بی‌اشتهایی کودکان خطرناک است؟
دبیر انجمن کودکان ایران گفت: عفونت‌های ادراری، انگل، کم‌خونی، تک‌فرزندی، متنوع نبودن غذا و فشارهای روانی جزء عوامل مرتبط با بی‌اشتهایی در کودکان است.
به گزارش مشرق، اختلالات خوردن می تواند مشکلات جدی برای سلامتی کودکان و نوجوانان ایجاد کند
اختلالات خوردن در کودکان و نوجوانان باعث ایجاد تغییرات جدی در عادات غذایی می شود که می تواند منجر به مشکلات عمده و حتی تهدید کننده زندگی شود. سه نوع اصلی اختلالات خوردن عبارتند از:
بی اشتهایی، وضعیتی که در آن کودک به دلیل ترس شدید و غیرمنطقی از چاق شدن از خوردن کالری کافی امتناع می کند.
پرخوری عصبی، وضعیتی که در آن کودک به شدت پرخوری می کند و سپس غذا را با استفراغ یا استفاده از ملین ها برای جلوگیری از افزایش وزن دفع می کند.
پرخوری، وضعیتی که در آن کودک ممکن است به سرعت غذا بخورد، اما بدون پاکسازی
در کودکان و نوجوانان، اختلالات خوردن می تواند همپوشانی داشته باشد. به عنوان مثال، برخی از کودکان به تناوب دوره های بی اشتهایی و پرخوری عصبی را تغییر می دهند.
اختلالات خوردن معمولاً در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ایجاد می شود. با این حال، آنها می توانند از دوران کودکی نیز شروع شوند. زنان بسیار آسیب پذیرتر هستند. تخمین زده می شود که تنها 5 تا 15 درصد از افراد مبتلا به بی اشتهایی یا بولیمیا مرد هستند. با پرخوری، این تعداد به 35 درصد مردان افزایش می یابد.
چه چیزی باعث اختلالات خوردن می شود؟
پزشکان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث اختلالات خوردن می شود. آنها به ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، رفتاری و اجتماعی مشکوک هستند. به عنوان مثال، جوانان ممکن است تحت تأثیر تصاویر فرهنگی قرار بگیرند که بدن‌هایی را که بیش از حد کم وزن هستند و نمی‌توانند سالم باشند را مورد تحسین قرار می دهند. همچنین، بسیاری از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات خوردن با یک یا چند مشکل زیر دست و پنجه نرم می کنند
پریشانی
ترس از اضافه وزن
احساس درماندگی
عزت نفس پایین
برای مقابله با این مسائل، کودکان و نوجوانان ممکن است عادات غذایی مضر را اتخاذ کنند. در واقع، اختلالات خوردن اغلب همراه با سایر مشکلات روانپزشکی مانند موارد زیر است:
اختلالات اضطرابی
افسردگی
سوء مصرف مواد
خطرات اختلالات خوردن
اختلالات خوردن در کودکان و نوجوانان می تواند منجر به انبوهی از مشکلات جسمی جدی و حتی مرگ شود. اگر هر یک از علائم اختلالات خوردن ذکر شده در زیر را مشاهده کردید، فوراً با پزشک کودک خود تماس بگیرید. اختلالات خوردن با اراده محض برطرف نمی شود. کودک شما برای کمک به بازگرداندن وزن طبیعی و عادات غذایی به درمان نیاز دارد. درمان همچنین به مسائل روانی اساسی می پردازد. به یاد داشته باشید که بهترین نتایج زمانی حاصل می شود که اختلالات خوردن در مراحل اولیه درمان شوند.
بی اشتهایی در کودکان و نوجوانان
کودکان و نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی تصویر بدنی مخدوش دارند. افراد مبتلا به بی اشتهایی، حتی زمانی که به طور خطرناکی لاغر هستند، خود را سنگین می بینند. آنها به لاغری وسواس دارند و از حفظ وزن حداقل طبیعی خودداری می کنند.
طبق گزارش موسسه ملی سلامت روان، تقریباً از هر 25 دختر و زن، یک نفر در طول زندگی خود دچار بی اشتهایی می شود. اکثر آنها اختلال خوردن را انکار می کنند.
علائم بی اشتهایی عبارتند از:
اضطراب، افسردگی، کمال گرایی یا خودانتقادی شدید
رژیم گرفتن حتی زمانی که لاغر یا لاغر است
ورزش بیش از حد یا اجباری
ترس شدید از چاق شدن، حتی اگر فرد کم وزن باشد
قاعدگی که نادر می شود یا متوقف می شود
کاهش وزن سریع، که ممکن است فرد سعی کند آن را با لباس های گشاد پنهان کند
عادات غذایی عجیب، مانند پرهیز از وعده های غذایی، غذا خوردن در خفا، نظارت بر هر لقمه غذا، یا خوردن تنها برخی از غذاها در مقادیر کم
علاقه غیر معمول به غذا
بی اشتهایی می تواند منجر به چندین مشکل جدی سلامتی شود. آن مشکلات عبارتند از:
آسیب به اندام های اصلی، به ویژه مغز، قلب و کلیه ها
ضربان قلب نامنظم
کاهش فشار خون، نبض، دمای بدن و تعداد تنفس
حساسیت به سرما
نازک شدن استخوان ها
بی اشتهایی در حدود یک مورد از هر 10 مورد کشنده است. شایع ترین علل مرگ شامل ایست قلبی، عدم تعادل الکترولیت و خودکشی است.
درمان بی اشتهایی
اولین هدف درمان بازگرداندن جوان به وزن و عادات غذایی طبیعی است. بستری شدن در بیمارستان، گاهی اوقات برای هفته ها، ممکن است ضروری باشد. در موارد سوءتغذیه شدید یا تهدید کننده زندگی، ممکن است به تغذیه لوله ای یا داخل وریدی نیاز باشد.
درمان طولانی مدت مشکلات روانی را برطرف می کند. درمان ها شامل موارد زیر می شوند:
داروی ضد افسردگی
رفتار درمانی
روان درمانی
گروه های حمایتی
پرخوری عصبی در کودکان و نوجوانان
مانند کودکان و نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی، جوانان نیز از افزایش وزن می ترسند و از بدن خود به شدت ناراضی هستند.
آنها در مدت زمان کوتاهی بارها و بارها غذای بیش از حد می خورند. اغلب کودک یا نوجوان از دست دادن کنترل را احساس می کند. افراد جوان مبتلا به پرخوری عصبی که پس از پرخوری احساس انزجار و شرمندگی می کنند، سعی می کنند با ایجاد استفراغ یا استفاده از ملین ها، قرص های لاغری، دیورتیک ها یا تنقیه از افزایش وزن جلوگیری کنند.
پزشکان پس از اینکه فرد حداقل سه ماه دو یا چند دوره در هفته داشته باشد، بولیمیا را تشخیص می دهند.
افراد مبتلا به بولیمیا معمولاً در محدوده وزنی طبیعی در نوسان هستند، اگرچه ممکن است اضافه وزن نیز داشته باشند. از هر 25 زن یک نفر در طول زندگی خود به پرخوری عصبی مبتلا می شود.
علائم پرخوری عصبی عبارتند از:
سوء مصرف مواد مخدر و الکل
استفاده از ملین ها و سایر درمان ها برای جلوگیری از افزایش وزن
اضطراب
پرخوری در مقادیر زیاد غذا
خوردن مخفیانه یا داشتن عادات غذایی غیرعادی
ورزش بیش از حد
نوسانات خلقی
تاکید بیش از حد بر ظاهر فیزیکی
به طور منظم پس از صرف غذا در حمام وقت بگذراند
غمگینی
ایجاد زخم بر روی بند انگشتان ناشی از استفاده از انگشتان برای ایجاد استفراغ
علاقه غیر معمول به غذا
استفراغ بعد از غذا خوردن
عوارض می تواند جدی باشد. اسیدهای معده ناشی از استفراغ مزمن می توانند باعث ایجاد موارد زیر شوند:
آسیب به مینای دندان
التهاب مری
تورم غدد بزاقی در گونه ها
علاوه بر این، پرخوری عصبی همچنین می تواند سطح پتاسیم خون را کاهش دهد. این می تواند منجر به ریتم خطرناک و غیر طبیعی قلب شود.
درمان بولیمیا
هدف درمان شکستن چرخه پرخوری و پاکسازی است. درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
داروی ضد افسردگی
اصلاح رفتار
درمان فردی، خانوادگی یا گروهی
مشاوره تغذیه
پرخوری در کودکان و نوجوانان
پرخوری شبیه بولیمیا است. این شامل خوردن مزمن و خارج از کنترل مقادیر زیاد در مدت زمان کوتاه، حتی تا حد ناراحتی است. با این حال، پرخورها غذا را از طریق استفراغ یا وسایل دیگر پاک نمی کنند. در نتیجه تمایل به اضافه وزن یا چاقی دارند.
افراد پرخور ممکن است برای کنترل احساسات خود دچار مشکل شوند. عصبانیت، نگرانی، استرس، اندوه یا کسالت ممکن است باعث پرخوری شود. اغلب، پرخورها از پرخوری ناراحت هستند و ممکن است افسرده شوند.
اضافه وزن ناشی از پرخوری پسر یا دختر شما را در معرض خطر این مشکلات سلامتی قرار می دهد:
بیماری قلبی
فشار خون بالا
کلسترول بالا
دیابت نوع 2
درمان پرخوری
درمان ها شامل موارد زیر است:
رفتار درمانی
داروها، از جمله داروهای ضد افسردگی
روان درمانی
بی اشتهایی, شایع ترین مشکل اطفال است
دبیر انجمن کودکان ایران با بیان اینکه بی‌اشتهایی در کودکان به دلایل عضوی و روحی اتفاق می‌افتد گفت: عفونت‌های ادراری، انگل، کم‌خونی، تک‌فرزندی، متنوع نبودن غذا و فشارهای روانی جزء عوامل مرتبط با بی‌اشتهایی در کودکان است.
محمدرضا بلورساز در گفت‌وگو با فارس، با اشاره به اینکه شایع‌ترین مشکلی که در زمینه اطفال وجود دارد بی‌اشتهایی است، اظهار داشت: بی‌اشتهایی به دو علت عضوی و روحی اتفاق می‌افتد.
ابتلا به عفونت‌های ادراری و انگل عامل بی‌اشتهایی در کودکان
وی افزود: ابتلا به عفونت‌های ادراری، انگل، مشکلات کبدی، ریوی، مننژیت توأم با تب و سرماخوردگی می‌تواند جزو عوامل عضوی بی‌اشتهایی در کودکان باشد.
دبیر انجمن کودکان ایران گفت: بنابراین بی‌اشتهایی ممکن است حاد یا مزمن باشد. در نوع حاد کودک به طور ناگهانی دچار بی‌اشتهایی می‌شود و در نوع مزمن، کودک به مدت 6 ماه تا یک سال دچار بی‌اشتهایی می‌شود.
وی افزود: قبل از هر اقدامی باید آزمایش خون برای تعیین کم‌خونی، ادرار جهت سنجش میزان عفونت، مدفوع برای تشخیص انگل و سنجش میزان روی، آهن و کلسیم به عمل آید.
بی‌اشتهایی کودکان را جدی بگیرید
رئیس انجمن عفونی اطفال ایران تصریح کرد: بی‌اشتهایی در کودکان را باید جدی بگیریم زیرا ممکن است کودک دچار سرطان شده و بی‌اشتهایی مقدمه ابتلا به این بیماری باشد. بنابراین بی‌اشتهایی می‌تواند علامت مهمی تلقی شود.
مشکلات روحی عامل بی‌اشتهایی در کودکان
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با بیان علل روحی برای بی‌اشتهایی در کودکان اظهار داشت: علل روحی با توجه به سنین مختلف متفاوت است. گاهی دیده می‌شود مادری بر اثر علاقه می‌خواهد هر 20 دقیقه یکبار به کودک خود شیر دهد در حالی که این مسئله کودک را خسته می‌کند زیرا او نیاز به تنوع غذایی دارد و بهتر است غذا دادن در ساعاتی انجام شود که کودک واقعاً گرسنه است.
وی افزود: گاهی دیده می‌شود به کودکان سه ساله به اجبار غذا می‌دهند در حالی که مهمترین علت بی‌اشتهایی در این کودکان عدم صرف غذاهای متنوع در ساعاتی است که واقعاً گرسنه هستند.
احتمال بی‌اشتهایی بیشتر در تک‌فرزندها
دبیر انجمن کودکان ایران گفت: تک‌فرزندها معمولاً دچار بی‌اشتهایی می‌شوند زیرا داشتن خواهر و برادر می‌تواند موجب تحریک اشتهای کودکان شود. همچنین ممکن است عدم علاقه کودک به محیط مدرسه و فشارهای روحی که از سوی معلم و همشاگردی‌ها تحمل می‌کند موجب بی‌اشتهایی او شود.
وی ادامه داد: شایع‌ترین علل بی‌اشتهایی در کودکان مسائل عصبی، خلقی و روحی است و کمتر علل عضوی دارد.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تصریح کرد: گاهی والدین مانند یک برنامه نوشته شده به کودک غذا می‌دهند که این مسئله در درازمدت باعث بی‌اشتهایی او می‌شود. در این موارد بهتر است برای پیشگیری از بی‌اشتهایی عصبی در کودکان با اجبار به آنها غذا ندهیم، غذاهای آنها متنوع باشد، سر سفره و در جمع غذا بخورند و سفره آنها متنوع باشد.
وی افزود: مثلاً بهتر است مادران بر سر سفره از سوپ، سبزی، ماست استفاده کنند تا کودک فرصت بیشتری برای انتخاب داشته باشد.
بی‌اشتهایی مقدمه ابتلا به سل و لوسمی
دبیر انجمن کودکان ایران گفت: گاهی بی‌اشتهایی مقدمه ابتلا به سل و لوسمی در کودکان است.
وی افزود: تحقیقات نشان می‌دهد عفونت ادراری در دختران شیرخوار زیر یک سال خود را با بی‌اشتهایی نشان می‌دهد. بنابراین بی‌اشتهایی عامل مهمی است که می‌توان آن را به عنوان علامتی برای ابتلا به یک اختلال در نظر گرفت.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اظهار داشت: فرزندان سرمایه زندگی انسان هستند و اگر فردی فرزند موفقی به جامعه تحویل دهد موفق بوده و کسی که فرزند موفقی تحویل جامعه ندهد ورشکسته است.
5 سال اول عمر دوران انسان‌سازی است
دبیر انجمن کودکان ایران ادامه داد: 5 سال اول عمر دوران انسان‌سازی است یعنی اگر فرد از نظر جسمی، روحی، واکسیناسیون و تغذیه رسیدگی شود فرد قوی بار خواهد آمد و در صورت عدم رعایت این موارد با مشکلات جسمی و روانی مواجه خواهد شد.
وی گفت: 5 سال اول زندگی دورانی است که رشد مغز به حداکثر خود می‌رسد. ثابت شده هر چه آموزش کودک در دوران مهد کودک و پیش‌دبستانی بیشتر باشد در آینده او موثر است چرا که بین نورون‌ها که سلول‌های عصبی هستند رشته‌هایی به نام سیناپس وجود دارد که آموزش موجب ارتباط بیشتر این شبکه می‌شود.
میزان مراجعات کودکان به متخصصان کودک باید چگونه باشد؟
دبیر انجمن کودکان ایران با بیان میزان مراجعات کودکان به متخصصان کودک اظهار داشت: میزان مراجعه کودک در یک سال اول باید هر ماه باشد پس از آن تا سن دو سالگی هر دو ماه یکبار انجام می‌شود. همچنین از سن دو سالگی تا پنج سالگی باید هر سه ماه یکبار به متخصص اطفال مراجعه کرد و فرزند خود را از سنین پنج تا 10 سالگی هر 6 ماه یکبار نزد پزشک متخصص ببرید.
وی خاطرنشان کرد: حتماً نباید کودک بیمار شود تا او را نزد پزشک ببرید. کودک امانتی است که خداوند به شما داده است. برخی افراد هر از گاهی دکور منزل خود را تغییر می‌دهند اما توجهی به فرزند خود ندارند.
وی گفت: بی‌اشتهایی علامت مهمی که می‌تواند بسته به علل آن نقش مهمی در سلامت جسمی و روحی کودک داشته باشد. همچنین چنانچه کودک رفتارهایی مانند جویدن ناخن و شب‌ادراری دارد باید جهت بررسی بیشتر به متخصص روانپزشکی کودک ارجاع داده شود.
منبع: سلامت نیوز