ایجاد صنایع بزرگ برای حل بیکاری؛ برد - برد یا بازی دو سر باخت در شرق مازندران؟
ساری - ایرنا - درحالی‌که کشاورزی و گردشگری اولویت مهم رونق اقتصادی و ایجاد اشتغال پایدار در مازندران محسوب می‌شود، رویای ایجاد صنایع بزرگ برای حل بیکاری در شرق استان طی چند دهه گذشته به اعتقاد مردم منطقه تبدیل به بهانه‌ای شد تا زیر ساخت‌های این دو بخش به صورت جدی مورد غفلت قرار بگیرد و توسعه نیابد.
به گزارش خبرنگار ایرنا، فارغ از هر گونه سوگیری نسبت به چرایی توقف طرح های بزرگ صنعتی بزرگ و مادر در مازندران، استانی که طبق آمایش سرزمینی و اظهارات کارشناسان زیست محیطی علاوه بر کمبود زمین به هیچ عنوان شرایط استقرار صنایع سنگین را ندارد، به نظر می رسد مردم شهرستان های نکا، بهشهر و گلوگاه در شرق استان بیشترین آسیب را طی چند دهه گذشته از این ناحیه متحمل شده اند؛ به این معنا که نه تنها اولویت های توسعه ای در بخش کشاورزی و گردشگری را از دست دادند و به زیر ساخت های این دو بخش توجه لازم نشده است، بلکه در دولت های مختلف به بهانه ایجاد اشتغال پایدار و توسعه اقتصادی با وعده های ساخت پالایشگاه، پتروشیمی و فولاد در حق آنان اجحاف شده است.
تازه ترین نمونه مغبون شدن مردم شرق مازندران از طرح های توسعه ای و اشتغالزایی ناشی از طریق ایجاد صنایع بزرگ را می توان در طرح ساخت پتروشیمی در زمین 90 هکتاری حسین آباد در منطقه زیست محیطی میانکاله شهرستان بهشهر مشاهده کرد، طرحی که همانند ساخت پالایشگاه و فولاد این بار نیز تحت شعاع مسایل زیست محیطی قرار گرفت و ساخت آن در حاله ای از ابهام فرو رفته است. نمونه دیگر از وعده های ساخت کارخانه بزرگ در شرق مازندران، طرح ساخت پالایشگاه نفت شهرستان بهشهر در نزدیکی تالاب بین المللی میانکاله در سال 1387 بود که حتی 24 هکتار زمین کشاورزی نیز از مردم منطقه خریداری شد و تغییر کاربری یافت، اما به دلایل درست زیست محیطی به سرانجام نرسید.
وضعیت توسعه ای شرق مازندران در حالی بین همه یا هیچ ایجاد صنایع بزرگ عمدتا ناسازگار با محیط زیست دستکم از دو دهه پیش تاکنون در حالت تعلیق قرار گرفته است که در سند آمایش سرزمینی برای توسعه مازندران چهار اولویت اصلی شامل کشاورزی، گردشگری، جنگل و محیط زیست مورد تاکید قرار گرفته است و دست برقضا و با یک نگاه اجمالی شرق استان نیز همانند مناطق مرکزی و غرب استان دارای ظرفیت های توسعه ای در چارچوب این محورها است، محورهایی که به اعتقاد مردم منطقه نه تنها به توسعه زیر ساخت هایشان توجه نشده است، بلکه به بهانه ایجاد صنایع بزرگ تولیدی و صنعتی مورد غفلت عمدی یا شبه عمدی قرار گرفته است.
بسیاری از شهروند شرق مازندران می گویند که مطالبه اشان فقط ایجاد اشتغال پایدار و رونق اقتصادی است، ولی این که راه حل این معضل بزرگ ایجاد صنایع بزرگ با حفظ الزامات زیست محیطی باشد و یا تقویت زیرساخت های کشاورزی و گردشگری همانند مرکز و غرب مازندران باشد فرقی ندارد، اگر چه کشاورزی و گردشگری با سبک و سیاق زندگی، ترکیب نیروهای بیکار، کم بودن هزینه های جانبی و مخلص کلام «پایدار بودن» دورنمای توسعه سازگاری بیشتری دارد.
مردم شرق مازندران ، بویژه آنانی که در خانه هایشان جوان بیکار اعم از تحصیل کرده دانشگاهی یا غیردانشگاهی دارند این روزها به خاطر آنچه که وعده های بی سرانجام چند دهه ای برای حل مشکل اشتغال منطقه می نامند، گله مند هستند و از این که هر سال کشاورزیشان به خاطر ضعف زیرساخت ها از جمله کمبود آب، آب می رود و غبار بی توجهی به زیرساخت های گردشگریشان با گذشت ضخامت بیشتری پیدا می کند، دل پردردی دارند و در این میان موکول کردن رفع مشکل بیکاری به ایجاد صنایع بزرگ ناسازگار با محیط زیست را هم نمک بر این زخم مزمن می دانند.
به اعتقاد بسیاری از مردم این منطقه، در حالی که ضریب بیکاری در خانواده های ساکن شهرستان های نکا، بهشهر و گلوگاه بیشتر از هر منطقه دیگری از مازندران است، لازمه رفع آن تقویت زیرساخت های کشاورزی، گردشگری، اقتصاد مبتنی بر جنگل و دریا، ایجاد صنایع مرتبط با کشاورزی و گردشگری است و نباید حل این مشکل پشت رویای ایجاد صنایع بزرگ تعلیق شود چون حتی اگر چنین صنایعی به مرحله اجرا هم برسد مشخص نیست تا چه حد بتواند مشکل بیکاری منطقه را حل کند.
شهروندان شرق مازندران می گویند که طی چند دهه اخیر نه تنها وعده های ساخت طرح های بزرگ صنعتی در این منطقه محقق نشده است، بلکه در بخش کشاورزی و گردشگری نیز توسعه ای به وجود نیامد و حتی داشته های منطقه در این زمینه ها به خاطر بی توجهی و غفلت کاهش یافته است.
گلایه مردم این منطقه از مازندران چندان هم بیراه نیست. مثلا در بخش صنایع وابسته به بخش کشاورزی این منطقه کانون کشت دانه های روغنی بود که به ساخت کارخانه روعن کشی انجامیده بود و یا پنبه مهم ترین کشت شرق مازندران بود که ساخت کارخانه نساجی را به دنبال داشت ولی در حال حاضر هیچ یک از این صنایع که می توانستند حداقل بیش از نیمی از مشکل بیکاری کنونی منطقه را بدون اما و اگر و شاید و باید حل کنند، فعال نیستند و از دست رفته اند و جایگزینی هم برایشان تعریف نشده است.
از سوی دیگر، گردشگری نیز به عنوان مهم ترین مزیت اقتصادی مازندران در این بخش از استان ظرفیت های کم نظیری دارد که هیچگاه جدی گرفته نشد و به علت نبود زیرساخت حتی در حد یک هتل زیر ضخامت زیادی از غبار بی توجهی پنهان مانده است. شرق مازندران گذشته از این که مانند مرکز و غرب استان دارای ساحل دریا، جنگل، چشمه سارها و طبیعت بکر و زیباست در سه منطقه جلگه ای، میانبند و بالادست یا کوهستانی است، آثار تاریخی، فرهنگی و میراثی مهمی همچون کاخ صفی آباد، محوطه تاریخی گوهر تپه، منطقه گردشگری عباس آباد، غار هوتو و دهها اثر دیگر را در خود جای داده است که ظاهرا هیچگاه به عنوان جاذبه گردشگرپسند مورد توجه قرار نگرفته است و محرومیت از زیرساخت و تبلیغات سبب شده است تا توسعه منطقه بر محور کشاورزی و گردشگری به دست فراموشی سپرده شود.
مزیت‌های برباد رفته کشاورزی
این که شرق مازندران در بخش کشاورزی و گردشگری مورد غفلت قرار گرفته است و این دو بخش در منطقه برخلاف مرکزو غرب مازندران توسعه نیافته اند و به همین دلیل هم هر بار ایجاد صنایع بزرگ بدون توجه به شکنندگی محیط زیست منطقه برای حل مشکل بیکاری مورد توجه قرار می گیرد، موضوعی است که برخی از مسوولان دستگاه های اجرایی مازندران هم اذعان دارند، مانند آنچه که اخیرا مدیرکل صنعت، معدن و تجارت مازندران در گفت و گو با ایرنا آشکارا بر زبان آورد.
حسینقلی قوانلو با تایید این که شرق مازندران نرخ بیکاری بالاتری نسبت به مرکز و غرب استان دارد، به ایرنا گفته بود که شرق مازندران نه مانند غرب استان از گردشگری بهره برده است و نه مانند مناطق مرکزی از توسعه صنایع وابسته به کشاورزی و زیر ساخت های کشاورزی برخوردار است و به همین دلیل هم طرح هایی مانند ایجاد پتروشیمی میانکاله برای حل معضل بیکاری منطقه مورد توجه قرار گرفت. این مسوول تاکید کرده بود: «شاید اگر خدمات و زیرساخت‌ها و رونق گردشگری در غرب مازندران را در شرق استان هم داشتیم چنین پیشنهادی (ایجاد پتروشیمی میانکاله) را نمی‌دادیم.
آنچه که مدیرکل صنمت مازندران می گوید، یک واقعیت تلخ و موید دیدگاه مردم شرق مازندران در باره محرومیت این منطقه از زیرساخت های لازم گردشگری و کشاورزی است. صنعت نساجی به عنوان صنایع خاص در مازندران به دلایل مختلف از جمله از بین رفتن مزارع پنبه در شرق استان به عنوان مواد اولیه به طور جدی از بین رفته است. این صنعت با فراز و نشیب های مختلفی رو به رو شد و به رغم اینکه چندین مصوبه برای نوسازی و احیاء این صنعت وجود دارد، اما همچنان با مشکلات زیادی مواجه است که مهم ترین آن جدی نگرفتن زیرساخت های کشاورزی است، چرا که کشت پنبه به عنوان فعالیت قالب کشاورزی و مواد اولیه تولیدی در این بخش ازاستان بین رفته و اقدامی هم برای احیای آن برداشته نشده است.
پنبه کاری در سال های نه چندان دور یکی از مشغله های اصلی کشاورزی مردم شرق استان مازندران بود و به همین دلیل نیز صنعت نساجی در این استان چنان رونق داشت که گویی صنعت ویژه استان است. صنعت نساجی قائمشهر و چیت سازی بهشهر و دیگر کارخانه ها و کارگاه ها در اقصی نقاط استان سال هاست که به تاریخ پیوستند.
نمونه بارز دیگر مزیت کشاورزی زراعی در شرق مازندران توسعه کشت دانه های روغنی کلزا، آفتابگردان و سویا است، مزیتی که کارخانه های فرآوری دانه های روغنی با ظرفیت بالا در این منطقه ایجاد شد، اما به دلایل مختلف طی یک دهه گذشته سطح زیر کشت این محصول هم از حدود 40 هزار هکتار به کمتر از چهار هزار هکتار کاهش یافت و در نتیجه سبب نیمه فعال و در مواردی تعطیلی کاارخانه ها شد.
نمونه دیگر ظرفیت کشاورزی شرق مازندران در حوزه شیلات است. طرح پرورش میگو در 200 هکتار با ظرفیت 500 تن میگوی «وانومی» که ضمن اشتغالزایی دانش آموختگان افراد بیکار زیادی را نیز مشغول به کار می کند همچنان مورد بی توجهی قرار دارد. یا طرح بزرگی همچون تولید ماهیان خاویاری و پرورش ماهی در قفس گویی با این منطقه ناسازگار است، در حالی که همانند مرکز و غرب استان می توان در سواحل شرق استان نیز این برنامه های توسعه ای سبز را عملیاتی کرد.
بی توجهی به زیر ساخت ها در سواحل شرق مازندران که باعث کاربری های غیر کشاورزی و گردشگری شده، در حالی است که طرح توسعه شیلاتی مانند پرورش میگو، پرورش ماهیان خاویاری و صادرات گوشت این ماهیان و خاویار، پرورش ماهی در قفس در سواحل دریای خزر و پرورش ماهی قزل آلا در پشت سدها از برنامه های راهبرد صادرات غیرنفتی مازندران است و شرق مازندران هم به اندازه غرب و مرکز ظرفیت برای پرداختن به این برنامه ها را برای کاهش بیکاری و تولید ثروت دارد.
نمونه دیگر بی توجهی به زیر ساخت ها برای توسعه بخش کشاورزی در شرق مازندران، ساخت سد و تامین آب کشاورزی و یا آبیاری قطره ای است. نکته قابل توجه این که سد گلورد که پس از 30 سال، پنج سال پیش حتی آبگیری آن به صورت رسمی افتتاح شد، به دلیل اجرای ناقص آن همچنان کارایی برای مردم و کشاورزی منطقه ندارد. یعنی آبگیری سد گلورد با پایان یافتن سازه های سد در سال 1396 انجام شد، اما آبگیری کامل این سد پس از عملیاتی شدن طرح پل ارتباطی 60 روستای بالا دست محقق می شود، طرحی که گویی باعث و بانی ندارد و مسکوت مانده است. ظاهرا مشکل اینجاست که پایه های پل باید برای جلوگیری از تخریب محیط زیست در زیر مخزن سد ایجاد شود و نیازمند اختصاص بودجه ویژه است ولی باز هم شرق مازندران ظاهرا اولویتی دراین زمینه ندارد در حالی که سد گلورد هم زیرساختی مهم برای کشاورزی منطقه محسوب می شود و هم ظرفیتی مهم برای گردشگری به شمار می رود.
سد گلورد دارای مخزن 107 میلیون متر مکعبی است که در کنترل سیلاب و کاهش خسارات ناشی از سیل هم نقش موثری دارد. این سد همچنین به خاطر واقع شدن در منطقه بالادست و جنگلی شهرستان نکا، دارای ظرفیت گردشگری است که قرار است علاوه بر تعریف منطقه گردشگری در حاشیه آن، ساخت نیروگاه برق آبی هم از سوی بخش خصوصی بر روی آن در دستور کار قرار گیرد.
بی توجهی به اجرای طرح های زیر ساختی در حوزه کشاورزی سبب شد تا طبق اعلام رسمی شرکت آب منطقه ای مازندران مشکلات حفر چاه‌های غیرمجاز در دشت‌های بهشهر، نکا و گلوگاه به عنوان دشت ممنوعه دوچندان شود به طوری که تراز آب در این مناطق در چند سال گذشته کاهش یافت و حتی کارشناسان نسبت به فرونشست زمین در دشت حسین آباد جایی که این روزها سیبل درگیری موافقان و مخالفان ایجاد پتروشیمی شده، هشدار داده اند.
انبار محصولات راهبردی مازندران
مدیر زراعت جهاد کشاورزی مازندران نیز معتقد است ظرفیت کشاورزی شرق مازندران اگر بیشتر از مناطق مرکزی و غربی نباشد کمتر نیست ولی به شرط ها و شروط ها که از جمله آن توجه جدی و سرمایه گذاری در زیرساخت های آن است. خلیل حقیقی به خبرنگار ایرنا می گوید: با توجه به وضعیت زمین های کشاورزی به لحاظ ظرفیت آبی در شهرستان های نکا، بهشهر و گلوگاه همواره این منطقه در کشت محصولات استراتژیک نظیر گندم، کلزا، سویا، آفتابگردان، پنبه و علوفه های دامی در قالب کشت های آبی و دیمی از اهمیت خاصی برخوردار است.
وی با بیان این که سالانه 90 درصد کشت دانه های روغنی کلزا، پنبه ، آفتابگردان و سویا فقط در شرق استان کشت و تولید می شده است، افزود: کشت این محصولات استراتژیک طی سال های دهه 60 تا اوایل دهه 90 در نوسان اما تقریبا خوب بود، ولی به دلایل مختلف از جمله بی توجهی به زیرساخت ها، ضعف حمایت ها در خرید محصولات، نوسانات قیمت فروش و کم آبی امروز شرایط بسیار سخت و کشاورزان هر سال با مشکلات زیادی مواجه هستند.
حقیقی با توضیح این که سالانه از حدود 60 هزار هکتار زمینی که در مازندران زیر کشت گندم می رود، 70 درصد مربوط به شرق استان است، توضیح داد: سالانه حدود 50 هزار هکتار از 215 هزار هکتار از زمین های شالیزارهای استان هم در شرق زیر کشت برنج می رود که از این میزان 24 هزار هکتار متعلق به شهرستان های ساری و میاندرود است، 12هزار و 500 هکتار در شهرستان بهشهر واقع است، 10 هزار هکتار را کشاورزان نکایی در اختیار دارند و سهم شالیکاران گلوگاهی هم 2هزار و 500 هکتار است.
وی با ذکر این نکته که کشاورزان شرق مازندران بر خلاف مرکز و غرب استان کشت ارقام پرمحصول کیفی برنج را انجام می دهند، تصریح کرد: به همین دلیل کشاورزان شرق استان در تولید برنج با توجه به افزایش محصولی که نسبت به کشت ارقام محلی برنج وجود دارد، نقش مهمی در تولید این محصول استراتژیک دارند. یعنی سالانه تا 70 درصد از زمین های شالیزاری شرق مازندران زیر کشت ارقام پرمحصول می رود.
مدیر زراعت جهاد کشاورزی مازندران به اهمیت اجرای طرح زهکشی در زمین های کشاورزی مازندران بویژه عملیاتی شدن طرح زهکشی 35هزار هکتاری در شرق استان اشاره کرد و بیان داشت: از آن جایی که زمین های شرق استان در تولید محصولات کشت پائیزه مثل گندم، جو، سویا، کلزا و علوفه های دامی بسیار مستعد هستند، عملیاتی شدن طرح زهکشی و آبگیری کامل سد گلورد قادر است تحول اساسی در منطقه ایجاد کند.
وی افزود: اگر برنامه های حمایتی و اجرای زیر ساخت ها در توسعه کشاورزی در شرق استان به وجود بیاید، کشاورزان این منطقه با تمام توان پای کشاورزی خود می ایستند و کشت و کار می کنند، امروز کشاورزی پیشرفته مکانیزه در دیمزارها با کمترین بارندگی نقش مهمی در تولیدات دارند، وجود زمین های شیب دار و دیمزارهای شرق استان که البته سالانه از متوسط بارندگی نیز برخوردارند فرصتی است که می توان استفاده کرد.
حقیقی به وجود اراضی مستعد کشاورزی در منطقه هزار جریب در شرق استان اشاره کرد و گفت: در صورت تعریف بسته توسعه ای شامل ایجاد زنجیره تولید تا مصرف، تعیین الگوی کشت مناسب، تامین راه دسترسی و آب، منطقه هزارجریب مازندران به مرکز ثقل اقتصاد کشاورزی مازندران تبدیل خواهد شد.
وی افزود: متاسفانه ضعف زیرساختی تاریخی در بخش راه، آب و اشتغال سبب شده است تا هر ساله طبق آمار رسمی شمار زیادی از جوانان از ادامه فعالیت کشاورزی در منطقه بالا دست شرق استان خود داری کرده و تنها محلی برای حضور ییلاقی آنان محسوب شود.
او ادامه داد: به عنوان نمونه می توان گفت که کشت خطی گندم در دیمزارهای شرق استان مازندران با هدف مقابله با خشکسالی می تواند رونق دوچندان بگیرد، این که پس از چهار دهه از انقلاب هنوز کشاورزان شرق استان از داشتن ردیف کاری که این همه مزیت دارد محروم باشند، جای تاسف است.
طبق آمایش سرزمینی مازندران گردشگری در کنار کشاورزی مهم ترین محور اقتصادی استان است و لازم است در تمامی شهرستان ها توجه به گردشگری با اجرای طرح های مناسب سازگار با محیط زیست مورد توجه ویژه قرار گیرد موضوعی که شهرستان های شرق استان همچنین ظرفیت و مزیت ها را دارند اما به آن توجه نشده است.
غبار بی‌توجهی بر ظرفیت‌های گردشگری
گردشگری شرق مازندران نیز هماند غرب و مرکز استان دارای همه مزیت های توسعه است. یکی از مزیت های اصلی گردشگری در شرق استان وجود کاخ زیبای صفی آباد بهشهر است که به جرات می توان گفت که با کاخ رامسر که به هتل قدیم مشهور است، برابری می کند. صفی آباد بنایی تاریخی که در میان باغی به همین نام واقع است و ابعاد 25 در 25 متر دارد که شامل دو طبقه است. ورودی کاخ در جبهه شمالی قرار دارد و برای ورود به کاخ باید از پنج پله بالا رفت. طبقه اول اتاق‌های متعددی دارد که دسترسی به آن‌ها از طریق راهرو و هشتی امکان‌پذیر است. طبقه دوم هم شبیه به طبقه اول اتاق‌های زیادی دارد و بر اساس برخی روایات نقاشی‌های دیواری زیبایی در این کاخ وجود داشته است که به مرور زمان از بین رفتند.
فاصله کاخ صفی‌آباد تا دریا چیزی حدود 16 کیلومتر است. این کاخ در ارتفاع 650 متری از دریا قرار دارد و از آنجا به‌راحتی می‌توان بندر ترکمن و بندر گز را در چشم‌انداز دید.
پارک جنگلی و چشمه آب معدنی قرمرض نکا به عنوان نمونه ای بی نظیر برای ایجاد درآمد پایدار در کنار ارائه خدمات به گردشگران با پیوست حفاظت از طبیعت و محیط زیست است که اگر زیر ساخت های آن بیش از پیش توجه شود می تواند محلی برای ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی مردم منطقه و استان شود.
شهرستان گلوگاه، شرقی ترین شهر استان مازندران و هم مرز با استان های گلستان و سمنان، همجوار با جنگل و دارا بودن چشمه سارهای مختلف می تواند به عنوان یکی از مقاصد گردشگری در استان باشد. «توسکا چشمه»، دریای آرام گلوگاه، ارتفاعات جنگلی بکر، خانه‌های روستایی، «خربزه چشمه» مهدیرجه و «سایت پروازی» و بقاع امامزادگان از جمله ظرفیت های گردشگری این شهرستان است، اما این مناطق به دلیل بی توجهی به زیر ساخت ها از جمله راه سازی، ایجاد اقامتگاه های مناسب تقریبا ناشناخته و مهجور مانده اند.
برسی ها نشان می دهد که وجود هتل و مهمان سرا به عنوان یک زیرساخت مهم در صنعت گردشگری در شرق مازندران نسبت به سایر نقاط این استان، با کمبودهای محسوسی روبه رو است که با توجه به جاذبه‌های مختلف گردشگری و قرار گرفتن در مسیر تردد بارگاه امام رضا (ع)، توجه به این مسئله بسیار ضروری است. شهرهای مختلف شرق استان مازندران می تواند در تمام ایام سال دارای مسافر و گردشگر باشد، اما زیرساخت های دسترسی و اقامتی به مناطق تفریحی کافی و مناسب نیست و در واقع اصلا فراموش شده است. نبود یا کمبود زیرساخت های مناسب اقامتی برای مسافران و گردشگران در شرق مازندران باعث شده است تا میزان ماندگاری مسافران در این منطقه بسیار کم باشد و نهایت اغلب مسافران به صورت رهگذری از این منطقه دیدن می کنند.
فقر زیرساخت‌های گردشگری
نگاهی به وضعیت موجود مراکز اقامتی و هتل در شرق مازندران نشان از اوج کمبودها در این بخش است. برغم همه جاذبه های گفته شده شرق مازندران حتی یک هتل چهار ستاره یا سه ستاره ندارد. در حالیکه باهمه جاذبه های موجود در این بخش, اگر مدیریت منسجم و همت قوی برای به گردش درآوردن بخش گردشگری وجود داشته باشد این منطقه حداقل به دو هتل پنج ستاره و چندین هتل چهار و سه ستاره نیاز دارد. شهرستان 160 هزارنفری بهشهر اکنون تنها دارای دو هتل آپارتمان عباس آباد در سه کیلومتری بهشهر و هتل صدرا در 40 کیلومتری این شهر است که در واقع تنها دسترسی به هتل آپارتمان عباس آباد برای مسافران مقدور است که به دلیل محدودیت در تعداد تخت، این هتل جوابگوی خیل عظیم مسافران و گردشگران نیست. شهرستان 116 هزارنفری نکا نیز با دارا بودن جاذبه های گردشگری وباستانی همچون مناطق گردشگری طبیعی فقط دارای یک هتل میلاد در داخل شهر و یک خانه مسافر در سه کیلومتری نکا است که در مجموع دارای 66 تخت در هتل میلاد نکا و چهار واحد آپارتمان در خانه مسافر است که ساخت 2 هتل توسط بخش خصوصی با 200 تخت در دست اقدام است. شهرستان 40 هزارنفری گلوگاه نیز به عنوان شرقی ترین شهر استان مازندران که با استان سمنان و گلستان هم مرز است فاقد هتل و مهمان سرا است.
معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران با اظهار این که مناطق شرقی استان نیز همانند منطقه غرب تمامی جاذبه های طبیعی کوه، جنگل، دریا و میراث طبیعی، فرهنگی و تاریخی را دارد، گفت: شهرستان های نکا، بهشهر و گلوگاه با برخورداری از آثار و بناهای تاریخی بسیار ارزشمند و قدیمی، جاذبه های مناسبی برای گردشگری هستند که برای توسعه فعالیت های این بخش و رسیدن به رشد مطلوب اقتصادی باید بیشتر توجه شوند.
مهران حسنی گردشگری را یکی از مهمترین و پرسود ترین صنعت توسعه یافته در دنیای مدرن توصیف کرد است و بیان داشت: با توجه به وجود ظریفت های طبیعی با بهره مندی صحیح از امکانات قدیمی و تاریخی می تواند درآمدهای هنگفتی را نصیب همه مناطق استان حتی شرق استان کند. به جرات می توان گفت که با توسعه گردشگری در شرق استان، این صنعت می تواند به منبع اول درآمدی مردم منطقه تبدیل شود، این شرق استان با برخورداری از این همه آثار میراثی متعلق به دوران گوناگون تاریخ، در صدر بیکارترین شهرهای استان قراربگیرد و در واقع نتواند از همه این موهبت ها حداقل استفاده را ببرد، بی انصافی است.
وی به شهر تاریخی و باستانی «گوهر تپه» به عنوان منطقه بسیار ارزشمند تاریخ جهان با قدمت بیش از هفت هزار سال اشاره کرد و اظهار داشت: این که سال ها است این اثر تاریخی در محاطره فنس های کاوشگران و باستان شناسان قرار گرفته و تاکنون هیچ بهره برداری صحیحی از آن نشده است، اصلا برای گردشگری قابل قبول نیست. حسنی به وجود «غار هوتو»، «باغ شاه»، «کاخ صفی آباد»، ساختمان «چشمه عمارت» و تالاب بین المللی میانکاله در شهرستان بهشهر اشاره کرد و ادامه داد: آثاری که به دلایل مختلف سیاسی و اجتماعی همچنان به عنوان ظرفیت های مهم گردشگری به روی گردشگران بسته است و فقط عده ای خاص می توانند از آن بهره مند شوند. بر اساس اعلام مسوولان متخصص حوزه گردشگری، این صنعت با کمترین سرمایه بیشترین درآمد و اشتغال را ایجاد می کند و از آن جایی که همه چیز از جمله آثار و اماکن باستانی و تاریخی و طبیعی برای این کار در تمام نقاط استان مازندران وجود دارد، می توان با برنامه ریزی صحیحی از فرصت استفاده کرد.
طبق پژوهش های استاندارد صورت گرفته، در صنعت گردشگری به ازای ورود هر گردشگر به کشور دستکم پنج شغل ایجاد می شود و میزان اشتغال بخش گردشگری نیز حدود 12 برابر سریع تر از سایر بخش ها است. حالا این که چرا در شهرستان های شرق استان مازندران که همانند غرب استان از همه این مواهب طبیعی، اثر و بنای تاریخی بهره مند است اما دارای بیشترین آمار بیکاری است، سووالی است که پاسخ درست به آن می تواند برای مسوولان در اتخاذ تصمیم درست راهگشا باشد.
برچسب‌ها
