تحلیلی از مسلح شدن معترضان | زید آبادی خطر در کمین است
براندازی حتی اگر ممکن باشد، فوق‌العاده برای کشور پرهزینه خواهد بود و کشور صحنه بی‌ثباتی و هرج‌ومرج می‌شود. فضای موجود به رفتارهای خطرناکتری کشیده می‌شود؛ زخم‌ها عریان و کنترل دولت سخت‌تر می‌شود.
بخش‌های از مصاحبه هم‌میهن با زیدآبادی: براندازی حتی اگر ممکن باشد، فوق‌العاده برای کشور پرهزینه خواهد بود و کشور صحنه بی‌ثباتی و هرج‌ومرج می‌شود. فضای موجود به رفتارهای خطرناکتری کشیده می‌شود؛ زخم‌ها عریان و کنترل دولت سخت‌تر می‌شود. در طرف مقابل هم اگر کسی در این مسیر بخواهد پیش رود، ممکن است چندین سال کاملا بی‌ثبات را طی کند.
بسیاری نسبت به شرایط موجود بسیار کینه‌مند و نسبت به بقای آن بی‌تاب شده‌اند. آنها دوست دارند که این اتفاق زود بیفتد و نظام سرنگون شود و در هر نوع فعالیت دیگری هم وضعیت همین شده است. بنابراین بارها و پی‌درپی این را می‌گویند که ما ملت دیگری شده‌ایم و رشد کرده‌ایم؛ بعید است ما از مصری‌ها یا تونسی‌ها رشدیافته‌تر باشیم یا شکاف‌ها در جامعه ما کمتر باشد. پس این سخنان بیشتر در راستای نادیده گرفتن واقعیت است.
این افرادی که به خارج از کشور رفته‌اند، هم از کشور دور و هم دلتنگ هستند و خانواده‌هایشان تحت فشار قرار گرفته‌اند و این ناراحتی وافر موجب شده است که در برخورد با مسائل داخلی بیشتر علائق‌شان را دنبال کنند، تا اینکه واقع‌بینی پیشه کنند. وقتی در این شرایط احساس می‌کنند بقای نظام در زمان زندگی آنها بی‌کم‌وکاست حفظ می‌شود و آسیب نمی‌بیند، موجب افسردگی ذهنی می‌شوند و تصور اینکه ممکن باشد هیچ وقت کشورشان را نبینند بر این بحران می‌افزاید. چنین وضعیتی موجب ورود این افراد به مقولاتی می‌شود که برای آنها که در ایران هستند، هزینه‌زا باشد. خانم شیرین عبادی وقتی اینجا بود، جزء عقلای قوم بود و اهل تعامل و گفت‌وگو و حتی تلاش می‌کرد که حقوق بشر را از سنت تاریخی خود ما، استنتاج کند، اما الان در آن سوی دنیا شاید تحت فشار باشد تا همراهی‌هایی انجام دهد و در تلویزیون وقتی حاضر می‌شود ازحق دفاع مشروع سخن می‌گوید.
زمزمه‌های عجیبی راجع به اینکه معترضان باید مسلح شوند، صادر می‌شود، این یعنی صدور جواز جنگ داخلی، و این مسئله شوخی‌بردار نیست. شما اگر بخواهید سلاح وارد کنید باید از مرزها وارد شود، کشوری که بالاخره سودی در اینکه اینجا به هم بریزد داشته باشد. بعد اینکه یک‌روزه حل نمی‌شود، این مسئله چند سال طول می‌کشد.
ما در دوره آقای احمدی‌نژاد فعالیت می‌کردیم؛ زمانی که فضای سیاسی و فعالیت با آن با مشکلات خاص خود روبه‌رو بود. فضایی که ایجاد شده بود چندان فضای باانگیزه‌ای نبود و عموما سرخوردگی‌هایی هم داشت، اما معلوم بود که می‌شود از میان این سرخوردگی‌ها جوشش جدیدی ایجاد کرد که آن جوشش خود را در اتفاقات سال 88 نشان داد و پس از آن به سمتی رفت که مستهلک شد. الان هم می‌دانیم که اوضاع چگونه است اما اینها هیچ‌کدام امر ثابتی نیست و مانند همه چیز در این دنیا روالی دارد. امیدهایی زائیده می‌شود و علاقه به امر سیاسی و مشارکت‌های سیاسی بالا می‌رود؛ شکست‌هایی اتفاق می‌افتد که سرخوردگی‌هایی شکل می‌گیرد که در آن همه فرار می‌کنند. اینکه جامعه ایرانی در آینده به کدام ست برود، محل بحث است و ما به‌طور قطعی نمی‌توانیم بگوییم به کدام سمت می‌رود. اما بالاخره این شانس وجود دارد که امیدهایی هم زایش کند و نسل‌های جدید بیایند و در میان آنها افرادی هستند که علایق سیاسی و اجتماعی دارند و اینها باید با زحمت پیدا شوند و محیطی باشد که بتواند آنها را جذب کند و آنها را به نحوی فعال، درگیر ماجرا و علاقه‌مند به سیاست کند. سیاست اگرچه در کشور ما تراژیک است، اما جنبه‌های نشاط‌آور و جذابی هم دارد. مثلا در انتخابات‌ها شور و معنا ایجاد می‌کنند و افراد احساس تاثیرگذاری و قدرت می‌کنند و آن دوره‌ها خیلی می‌تواند کمک‌کار باشد. پس این چشم‌انداز وجود دارد. البته ممکن است پیش بیاید یا پیش نیاید. اگر قرار است پیش بیاید، این موردی که من مطرح کردم هم برای همین آمادگی ذهنی بوده است.
هم اکنون دیگران می خوانند-
فرماندار مهاباد: شهر آرام است و فرمانداری تصرف نشده است
-
ماجرای جنجالی ابر متان در آسمان تهران چه بود؟
-
عامل تروریستی حمله به شاهچراغ روی تخت بیمارستان + عکس
-
این عکس مراسم چهلم «مهسا امینی» جهانی شد
-
علی کریمی به ایران برمی‌گردد؟
-
فیلم جدید از به رگبار بستن زائران در شاهچراغ شیراز | زدن تیر خلاص به زائران + فیلم
بیشتر بخوانید
