تهاجم فرهنگی به ایران از دوره رضاخان آغاز شد / ضرباتی که پهلوی به فرهنگ ایرانی زد
کارشناس و تحلیل گر سیاسی گفت: از ابتدای قاجار تا اخر پهلوی شاهد هستیم این دوره فقط خسارت به همراه داشته و هیچ پیشرفتی حاصل نشده است؛ در دوره رضا خان علاوه بر مسائل سرزمینی ضربات سنگین فرهنگی هم شامل مردم ایران شده است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز؛ 43 سال از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی میگذرد؛ این انقلاب پدیده ای الهی و مبارک بود که در اواخر قرن بیستم، جهان را به لرزه درآورد و نور امید را در دل مسلمانان و مستضعفان عالم روشن کرد؛ اکنون پس از گذشت چهار دهه از عمر گران‌مایه‌ی این شجره‌ی پر امید، نیکوست به بازخوانی برخی دستاوردهای آن پرداخته شود تا برخی نینگارند که به‌سادگی به بار نشسته و در حفظ آن کوشاتر باشند؛ این انقلاب عظیم، دستاوردهای فراوانی در داخل و خارج از کشور داشته و سال‌ها طول می‌کشد تا همه‌ی آثار و نتایج این پدیده‌ی الهی آشکار و مورد تحلیل قرار گیرد. در این گزارش خواهیم کوشید پیشرفت های دوره جمهوری اسلامی ایران را با دوره قاجاریه و پهلوی مقایسه کنیم.
در همین راستا با محمود معلمی کارشناس و تحلیل گر سیاسی به گفت و گو نشستیم که در ادامه میخوانید:
*ایران در کدام دوره بیشترین پیشرفت را داشته است؟
معلمی: از ابتدای دوره قاجاریه تا قبل از پیروزی انقلاب حدود 160 سال میگذرد؛ برای آنکه بهتر متوجه بشویم که در کدام دوره کشور ایران پیشرفت داشته باید پیشرفت های در آن 160 سال حاصل شده را با را با 43 جمهوری اسلامی مقایسه کنیم؛ امروز 1 میلیون 648 هزار 195 کیومتر مربع وسعت کشور ایران است که در دوره قاجاریه بیش از دو بار خاک فعلی ایران را طی عهد نامه های گلستان و ترکمانچای از دست رفته است؛ دردوره رضا خان بخشی از اروندرود، تپه های آرارات و بخشی از افغانستان امروزه را از دست داده ایم؛ همچنین در دوره محمدرضا شاه بحرین را از دسترس ایران خارج می شود.
تهاجم فرهنگی به ایران از دوره رضاخان آغاز شد
از ابتدای قاجار تا اخر پهلوی شاهد هستیم این دوره فقط خسارت به همراه داشته و هیچ پیشرفتی حاصل نشده است؛ در دوره رضا خان علاوه بر مسائل سرزمینی ضربات سنگین فرهنگی هم شامل مردم ایران شده است؛ رضا خان سفری به ترکیه داشته در آن کشور می بینید کمال آتاتورک پیشرفت های زیادی را در ترکیه داشته و بعد از فروپاشی دولت عثمانی تصمیم گرفته کشور را به سمت بی دینی حرکت دهد و کشور لائیک ایجاد کند و تصورش این است که علت پیشرفت های ترکیه جدای از دین و به سمت لائیک حرکت کردن است که رضا خان پس از بازگشت از سفر خود همین کار را در ایران انجام می دهد لذا اولا اینکه لباس مرد ها را تغییر می دهد و دستور می دهد مرد ها لباس فرنگی بپوشند و لباس روحاانیت را ممنوع می کند، که علمای زیادی از جمله شیخ حسن اصفهانی نقل می کنند که اذیت هایی شده اند به خاطر پوشیدن لباس روحانیت و همچنین دستور می دهد از سر زنان چادری به اجبار چادر بکشند و بی حجابی را اجبار کرد و همچنین مراسم های دینی را ممنوع می کند؛ بنابر این شروع وضعیت تهاجم فرهنگی اگر چه در دوره قاجاریه شروع شد اما در دوره رضا خان اوج گرفت.
*وضعیت سیاسی چه تغییراتی داشته است؟
در دوره پهلوی از جهت سیاسی کشور ایران وابسته به انگلیس شده و می بینیم رضاخان به دستور خود سفیر هم نه از سمت کارمند وزارت انگلیس عزل می شود؛ این شخصیت اموال بیت المال بسیار زیادی از ایران خارج می کند که در آخر انگلیس ها در کشتی از او می گیرند و در جزیره موریس آفریقا به شکل فجیعی سکونتش می دهند؛ هنگامی که محمدرضا می خواهد به تخت پادشاهی بنشیند، انگلیسی ها به آن یادآور می شوند که دیدی پدرت را چه کردیم پس باید متعهد به انگلیس بشوی و آنچه ما دستور می دهیم را عملی کنی؛ در منابع موثقی آمده که سفیر آمریکا و سفیر انگیس هفته دو مرتبه محمدرضا شاه را می خوانند تا نحوه‌ی اداره کشور را به او دستور بدهند.
جمهوری اسلامی حتی یک وجب خاک کشور خود را به زورگویان نداد
در مقابل این سیاسی وابستگی به غرب، در جمهوری اسلامی در جنگ هشت سال ای که اکثر کشور ها در آن حضور داشتند، به ایران تحمیل شد اما حتی یک وجب از خاک کشورمان را از دست ندادیم.
پیشرفت های جمهوری اسلامی ایران در حوزه های متخلف
امروز پیشرفت های کشور ایران را شاهد هستیم در زمینه هایی مانند صنعتی، نانو، نظامی، لیزر، میکرو، الکترونیک، رباتیک، سخت افزار، نرم افزار، زیست فناوری، فناوری اطلاعات، پزشکی و حوزه های دیگر که به این مورد هم باید توجه شود که جمهوری اسلامی ایران به سمت دین حرکت کرد و پیشرفت های خود را بیش از قبل داشته است.
شاید صفت برترین دادن به هرکدام از این حوزه های علمی اجحاف در حق حوزه دیگر باشد؛ اما مهمترین دستاورد علمی کشور پیدایش اکوسیستم علمی و زیست بوم فناوری برای شکل گیری و پیدایش هرکدام از این موفقیت هاست؛ در واقع با یک دید کلان نگر می‌توان به این نتیجه رسید که اگر زیست بوم فعالیت های علمی و فرهنگِ ورود به عرصه های علمی، وجود نداشته باشد چگونه باید انتظار پیشرفت در عرصه های علمی را می‌داشتیم. اگر این اکوسیستم به وجود نمی‌آمد هیچکدام از این پیشرفتهای علمی حاصل نمی شد.
انتهای پیام /