امضا کردند که مبتنی بر تقویت روابط نظامی امنیتی و هماهنگی بین نیرو‌های مسلح دو کشور است.
این قرارداد در حالی به امضا رسید که نوع واکنش محافل رسانه‌ای به آن جای تامل دارد چنانچه برخی سعی کردند آن را نشانه اقدام ایران برای نفوذ در منطقه معرفی کرده و فاز جدید سناریوی ایران هراسی را در میان کشور‌های منطقه کلید بزنند.
این فاز جدید به سمتی پیش رفت که حتی رویکرد کشور‌های عربی به سازش با رژیم صهیونیستی را اقدامی در مقابل این افزایش نفوذ ایران عنوان کردند. برخی محافل رسانه‌ای نیز با به حاشیه راندن اصل این قرارداد سعی در اهمیت زدایی از آن داشته و تلاش کردند تا به زعم خود مانع از آگاهی جهانی از اهمیت این قرارداد شوند.
حال این سوال مطرح است که اهمیت این قرارداد چیست و ارزش‌های راهبردی آن برای دو کشور و اینده منطقه چیست؟
یکی از نکات مهم طرح شده در این قرارداد که در سخنان سردار باقری بر آن تاکید شد «تقویت سامانه‌های پدافندی» سوریه بود.
با وقوع این امر و بهره‌گیری ارتش سوریه از سامانه‌های پیشرفته پدافندی ساخت ایران سد قابل توجهی در برابر حملات موشکی و تهاجم مستمر جنگنده‌های رژیم صهیونیستی به خاک سوریه و در نتیجه ازمیان رفتن تهدیدات هوایی و موشکی اسراییل برای مردم سوریه و نیرو‌های مقاومت ایجاد خواهد شد.
موضوع مهم دیگری که می‌توان از آن به عنوان پیام‌سیاسی امضاء این قرارداد یاد کرد، خنثی سازی تبلیغات گسترده محافل رسانه‌ای و سیاسی عربی، عبری و غربی طی ماه‌های اخیر است که تلاش کردند وانمود کنند، روسیه و آمریکا توافق کرده‌اند که با وارد کردن فشاربه سوریه ایران را از معادلات و آینده این کشور حذف نمایند.
با توجه به اثرگذاری قابل توجه همکاری‌های راهبردی دفاعی و نظامی میان ایران، روسیه و سوریه در شکست جریان تروریسم تکفیری، خط رسانه‌ای بی‌فرجام بودن حمایت‌های ایران از سوریه و معامله روسیه و آمریکا برای خارج کردن ایران از معادلات آینده سوریه به صورت جدی از سوی رسانه‌های غربی و صهیونیستی پیگیری می‌شود.
به عبارت دیگر عقد قرارداد نظامی میان ایران و سوریه، دروغ بودن ادعای توافق آمریکا و روسیه علیه ایران را آشکار ساخت. این قرارداد نشان داد که همکاری‌های بلند مدت با ایران و تداوم حمایت از جبهه مقاومت همچنان اولویت دولت سوریه بوده و دمشق چنانچه در گذشته حاضر به کنار نهادن روابط با ایران به عنوان متحدی استراتژیک نبوده در آینده نیز این سیاست راهبردی را ادامه خواهدداد.
در کنار فضاسازی‌های رسانه‌ای گسترده نظام سلطه برای تخریب همکاری‌های دفاعی ایران، روسیه و سوریه، کشور‌های مرتجع عربی نیز که با صرف هزینه‌های سنگین و حمایت از گروه‌های تروریستی نیابتی نتوانستند به اهداف مورد نظر خود در منطقه شامات دست پیدا کنند تلاش گسترده‌ای را برای فاصله افکنی میان سوریه و ایران در دستور کار خود قراردادند. پس از شکست تروریسم تکفیری در سوریه، این کشور‌ها با ارائه وعده‌های فریبنده اقتصادی و اعلام امادگی برای مشارکت در بازسازی سوریه به شرط خروج نیرو‌های مستشاری ایران از این کشور عزم خود را برای تامین اهدافی که با اقدام نظامی موفق به دستیابی به ان‌ها نشدند جزم کردند.
دولت سوریه با انعقاد قرارداد همکاری‌های دفاعی با ایران ضمن دست رد زدن به سینه کشور‌های مرتجع عربی نشان داد که تصمیم راهبردی خود را برای تداوم هم پیمانی با ایران اتخاذ کرده و حاضر نیست در قبال وعده‌های فریبکارانه اقتصادی از آن چشم پوشی کند.
علاوه بر این قرارداد دفاعی امضاء شده میان ایران و سوریه را می‌توان ادامه تعهدپذیری جمهوری اسلامی به توافقات روند آستانه و سوچی میان ایران، روسیه و ترکیه در قبال سوریه دانست، چه، از بند‌های مهم توافق آستانه و سوچی حمایت از تمامیت ارضی و امنیت سوریه بوده است.
موضوع قابل توجه دیگر این است که در شرایطی که آمریکایی‌ها با دخالت مستقیم نظامی و رژیم صهیونیستی با حملات متعدد هوایی و نقض حاکمیت سوریه به دنبال احیاء و تقویت گروه‌های تروریستی و مدیریت آن‌ها برای بی ثبات سازی هدفمند کشور سوریه هستند و کشور ترکیه نیز در مناطق شمالی سوریه، در اشتباهی محاسباتی روند اشغال و اقدام نظامی علیه سوریه را دنبال می‌کند، قرارداد نظامی تهران و دمشق گامی مهم در مقابله با اقداماتی است که ثبات و امنیت سوریه را تهدیدمی کند.
بر این اساس؛ می‌توان این قرارداد را سندی دیگر بر پایبندی ایران به توافقات سوچی و آستانه دانست که گامی مهم در حل بحران سوریه محسوب می‌شود.
موضوع قابل توجه دیگر در این بخش، توجه به نقش آمریکایی‌ها در ادامه سیاست بحران‌سازی برای تغییر نظام در سوریه و توسعه دامنه ان در منطقه می‌باشد که با بهره گیری از مجموعه ابزار‌های سیاسی، اقتصادی و نظامی در حال پیگیری است. آمریکا با اعمال تحریم‌های موسوم به «قانون سزار» بر علیه سوریه تلاش جدیدی را برای وارد کردن فشار اقتصادی به سوریه و مجموعه کشور‌هایی که قصد همکاری با دمشق را دارند آغاز کرده است
به اذعان کارشناسان، این تحریم تنها علیه سوریه نیست بلکه دامنه آن کل منطقه از جمله لبنان، عراق، اردن و... را نیز در بر می‌گیرد وفشار اقتصادی آمریکا را متوجه مجموعه کشور‌های منطقه خواهد کرد
امضای قرارداد نظامی ایران و سوریه در اوج تحریم‌های آمریکا را می‌توان اقدامی عملی از سوی دو کشور برای مقابله با تحریم‌های سزار دانست که در گام‌اول شکست زودهنگام اثرات سیاسی این تحریم‌ها را بر همگان آشکار ساخته است. در شرایطی که آمریکا رسما با حمایت از گروه‌های تروریستی در عراق و سوریه، اقدام علیه نیرو‌های بسیج مردمی عراق و حزب الله لبنان و سیاست تحریم و تهدید جبهه مقاومت را در دستور کار دارد جمهوری اسلامی ایران خود را متعهد به حمایت از ثبات و امنیت منطقه می‌داند و ازمجموعه ظرفیت‌های خود برای کاهش تنش‌های موجود و ایجاد همگرایی منطقه‌ای برای تثبیت صلح و ثبات بهره می‌گیرد.
قرارداد ایران و سوریه را می‌توان نشانه مهمی دیگر از اراده و تلاش ایران برای تامین امنیت فراگیر با مشارکت همه کشور‌های منطقه دانست، چنانچه جمهوری اسلامی بار‌ها تاکید کرده است که آمادگی کامل دارد ظرفیت‌های خود را برای تقویت بنیه دفاعی کشور‌های منطقه برای رسیدن به امنیت جمعی در اختیار کشور‌های منطقه قرار بدهد.
به بیان دقیق‌تر؛ قرارداد دفاعی امنیتی ایران و سوریه را می‌توان گامی مهم در تقویت توان دفاعی منطقه برای بومی سازی تامین امنیت و فراهم کردن زمینه خروج کشور‌های فرامنطقه‌ای دانست.
در جمع‌بندی نهایی می‌توان گفت که قرارداد دفاعی ایران و سوریه بیش از آنکه توافقی دوجانبه باشد، گامی مهم برای مبارزه مستمر با تروریسم و برقراری ثبات بوده وزمینه‌ساز تامین امنیت برای تمام کشور‌های منطقه و پایان بخش تهدیدات رژیم صهیونیستی و اخراج آمریکا از منطقه است.
این قرارداد نشان داد که اتحاد میان ارکان جبهه مقاومت ناگسستنی است و ادعای توافق آمریکا و روسیه برای آینده منطقه و سوریه تنها یک جوسازی تبلیغاتی از سوی آنانی است که به زعم خود به دنبال تکرار سیاست تفرقه بیانداز و حکومت کن با هدف استمرار بحران در منطقه هستند.