باقری: با ملیپوشان مخفیانه در تماسم!/ باتجربهها برای المپیک انتخاب بهتری هستند
سرمربی اسبق تیم ملی وزنهبرداری گفت: نگران آینده این رشته هستم هرچند که مخفیانه با ملیپوشان ارتباط دارم.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ کوروش باقری بعد از مدتها پایش به فدراسیون وزنهبرداری باز شد اما نه برای دادن مشورت فنی یا شروع دوره مربیگری در تیم ملی.
سرمربی تیم موفق اعزامی به المپیک لندن این بار برای شرکت در «پویش کمک مومنانه» میهمان فدراسیون علی مرادی بود؛ با این حال قلب کوروش باقری همیشه برای وزنهبرداری میتپد و همان سوال دوم سوم سفره دلش باز میشود.
از اینکه نگران آینده این رشته ورزشی است و باید وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بیشتر حواسشان به اوضاع فدراسیون باشد تا بحث تمرینات ملیپوشان برای کسب سهمیه المپیک و در ادامه بحث کسب سهم مدال!
در ادامه مشروح گفتوگوی خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع رسانی راه دانا با سرمربی سابق تیم ملی وزنه برداری می خوانید:
*آقای باقری گذرتان به فدراسیون وزنهبرداری افتاد؟ نشست هماندیشی به چه صورت بود؟
البته من در نشست هماندیشی شرکت نکردم و سایر نفراتی که در فدراسیون هستند این جلسه را برگزار کردند. من برای شرکت در پویش کمک مومنانه حاضر شده بودم و هیچ بحث فنی با فدراسیون نداشتم.
*قضیه این پویش کمک مومنانه در فدراسیون وزنهبرداری چه بود؟
به هر حال در این اوضاع کرونا باید تلاش کرد به گونهای رفتار کنیم تا فشار بیش از پیشی به قشر آسیبپذیر و ضعیف نیاید. حداقل میتوانیم کنار آنها باشیم و برای اینکه این قضیه را نشان دهیم باید در عمل آن را نشان دهیم.
*شما چه کار خاصی انجام دادید؟
خوب به عنوان مثال عدهای از قهرمانان تصمیم دارند مدالهای باارزشی که در میادین مهم و مختلف کسب کردهاند را به فروش برسانند تا مبالغی جمع و کمک شود. یا تعدادی از دوستان سعی بر معرفی حامیان مالی داشتند و من هم به نوبه خودم نظراتم را به گوش دوستان رساندم.
*برایتان سخت نبود به فدراسیون بروید و بحث فنی نداشته باشید؟
به هر حال ما هیچ همکاری فنی با فدراسیون نداریم و آنها روش کاری و نقطه نظرات خودشان را دارند.
*پس با وزنهبرداری چه میکنید؟
در رادیو ورزش دوشنبهها صبح با دوستان در مورد وزنهبرداری صحبت میکنیم.
*بالاخره شما سرمربی تیم ملی بودید و هنوز شاگردهایتان وزنه میزنند. یعنی هیچ ارتباطی با بچهها ندارید؟
چرا اتفاقا با خیلیهایشان در ارتباط هستم اما مخفیانه!
*پس چرا مخفیانه؟
مطمئن باشید من نامی از کسی نمیآورم اما وقتی بچهها از من کمک بخواهند مگر میشود کمکشان نکنم. به هر حال دوستان به من لطف دارند و در امور مختلف تمرینی سعی میکنم در حد بضاعتم به بچهها کمک کنم. آن مخفیانه هم بخاطر شرایط فدراسیون وزنهبرداری است و فکر میکنم نیازی نیست توضیح بیشتری بدهم.
*این مشکلات شما کی قرار است با فدراسیون حل شود؟
آقایان ما را دوست ندارند و البته من ناراحتی بابت این موضوع ندارم. چند سال پیش به کمک شهرداری و به ویژه سازمان آتشنشانی برنامه استعدادیابی برای وزنهبرداری داشتیم اما آقایان همهکاری کردند تا نتیجه تلاشهای ما به ثمر نشیند و اتفاقا موفق هم شدند.
*در کل شرایط این چندساله وزنهبرداری علاقهمندان این رشته را نگران کرده است.
دقیقا همینطور است. من وقتی پنج شش سال پیش وزنهبرداری را با الان مقایسه میکنم حسابی نگران این رشته و وضعیتش میشوم. چرا باید سعید محمدپور در 20 سالگی وزنهبرداری را ببوسد و کنار بگذارد. یا نواب نصیرشلال با اینکه سن و سال بیشتری دارد اما چرا باید شرایطش این باشد! علیرضا دهقان یا علیرضا سلیمانی به عنوان آیندهسازان این رشته الان کجا هستند؟!
*مثل همیشه دلتان پر است..
ببینید من معتقدم اگر در نقد کردن دروغ و توهین نباشد، باید شنیده شود. اگر هم مستند باشد و صداقت و انصاف در آن باشد که باید به کار هم بسته شود اما با این اوضاع فدراسیون من دلم خیلی روشن نیست.
*خب برویم سراغ المپیک؛ به نظرتان سهمیههای تیم ملی چه می شود؟
ما در سه وزن 96، 105 و +105 کیلوگرم مدعیان خوبی داریم که در نهایت برای 2 وزن باید کسب سهمیه داشته باشیم و بعد از آن سراغ انتخاب نفرات اعزامی برویم که باز هم من حس خوبی به انتخاب نفرات توسط فدراسیون ندارم.
*مگر نفرات بر اساس رنک و امتیازشان عازم توکیو نمیشوند؟
در حقیقت بر اساس اختیاراتی که فدراسیون جهانی به سایر کشورها داده، این قضیه میتواند مشمول سلیقه شخصی آنها شود و من از همین حالا نگرانم.
*از وضعیت بچهها خبر دارید؟ اینکه کیانوش رستمی و سهراب مرادی در یکدسته قرار دارند یا دو جوان آینده داری که در دستههای سنگین وزن قرار دارند؟
من معتقدم المپیک برای باتجربهها جای ایمنتری است و اگر سهراب و کیانوش بتوانند از پس مشکلات مختلفشان برآیند میتوان به آیندهء حضورشان در المپیک امیدوار بود؛ البته که اول باید بتوانند سهمیه توکیو 2020 را کسب کنند.
انتهای پیام /