یک‌شنبه 4 آذر 1403

اندر حکایت تلخ آموزش اوتیسمی‌ها در کنار عقب مانده‌های ذهنی

وب‌گاه الف مشاهده در مرجع
اندر حکایت تلخ آموزش اوتیسمی‌ها در کنار عقب مانده‌های ذهنی

سازمان ملل متحد هر سال روز دوم اوریل (13 فروردین) به مناسبت روز جهانی اوتیسم شعاری را برای این روز درنظر می گیرد. این روز برای اولین بار در سال 2008توسط مجمع عمومی سازمان ملل و به اتفاق آرا با هدف افزایش آگاهی در مورد این بیماری شکل گرفت.

به گزارش ایسنا؛ هر کشور، به گونه ای خاص این روز را یادآوری می کند، برای مثال در آنتاریو در کانادا، به مناسبت این روز پرچمی برافراشته می شود و در انگلیس و ایرلند برای حمایت از این بیماران، لباس راحتی (لباس مناسب منزل) به تن می‌کنند.

مسئول انجمن حمایت از اوتیسم همدان از تحت پوشش بودن 250 کودک در این انجمن خبر داد و گفت: بر اساس تحقیقات انجام شده نسبت دختر به پسر یک به چهار است و به این معنا که به ازای هر چهار پسر یک دختر به اوتیسم مبتلاست.

داوود پناهی به ایسنا گفت: 250 کودک عضو انجمن اوتیسم از شهرستان‌های مختلف استان هستند که بیشتر این افراد را پسران تشکیل می‌دهند و از این تعداد 50 کودک دختر و 200 نفر نیز پسر هستند.

وی به زمان طلایی تشخیص اوتیسم اشاره کرد و افزود: دو تا هفت سالگی بهترین زمان تشخیص اوتیسم است چرا که مغز این کودکان در این سن آمادگی بهتری برای دریافت امور توانبخشی دارد و امیدواریم خانواده‌ها نسبت به این موضوع حساسیت نشان دهند چرا که با مداخلات درمانی زود هنگام می‌توان علائم کودک را بهبود بخشید و آنها را بهتر وارد جامعه کرد چرا که اوتیسم درمان قطعی ندارد و تنها با امور توانبخشی می‌توان علائم آنها را تلطیف کرد.

پناهی اظهار کرد: ممکن است تعداد مبتلایان به اوتیسم بیش از افراد تحت پوشش انجمن باشد بنابراین با توضیحاتی در مورد بیماری اوتیسم خانواده‌ها را آگاه می‌سازیم تا در صورت وجود علائم به پزشک مراجعه کرده و آنها را در انجمن عضو کنند.

وی افزود: تمامی گروه‌های سنی در انجمن حضور دارند، اما بهترین زمان تشخیص اوتیسم از دو سالگی به بعد است.

پناهی ادامه داد: در انجمن کار غربالگری کودکان انجام می‌شود و رفتار درمان، گفتار درمان، کار درمان و روانپزشک داریم که در صورت مراجعه خانواده‌ها غربالگری‌های لازم انجام می‌شود و برای ارزیابی زمان مشخص در نظر گرفته می‌شود و خانواده‌ها با عنوان کردن علائم و غربالگری کودک نیز اوتیسم وی تشخیص داده می‌شود.

وی با بیان اینکه برخی خانواده‌ها هنگام مطلع شدن وضعیت کودکشان از اوتیسم بسیار متعجب می‌شوند، تصریح کرد: ابتدا به خانواده‌ها برای پذیرش بیماری کودکشان مشاوره داده می‌شود تا کودکشان بتواند با امور گفتار درمانی، رفتار درمانی و کار درمانی و سایر امور نیز با جامعه وفق داده شود.

مسئول انجمن اوتیسم همدان با تاکید بر اینکه کودک توسط روانپزشک مورد بررسی و معاینه قرار می‌گیرد، افزود: به طور معمول به کودکان قبل از سن پنج سالگی دارو تجویز نمی شود، بسته به طیف درگیری وی با اوتیسم دارو تجویز می‌شود و تحت درمان قرار می گیرد.

وی ادامه داد: طیف ابتلای کودکان اوتیسم متفاوت است و برخی مشکلات رفتاری دارند در حالیکه برخی نیز در گفتار و تکلم با اختلال مواجه هستند و امور درمانی مبتلایان به اوتیسم بستگی به تشخیص پزشک متخصص دارد.

پناهی با بیان اینکه اوتیسم نوعی بیماری درخود ماندگی است و به نوعی اختلال عصبی، رشدی و تکاملی بوده که کودک مبتلا به اوتیسم با نقص در پردازش حواس، ادراک و حرکات و در رفتار اختلال دارد، تصریح کرد: از نشانه‌های بارز اوتیسم عدم ایجاد ارتباط چشمی و ضعف در کلام است که این کودکان حرکات کلیشه ای انجام می‌دهند و یا هنگام بازی با اسباب بازی هایشان درست بازی نمی‌کنند و این کودکان علایق عجیبی به اشیاء منزل دارند و ممکن است کلام این کودکان هدفمند نباشد و با محدودیت کلامی مواجه هستند که خانواده‌ها در صورت مشاهده این علائم می‌توانند به انجمن مراجعه کنند.

وی در ادامه یاد آور شد: کودکان اوتیسم علاقه عجیبی به وسایل چرخان از جمله ماشین لباسشویی دارند همچنین این کودکان در ایجاد روابط اجتماعی با نقص مواجه هستند که باید امور توانبخشی به این کودکان ارائه شود.

پناهی به وضعیت تحصیل کودکان اوتیسم اشاره کرد و افزود: طیف ابتلای کودکان اوتیسم متفاوت است و در صورتیکه کودکی به علائم شدید مبتلا باشد، این کودکان نمی توانند خدمات آموزشی دریافت کنند اما طیف متوسط و خفیف می توانند آموزش های هدفمند ببینند اما این کودکان نیازمند توانبخشی داشته و باید در کنار آموزش خدمات توانبخشی دریافت کنند.

وی گفت: مدارس مورد نظر برای کودکان اوتیسم مناسب نیست چرا که این کودکان باید در کنار کودکان عقب مانده ذهنی آموزش ببینند در حالیکه این کودکان بیشتر نیازمند خدمات توانبخشی داشته و این کودکان به شدت تقلید کننده رفتار دیگران هستند و از رفتارهای کودکان عقب مانده ذهنی نیز تقلید می کنند و به این ترتیب این نوع آموزش برای خانواده های کودکان دردسر ساز شده و این نوع آموزش ها به آنها آسیب می رساند و این موضوع موجب نارضایتی خانواده‌های دارای کودکان اوتیسم شده است.