تاکتیک سروش، آرام‌بخشی مقطعی برای فدراسیون تکواندو

حسن صفوی؛ سروش احمدی؛ کسی که 14 مدال جهانی، آسیایی و... در کلکسیون افتخاراتش دیده می شود، اما 7تا8 ساعت در طول روز دنده عوض میکند تا رزق و روزی حلال بدست آورد. او در خانواده 5 نفره زندگی می کند که از قضا پدرش یک دستش را برای چرخاندن چرخ زندگی از دست داده است. حالا او علاوه بر ورزش حرفه ای برای تامین مخارج زندگی، صبح تا شب مسافرکشی می کند. این همه قصه زندگی سروش احمدی نایب قهرمان مسابقات جهانی تکواندو است، مردی از مازندران که چند روز قبل با انتشار کلیپی از وضعیت زندگی اش جنجال زیادی به راه افتاد. احمدی اول در مصاحبه ای از شرایط سخت زندگی گفته که خرج خانواده اش را تقریبا میدهد. سروش مدعی بود کار عیب نیست اما برای ورزشکار حرفه ای، این نوع کار کردن سخت است، او حتی وقتی تلاشش برای پیدا کردن شغلی، سرانجام نداشته، مسافر کشی می کند.

سروش احمدی علاوه بر ورزش حرفه‌ای برای تامین مخارج زندگی، صبح تا شب مسافرکشی می‌کند.

این بخش کوتاهی از صحبت های منتقدانه سروش احمدی از شرایط زندگی اش بود؛ اما در کوتاه ترین زمان او با مصاحبه ای متفاوت نشان داد از حرفهایش پشیمان است. ظاهرا احمدی که عرصه را برای خود تنگ دیده بود؛ در صحبت هایی عجیب و قابل تامل مدعی شد:«نمی‌دانم چرا مسافرکشی‌ام باعث غافلگیری شده است؟ کار کردن عار نیست و از دیوار کسی بالا نرفته‌ام. به عنوان یک ایرانی می‌دانم شرایط کشور طوری است که مجبورم برای سیر کردن شکمم کار کنم، باید از فدراسیون تکواندو تشکر کنم که با وجود دغدغه و محدودیت‌های زیاد اقتصادی تلاشش را برای فراهم کردن بهترین شرایط برای ملی‌پوشان انجام می‌دهد، البته مشکلاتی وجود دارد اما فدراسیون همیشه برای حل آن تلاش می کند. هیچ وقت در زمان حضور در اردوها شرایطی مثل حالا نداشتم و همیشه حقوقم را گرفته ام و از نظر تغذیه و لباس نیز مشکلی نداشته ام.»

حالا سوال این است که چطور یک قهرمان وقتی عرصه برایش از نظر لحاظ مالی تنگ می شود، از شرایط مالی زندگی اش در رسانه ملی گلایه میکند و از سختی ها و مشقت ها می گوید و آینده اش را تیر و تاریک می بیند، بلافاصه چند روز بعد از شرایط ممکن ابراز رضایت میکند! نکته شفاف و روشن این گفت و گو برای همه آشکار است، اینکه سروش احمدی دو مصاحبه کاملا متفاوت انجام میدهد برای این است که فدراسیون از زیر فشار رسانه ای خارج شود؛ اما سر صحبت ما با مسولان فدراسیون است، اینکه شرایط اقتصادی کشور اوضاع خوبی ندارد، برای همه به روشنی روز است؛ اما پاک کردن صورت مساله به جای حل آن قابل قبول نیست. شاید احمدی حواشی اخیر را ماست مالی کند اما این تاکتیک حکم مسکن را دارد، چون مشکلات همچون غده ای است که اگر برای درمان آن به موقع اقدام نشود، همه بدن بیمار را درگیر میکند. 

شاید مرور اتفاقات مشابه قبل بد نباشد؛ اگر فدراسیون اختلاف مهدی خدابخشی و کادرفنی را حل میکرد، حالا ستاره سنگین وزن تیم ملی مدال های جهانی، آسیایی، بازی های آسیایی و... را در کارنامه اش داشت و سر از تیم ملی صربستان درنمی آورد، یا مثل میلاد بیگی را به خاطر بی توجهی از دست نمی داد؟ چرا باید رضا مهماندوست ستاره کوچینگ دنیا راهی اذربایجان شود، فرزاد ذوالقدری راهی کرواسی شود، چرا کیمیا علیزاده راهی آلمان می شود، چرا راحله آسمانی در المپیک برای بلژیک، دینا پوریونس برای هلند، پیام قبادی برای آذربایجان مبارزه کنند؟! چرا مهران عسکری به ترکیه مهاجرت کرد، سید احسان نقیب زاده راهی سوئد شد و...؟! یادمان باشد همه آنها شرایط مشابهی مثل سروش احمدی داشتند و در لفافه از شرایط گلایه میکردند اما با وعده وعید فتیله انتقاد را پایین کشیدند، وقتی وعده ها عملی نشد، چراغ خاموش مهاجرت کردند و بعد هرآنچه که نباید را رسانه ای کردند. امیدواریم حواشی و خبرهایی که به گوش میرسد، صحت نداشته باشد، چون این بار اگر ستاره دیگری سودای مهاجرت به کانادا را داشته باشد و شایغات رنگ واقعیت بگیرد پروند مهره سوزی در فدراسیون تکواندو کامل می شود.

251 257