بازار خودروی عراق و سوریه را عملا از دست داده‌ایم / مرگ روزانه 50 نفر از هموطنانمان در تصادفات جاده‌ای

گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو - مهران شفاعتی؛ وجود انحصار در صنعت تولید خودروی کشور باعث نبود رقابتی سالم در بازار اتومبیل شده است. اتومبیل‌هایی که سال هاست با کیفیت بسیار پایین تولید می‌شوند و با جان هموطنانمان بازی می‌کنند. این درحالی است که سایپا و ایرانخودرو سردمداران خودروسازی ایران محسوب می‌شوند. اما این 2 شرکت با وجود حمایت‌های بی دریغ همچون بالا بودن تعرفه واردات خودرو، ممنوعیت واردات در بحران‌های ارزی، از بین بردن شرایط رقابتی، وجود انرژی و کارگر ارزان، هنوز نتوانسته اند رضایت مردم را جلب کنند. این در حالی است که رهبر انقلاب هم در دیدار ماه گذشته خود با فعالان اقتصادی از کیفیت پایین خودرو‌ها به شدت انتقاد کردند و خواستار افزایش کیفیت محصولات این 2 شرکت بزرگ شدند. محمدرضا نادری، کارشناس حوزه خودرو با اشاره به ضرورت نظارت هر چه دقیق‌تر بر موضوع کیفیت خودرو‌های داخلی و لزوم ارتقای هر چه بیشتر آن معتقد است: اگر واقع بینانه موضوع را مورد بررسی قرار دهیم باید به این موضوع اذعان شود که انتخاب متقاضیان برای خرید خودرو‌های داخلی، گزینش و انتخابی است میان بد و بدتر و متأسفانه غالب خودرو‌های داخلی با موضوع کیفیت نامطلوب مواجه هستند. در همین راستا مرتضی شجاعی؛ کارشناس حوزه خودرو با موضوع بررسی چالش‌های صنعت خودروی کشور با ما به گفتگو پرداخته است که در ادامه تقدیم می‌شود. یکی از مهم‌ترین مشکلات خودروسازی ما کمبود کیفیت تولیدی است که برهمین اساس هم رهبر معظم انقلاب در سخنرانی ماه قبل که در جمع فعالان اقتصادی داشتند، به این موضوع اشاره کردند و خواستار افزایش کیفیت محصولات خودروساز‌ها شدند. با توجه به اینکه خودروسازان علت عقب ماندگی صنعت خودرو را مربوط به تحریم می‌دانند، ما در صنایع نظامی و دفاعی با وجود تحریم‌های بیشتر، پیشرفت‌های قابل توجهی داشتیم و حتی به یک قدرت موشکی تبدیل شده ایم. به نظر شما علت اصلی عقب ماندگی صنعت خودرو کشور در چیست؟ شما از 2 منظر گلایه رهبر انقلاب از خودروساز‌ها و مقایسه با صنعت موشکی مطرح کردید. اگر بخواهم به دو موضوع گریزی بزنم، جالب است بدانید که پیش از این سخنان رهبر انقلاب، اگر با خیلی از مدافعان وضع کنونی خودروساز‌ها که بعضا 30 تا 40 سال هم با این صنعت گره خورده اند و همجنان هم در این صنعت نفوذ دارند، صحبت می‌کردید، منکر هرگونه حمایت می‌شدند و می‌گفتند فقط یک تعرفه هست که می‌توانید آن را بردارید. آن‌ها می‌دانستند واردات خودرو آزاد نمی‌شود و کشور با منابع ارزی محدودی مواجه است. قبل از سخنان رهبری، منکر کیفیت پایین و حمایت‌ها می‌شدند، اما بعد از سخنرانی رهبر انقلاب بیانیه دادند و جلسات فوری تشکیل دادند و همچنان اتفاق خاصی نیفتاده است. راجع به مقایسه با صنعت موشکی، اینکه چرا در صنعت خودروسازی پیشرفت نکردیم، در بعضی مسائل قابل قیاس با صنعت موشکی است و در بعض یمسائل دیگر هم دو فضای مجزا از هم هستند. نوع مواجهه کسی که می‌خواهد این 2 صنعت را به موفقیت برساند باید متفاوت باشد. صنعت خودرو یک فضای رقابتی دارد و هیچ جای دنیا در صنایع دفاعی بحث رقابت ندارد. صنایع استراتژیک و بومی هستند و اگر تحریم هم نبودیم، باز هم از ظرفیت‌های دانشی داخلی استفاده می‌کردیم، ولی مسئله این است که در تفاوت این دو موضوع، در بحث صنایع نظامی انگیزه مدیران ارشد و انگیزه کادری که آن صنعت را راهبری می‌کند و به ثمر می‌رساند، انگیزه ایدئولوژیک است و فارغ از چهارچوب‌های اقتصادی دنیا فعالیت می‌کند. مسئله مهم‌تر بحث پاسخ گویی است. در صنعت خودرو اتفاقی مثل حادثه بهبهان می‌افتد که همین الان بعد از گذشت هفته‌ها از آن، مسئولان از آن به گونه‌ای صحبت می‌کنند که به طنز تلخ تبدیل شده است که شما زاویه برخوردت بد بوده و باید محکم‌تر برخورد می‌کردید، ولی شما در صنعت موشکی همچین چیزی نمی‌بینید و سطح پاسخ گویی و تغییر و تحولات بسیار متفاوت است، چرا که این صنعت استراتژیک است و به نیازش احساس می‌شود. آن چیزی که صنعت خودروی ما باعث عقب ماندگی شده، طبق گفته یکی از مدیران ارشد وزارت صمت در یک جمعی؛ مدیر ارشد در یک صنعت خودروسازی می‌تواند باج سیاسی دهد و بماند و یا غیراقتصادی عمل کند و جایگاهش حفظ شود و منافع حزبی و سیاسی را تامین کند و باز هم بماند. من به این موضوع قائلم و باید بگویم که شیوه و ساختار و حکمرانی بر صنعت خودروی ما به گونه‌ای است که می‌طلبد تا شما سیاسی و دولتی عمل بکنید و نوع نگاه به پست مدیر ایرانخودرو برای یک نماینده مجلس و فرد سیاسی، جذابیتش کمتر از وزیر صمت نیست. شما نمی‌توانید از همچین صنعتی انتظار یک برون دادی مشابه عملکرد تویوتا یا هیوندا داشته باشید.