انصراف مسعود کیمیایی از بخش کارگردانی جشنواره فجر / «خائن‌کشی» خارج نمی‌شود
تهران - ایرنا - مسعود کیمیایی از رقابت در بخش کارگردانی سودای سیمرغ چهلمین جشنواره فیلم فجر انصراف داد.
به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، مسعود کیمیایی که امسال با فیلم خائن کشی در جشنواره چهلم فیلم فجر حضور دارد، یک روز پس از اعلام نام هیأت داوران از اینکه به عنوان فیلمساز نامش در رقابت و داوری باشد، انصراف داد.
او در یادداشتی نوشته است: درود سرزمین کهن - ایران، درود به مردم قدرندیده و هنرمندان
با احترام،
به هنرمندان و زحمت‌کشیدگان فیلم خائن‌کشی، با موضوع ملی شدن صنعت نفت ایران و مقوله قرضه ملی بوسیله دکتر محمد مصدق در سالهای 1330 که با مردم انجام شد، این دوست در هشتادویک سالگی برای قضاوت شدن در سینما خودم را کنار می‌بینم و به این خط و نوشته از قضاوت بیرون می‌آیم.
دیگر هنرمندان فیلم خائن‌کشی به جای خود می‌مانند.
در این سنِ بسیار زحمت‌کشیده، برای قضاوت شدن درباره فیلمی به مفهوم آزادی نفت، ایران، مقوله نفت، انگلیس و دکتر محمد مصدق تردید بسیار دارم.
عدالت همیشه نگران قضاوت است.»
انصراف پسر قبل از پدر
همچنین در ساعت‌های گذشته پولاد کیمیایی، فرزند و بازیگر فیلم جدید مسعود کیمیایی با انتشار متنی از حضور در جشنواره فیلم فجر اعلام انصراف کرد.
از آنجا که کیمیایی اشاره کرده دیگر هنرمندان فیلم خائن‌کشی به جای خود می‌مانند، انصراف او به معنی خارج شدن فیلم از جشنواره نیست.
به گزارش ایرنا، شب گذشته مسعود جعفری جوزانی، شهاب حسینی، محمدعلی باشه آهنگر، محمد داووی، مجید انتظامی، پژمان لشگری پور، مهدی سجاده چی به عنوان داوران بخش سودای سیمرغ معرفی شدند.
مسعود کیمیایی سال 1398 نیز از جشنواره فجر انصراف داده بود و فیلم خون شد بدون داوری شدن او در جشنواره شرکت داشت.
شهاب حسینی دو سال پیش در بخشی از نشست خبری فیلم شین به موضوعاتی پرداخت که خبرساز شد.
او بدون نام بردن از کارگردان خون شد، گفت: جشنواره فیلم فجر مثل هر فستیوال دیگری در دنیا یک امکان است. من کاری به فیلمسازان خیلی پرسابقه یا پیشکسوت ندارم. من با فیلمسازان جوانی کار دارم که قرار است پتانسیل و داشته‌های آینده این کشور باشند. من نمی‌توانم ساکت بنشینم که استاد پیشکسوت سینما، که سال‌هاست روند کاریش پیش چشم تماشاگر مشخص است، و هر ساله تماشاگر برخورد ناراحت‌کننده‌ای با فیلم‌های ایشان دارد، می‌آید و امسال هم فیلمی را می‌سازد که مطمئن است برخورد بدی با فیلمش اتفاق می‌افتد و بنابراین می‌آید و آن روغن ریخته را اصطلاحا نذر امامزاده می‌کند و سنگ‌بنایی را می‌گذارد که نتیجه‌اش جز نفاق و تفرقه و نفرت‌پراکنی چیز دیگری نیست. بقیه را در یک آمپاس اخلاقی قرار می‌دهد. کسانی که با یک دنیا عشق و امید و آرزو آمده‌اند فیلمی را ساخته‌اند که قرار است با آن آینده خودشان و سرزمین‌شان را رقم بزنند. این بی‌انصافی است که آدم اینقدر خودخواه باشد که طوری حرف بزند که ملاحظه هیچ کس دیگری را در آن نکند.